CD: Kadavar - Abra Kadavar
Zelden werd ik aangenamer verrast als bij het opzetten van Abra Kadavar, het nieuwe album van de Berlijnse rockers van Kadavar. De band, bestaande uit zanger en gitarist Lupus Lindemann (Wolf), bassist Mammut en drummer Christoph Bartelt (Tiger), maakt namelijk muziek die regelrecht uit de zeventiger jaren lijkt te komen.
Al vanaf de allereerste tonen van 'Come Back Life' neemt de groep ons mee in een tijdmachine terug naar het einde van de roerige jaren zestig, toen psychedelische muziek steeds vaker werd gecombineerd met de in opkomst zijnde hardrock van de vroege jaren zeventig. Het is dan ook niet vreemd dat we bij het beluisteren van dit fijne album vaak moeten denken aan artiesten zoals Blue Cheer, Hawkwind, Pentagram en natuurlijk Black Sabbath. Toch is Kadavar absoluut geen band die schaamteloos bovenstaande groepen nabootst of iets dergelijks. De zeventiger jaren zijn gewoon een enorm rijke voedingsbodem voor vele bands van nu en ook Kadavar vormt daar geen uitzondering op.
Ook het op Stanley Kubrick's Dr. Strangelove gebaseerde 'Doomsday Machine' kent van die heerlijke ouderwets aandoende gitaarriffs en kenmerkende tempowisselingen. Op één of andere slimme manier weet dit trio diverse elementen uit de hardrock samen te voegen tot een eigen geheel. Zo doet 'Eye Of The Storm' me denken aan het oudere werk van Kiss, maar zou het tegelijkertijd ook afkomstig kunnen zijn van een obscure demo van Kyuss of Monster Magnet. Voor 'Black Snake' liet de groep zich inspireren door een vriend die al tien jaar in Parijs in een grot leeft, zonder electriciteit en watervoorzieningen. Zijn grot staat echter vol met opgezette dieren en een voodoopoppetje voor elk van zijn ex-vriendinnen. Het resultaat is een hardrockend stuk bluesmuziek waarmee tevens kant 1 van de elpee wordt afgesloten. Want dit is uiteraard muziek die de liefhebber op vinyl wil hebben, wat trouwens nog best een lastige keuze wordt, als je nagaat dat dit album in maar liefst 15 verschillende kleuren vinyl is uitgebracht, waaronder ook de opvallende kleur bier met zwarte vlekken!
Kant 2 van de plaat opent met het krautrock-achtige 'Dust'. Een heerlijk uptempo liedje met onnavolgbare basloopjes en stevig gitaar en drumwerk. Ook 'Fire' kent weer dat authentieke geluid van de seventies. Vooral drummer Tiger mag zich bij dit nummer heerlijk uitleven op zijn potten en pannen. Zelfs liefdesliedjes knallen bij deze Duitse rockers stevig uit de speakers. 'Liquid Dream' opent als een nummer dat is ontstaan uit een spontane studiojam. Door het toevoegen van een rammelend orgeltje krijgt dit nummer het karakter van een stevig stuk spacerock. Wat moet dat een sensatie zijn om deze mannen live aan het werk te zien. De gelukkigen die de groep op het Roadburn-festival zagen kunnen daar vast instemmend over meespreken. Net als 'Liquid Dream' doet ook 'Rhythm For Endless Minds' denken aan legendarische bands als Hawkwind, Can en Amon Düül. Krautrock van de allerhoogste plank. Enige minimale minpuntje is dat dit nummer maar 4 minuten duurt. Het had van mij wel wat langer door mogen gaan. Gelukkig wordt het naadloos opgevolgd door het instrumentale 'Abra Kadabra', dat hetzelfde geimproviseerde karakter kent als het oudere werk van Santana.
Met Abra Kadavar heeft Kadavar een ijzersterk vervolg gemaakt voor haar titelloze debuutalbum, waarmee de groep duidelijk laat horen dat ze bij de top van de hedendaagse scene te behoren. Liefhebbers van ouderwetse psychedelische hardrock, krautrock en stonerrockfans mogen deze geweldige plaat eigenlijk niet in hun collectie missen. Dit is een elpee die we hopelijk in vele eindejaarslijstjes terug zullen zien.