Killzone: Mercenary

Killzone: Mercenary is de beste handheld first-person shooter ooit. Oké, de concurrentie was niet groot, maar toch. Dit is de culminatie van het jarenlange gezeur om een tweede stick en van Sony's ambities om consolegames op een handheld te maken. Het resultaat is minder spannend dan gedacht.

Killzone: Mercenary is zowat een PS3-game. De graphics zijn er in ieder geval goed genoeg voor. Scherpe texturen, realistische rookeffecten en lichtreflecties die je voor onmogelijk hield op een handheld. Guerilla Cambridge heeft met deze game een technisch meesterwerk afgeleverd.

De productiewaardes zijn van ijzer en staal en houden ook niet op bij de graphics. Het heeft alle toeters en bellen dat een modern schietspel 'hoort te hebben'. Strakke level-introductiefilmpjes, veel wapens die verschillende speelstijlen accommoderen, collectibles en een uitgebreide multiplayer.

Het emuleert de reguliere consoleshooter misschien iets tè goed. Vooral in de zin dat je om geen enkel personage geeft. Opoffering, verraad en etnische dilemma's wisselen elkaar in hoog tempo af, maar het heeft amper in mijn brein geregistreerd. Je krijgt daar ook nauwelijks tijd voor, de gewelddadige lineaire rit is na 3-4 uurtjes (en een van de slechtste baasgevechten ooit) alweer voorbij.

Na afloop speel je nieuwe objectives voor alle missies vrij. Zo dien je bijvoorbeeld een missie binnen twintig minuten uit te spelen, bepaalde wapens te gebruiken, zoveel mogelijk mensen headshoten en die ene NPC te redden. De nieuwe objectives schroeven de replay-value iets op, maar kunnen niet verbergen dat de singleplayer magertjes is.

De twist van deze Killzone is dat je voor elke actie die je doet gelijk beloond wordt met geld. De mensen die je uitbetalen zijn ook behoorlijke sadisten. Iemand simpelweg doodschieten levert relatief weinig op. Jaag echter een kogel door zijn hoofd en je krijgt een bonus. Schiet meerdere vijanden snel achter elkaar dood en dan wordt het al helemaal mooi.

Het is in feite de bekende Call of Duty 4-formule, maar dan geïmplementeerd in de singleplayer. Het is weinig origineel, maar de formule is wel nog steeds effectief. Je hebt het geld nodig om wapens en 'VAN-Guards' te kopen. Deze laatsten zijn gadgets zoals een moordlustige drone of een op je schouder gemonteerde raketwerper. Ze zijn cool genoeg om je te motiveren om zo veel mogelijk centen te verdienen.

Het is ook mogelijk om te sneaken. Je werkgever vindt het alleen maar heerlijk als je mensen van achter neersteekt. Als je het ongezien tot de volgende checkpoint redt krijg je ook een hoge stealth-bonus. Het is alleen jammer dan elk level verplichte schietsecties heeft. Bovendien lijken je tegenstaanders vaak bovennatuurlijke zintuigen te hebben, plotseling word je om onverklaarbare redenen gezien of gehoord.

Het is dan maar goed ook dat mannetjes doodschieten op rolletjes gaat. Niet alleen door het tweede pookje, maar ook dankzij de gyroscoop. Door heel subtiel de Vita zelf te bewegen kun je op elk moment je vizier nauwkeurig bijstellen. Maar dat is dan ook eigenlijk de hele game: schieten.

AI doodschieten is leuk, maar menselijke tegenstanders zullen altijd onvoorspelbaarder zijn. Multiplayer bevat drie modi: deathmatch, team deathmatch en Warzone. Die laatste is natuurlijk het multiplayer-handelsmerk van Killzone. Warzone is een modus die uit vijf rondes bestaat, elke ronde heeft weer nieuwe objectives. Het online-gedeelte verrast niet, maar het werkt vrij goed. Bovendien kun je alle poen die je via de multiplayer verdient meenemen naar de singleplayer en andersom.

Killzone: Mercenary waant zich graag een consolegame, maar als je die vergelijking aangaat is de game plotseling helemaal niet meer bijzonder. Het is misschien wel de minste Killzone-game tot nu toe. Killzone zelf als franchise behoort bij de middelmaat onder first-person shooters. Dus hoewel Mecenary op nummer #1 staat als je alleen naar handhelds kijkt, staat het over het algemeen vrij laag in de rangorde. Het tilt handheld-gaming verder ook niet naar een hoger niveau.

Conclusie:
Killzone: Mercenary
is meer een knappe technische prestatie dan een echt goede game.  De grootste meerwaarde is dat je nu ook bij je oma thuis (ze heeft inmiddels wi-fi, toch?) kogels door hoofden van avatars van schreeuwende tieners kunt jagen. Daar valt wel wat voor te zeggen.

Pluspunten Minpunten Cijfer
+ Grafisch uitzonderlijk - Singleplayer is erg kort 6
+ Vloeiende controls - Verhaal is behoorlijk slap
+ Geld maakt gelukkig - Uiteindelijk een generieke shooter


Exclusief voor PlayStation Vita.


Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.