Pikmin 3

Vierhonderdeen onschuldige zieltjes zijn door mij hun leven kwijtgeraakt. Ze zijn verbrand, geëlektrocuteerd, verdronken, geplet, opgegeten en in de gevaarlijke nacht achtergelaten. Dit offer werd gemaakt om heel de planeet te redden, dus het is enigszins te rechtvaardigen. Toch brak mijn ziel beetje bij beetje met elke pijnlijke doodskreet.

De wereld van Pikmin bootst de natuur zoals wij die kennen vrij goed na. De wrede gouden regel van de wildernis geldt: eten of gegeten worden. Het is aan je team geinige ruimtemannetjes om de schattige, maar ook dodelijke, Pikmin aan te sturen en te beschermen. Wat dat betreft klinkt het niet heel anders dan de voorgaande twee delen.

Ondanks dat Pikmin 2 alweer bijna tien jaar geleden uitkwam, hebben velen de game recent (al dan niet voor het eerst) gespeeld op de Wii. Nintendo is de laatste jaren erg conservatief, dus ik was bang dat ook Pikmin 3 ten prooi zou vallen aan het te vertrouwde gevoel van een hergebruikte formule.

Fris en fruitig
Ik was dan ook verrast over hoe vers Pikmin 3 aanvoelt. Dat komt doordat het spelconcept nog altijd vrij uniek is in een industrie waar alles tot vervelens toe wordt gekopieerd, maar ook omdat het veel nieuwe dingen doet. De veranderingen en toevoegingen zijn vaak subtiel, maar opgeteld maken ze dit deel wezenlijk anders dan zijn voorgangers.

De grotere maps, in Pikmin 2 ingeruild voor eindeloze ondergrondse grotten, keren weer terug. Ze zijn zelfs een stuk groter dan in Pikmin 1. Hierdoor ontstaat er echt een gevoel van avontuur, zeker omdat Nintendo geen ruimte verspilt en in elke hoekje van de map iets te doen heeft geplaatst. De nieuwe HD-graphics dragen bij aan deze nieuwe sfeer. De werelden zijn nat, kleurrijk en levendig.

Elke dag verken je weer een stukje meer van de maps, door muren te doorbreken, shortcuts vrij te spelen en andere routes te onderzoeken. Later kom je ook terug naar oude maps, als je nieuwe Pikmin-soorten hebt vrijgespeeld. De nieuwe personages hebben dagelijks één potje fruitsap nodig om te overleven, dus het doel van het spel is om zo veel mogelijk fruit te verzamelen. Kleiner fruit ligt vaak voor het oprapen, maar iets als een watermeloen wordt meestal door gigantische beesten bewaakt.

Als je niet voorzichtig bent kunnen die bakbeesten zomaar tientallen Pikmin tegelijk bruut vermoorden. Baasgevechten zijn nog altijd meedogenloze hoogtepunten. Het is ook erg bevredigend om na het gevecht het dode beest terug naar je schip te dragen. Het laatste gevecht is overigens mind-blowing, ik ga niets spoilen.

Tijdsdruk
Je tijd om te verzamelen is alleen beperkt. Een dag duurt 10 á 15 minuten, dus de tijdsdruk uit het eerste deel lijkt terug te keren. Mocht een expeditie rampzalig verlopen, dan kun je er echter wel ervoor kiezen om die dag te herspelen. Daar kan ik prima mee leven, maar ik heb meer problemen met het feit dat je eigenlijk altijd ruim genoeg fruit binnenhaalt.

Uiteindelijk hield ik zeventig potjes sap over, waardoor ik nooit heb hoeven stressen. Dat haalt de motivatie om elke dag je best te doen wat weg. Nintendo heeft hier te veel de casual gamer in het oog gehouden.

Een van de belangrijkste verschillen is dat je drie commandanten bestuurt. In het vorige deel deed je het al met twee, maar nu moet je echt multitasken en samenwerken. Het is vaak beter om je team op te splitsen. Met behulp van de GamePad kun je vervolgens een van de teams een andere richting opsturen. Doe dit efficiënt en je bespeelt echt de hele map.

Plantmannetjes
Het is niet makkelijk, want je mag nog steeds maar honderd Pikmin tegelijk in het veld hebben. Als je je team opsplitst moet je dus goed nadenken wie, wat en hoeveel je meeneemt. Dit voegt een nieuw strategisch laagje toe aan het geheel. Soms moet je juist bij elkaar blijven, want de commandanten kunnen elkaar ook over kloven heen gooien, vaak kun je alleen zo verder.

Pikmin 3 voelt ook fris aan dankzij de nieuwe Pikmin-soorten. Steen- en vlieg-Pikmin vervangen de snelle witte en de krachtige paarse Pikmin uit deel twee. Dat is maar goed ook, want deze twee nieuwe soorten complimenteren de originele drie veel beter. Het zijn in feite tank- en air-units met hun eigen voor- en nadelen. Pikmin 3 voelt hierdoor niet alleen beter gebalanceerd en completer aan, maar je hebt nog meer opties om over na te denken.

Pikmin managen is met een Wii MotionPlus-controller makkelijker dan ooit. Het enige probleem is dat de plantmannetjes nog altijd niet de slimste knakkers zijn. Ze willen nog weleens in de omgeving blijven steken. Je kunt dit verhelpen door langzamer te lopen zodat ze je altijd bijhouden, maar dit is een game waarin je altijd haast hebt.

Multiplayer
Pikmin 3 is een game die blijft verrassen, want ook de multiplayer is erg vermakelijk. In 'Bingo Battle' probeer je sneller dan je vriend een rij aan fruit en/of vijanden te verzamelen. Uiteraard kun je elkaar lekker dwars gaan zitten. Het is ongelofelijk hoe lang deze modus leuk blijft.

Leuker nog vond ik de Mission Mode, waarin je juist samen moet werken om zo veel mogelijk binnen te halen. Intense communicatie is nodig om elkaar niet voor de voeten te lopen. Het is ook opvallend hoe makkelijk het is om boos te worden als je vriend een boel Pikmin de dood injaagt.

Enige minpunt aan deze modi is dat die vriend wel bij je in de buurt moet wonen. Nintendo blijft koppig en ondersteunt geen online-mogelijkheden. Toegegeven, het is leuker om in het echt bij elkaar te gaan zitten, maar dat is niet altijd mogelijk.

Conclusie
Pikmin 3 is zowel vertrouwd als vernieuwend. Het is groter, gevarieerder, dieper. Het is de climax van deze aparte franchise. Pikmin 3 is wat Wii U op dit moment nodig heeft.

Exclusief voor Wii U.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.