LP: Toner Low - III

Het is alweer vijftien jaar geleden dat de band Toner Low opgericht werd. Sinds 2007 bestaat de band uit de huidige bezetting van zanger en gitarist Daan, bassiste Miranda en drummer Jack en maakt muziek die je het beste zou kunnen plaatsen in het hoekje van bands zoals Electric Wizard, Sleep, Om en Sunn O))), zware psychedelische doommetal van de bovenste plank.

Net als bij het vorige album heeft Toner Low zich niet druk gemaakt over de titels van de vier nummers op de nieuwe dubbel-elpee III. Bij het bekijken van de smaakvolle hoes weten we meteen dat dit muzikanten zijn die hun muziek componeren onder het genot van producten van de meest geliefde plant van Nederland. De Cannabis Sativa Hollandica speelt namelijk een grote rol in de met thc doordrenkte klanken van dit Leidse trio. Ook op III laat Toner Low haar geluidsmuren weer ongenadig luid op haar lusteraars afkomen als een losgeslagen tsunami.

III opent op kant 1 van de eerste lp met 'Phase Six'. Op een zeer aangenaam traag tempo beukt het drietal zich met dronerige doomklanken door dik tien minuten psychedelisch geweld, met vocalen die regelrecht uit de onderwereld lijken te komen. Dit is muziek zoals liefhebbers van ouderwetse doommetal die het liefste horen. Na het omdraaien van de plaat gaan we verder met 'Phase Seven'. 'Phase Seven' is veruit het traagste nummer op deze dubbel-elpee en doet kwa sfeer wel wat denken aan het oude werk van de bands Swans en Sleep. Het klinkt alsof je een single van Black Sabbath op 16 toeren afspeelt. Het moddervette zware baswerk, aangevuld met venijnige gitaarriffs en ondersteunend drumwerk zorgt voor een zeer dreigende sfeer. Na een minuut of zes lijkt het nummer even de ambient kant op te gaan met het is slechts stilte voor de storm. 'Phase Seven' kent na dik 14 minuten namelijk een explosieve en tegelijkertijd zeer vervreemdende climax.

Nadat we de tweede lp uit de hoes hebben gehaald kunnen we verder met kant 3 van Toner Low's III. Met 'Phase Eight' horen we wat meer de rustige kant van het Leidse drietal. Het heerlijk voortkabbelende stuk psychedelica drijft bijna dertien minuten lang op het ultralage baswerk van bassiste Miranda, die we natuurlijk ook kennen van haar formidabele baswerk destijds bij 7Zuma7. Ook het spooky orgeltje dat we op de achtergrond horen draagt heerlijk bij aan het psychedelische sfeertje. Dit is spacerock zoals we die niet al te gekke vaak meer in Nederland horen. Zeg maar ergens tussen Electric Wizard en Hawkwind. Met 'Phase Nine' komen we dan alweer bij het laatste nummer van dit imposante album. Met een lengte van bijna 18 minuten is het niet alleen het langste nummer, maar ook zeker het muzikale hoogtepunt op dit toch al overwegend ijzersterke album. 'Phase Nine' opent met een dreigende bassriff, aangevuld met radiogeluiden vanuit de verte. Terwijl de Mexicaanse hond jankt zet de band een dreunerig langzaam stuk doommetal in, die klinkt als de soundtrack voor een apocalyps. Als na zo'n 14 minuten een spookachtige piano ingezet wordt kunnen we eigenlijk al concluderen dat we hier naar één van de allerbeste stonerdoommetal-albums van de laatste jaren zitten te luisteren, die in één adem met met klassiekers als Sleep's Jerusalem of Dopesmoker, Electric Wizard's Dopethrone en Monster Magnet's Superjudge genoemd mag worden.

Hallelucifer, wat een wereldalbum!!! Verplichte kost voor eenieder die de betere doom en/of stonermetal kan waarderen.