CD: Lilian Hak - Lust Guns & Dust
Dik twee jaar geleden verscheen het conceptalbum Old Powder New Guns van de Utrechtse zangeres Lilian Hak, waarop ze haar eer betoonde aan de grote films uit Hollywood. Dat was schijnbaar goed bevallen aangezien de muzikante zich op haar nieuwe album Lust Guns & Dust wederom liet inspireren door een ooit zo populair genre: de spaghettiwestern.
Lilian Hak begon haar muzikale loopbaan met electro- en techno-achtige muziek. Na de albums Silence Feels Safe (2004) en Love’s Victory March (2006) was de Utrechtse echter wel eens toe aan wat nieuws en verscheen in september 2010 het thema-album Old Powder New Guns. Voor de opnames van haar nieuwste album Lust Guns & Dust ging Hak naar Berlijn waar ze zichzelf met een stapel obscure spaghettiwesterns in een kamer opsloot, om inspiratie op te doen voor dit verfrissende album. Samen met producer en gitarist Frank Burks ging ze vervolgens naar de Sirenmusic studio, om daar een elftal spannende liedjes op te nemen.
Lust Guns & Dust is een album die zich laat beluisteren als een Tarantino-soundtrack. Naast het western-thema staat vooral de gitaar centraal op deze plaat. Al vanaf de eerste tonen van 'Seven Miles' waan je jezelf in een stoffig dorpje waar elk moment een vreemdeling zonder naam uit onverwachte hoek kan opduiken. De speelstijl van gitarist Frank Burks doet veel denken aan de surfgitaar van Dick Dale en met het bombastische karakter van het liedje, laat Hak ook haar voorkeur voor Ennio Morricone duidelijk horen. Doe daar dan nog het vibrafoon en mondharpwerk van Fay Lovsky bij en je weet dat je een goed album te pakken hebt. Ook in 'Tone Of Your Voice', 'Big Talk (For A Little Gun)' en 'Dish the Dirt' zien we in gedachten de eenzame cowboy met zijn paard door de verlaten woestijn sjokken, met in zijn kielzog een stel kwijlende hongerige gieren. Bij 'Happy Land' gaat Lilian Hak zelfs even op de gospel-tour.
Lilian Hak (Foto: Pablo Delfos)
Naast Fay Lovsky horen we ook muzikale bijdragen van de Vlaming Piet Goddaer (aka Ozark Henry), Maurits Westerik (Gem), Odilo Girod (Copark) en Paul van Kessel (Young Sinatras) op dit zeer gevarieerde album. Mocht er dus ooit een Nederlandse cineast zijn, die zich durft te wagen aan een nieuwe spaghettiwestern, dan weten wij daar wel geschikte muziek bij.