CD: The Haxan Cloak - Excavation
Op zijn nieuwste album Excavation klinkt The Haxan Cloak donkerder en dreigender dan ooit tevoren. De ambient droneklanken van Bobby Krlic, oftewel The Haxan Cloak, laten zich het beste beluisteren als een soundtrack voor de apocalyps.
The Haxan Cloak
The Haxan Cloak is een Britse producer die op onnavolgbare wijze zijn luisteraars in spanning weet te houden met zijn onvoorspelbare klankvelden. Bobby Krlic vernoemde zijn muzikale uitspattingen naar de legendarische Zweeds/Deense stomme horrorfilm uit 1922. Krlic werkte meer dan drie jaar aan zijn album Excavation en het resultaat mag er dan ook zeker zijn. Op zijn eerste album op Tri Angle kiest The Haxan Cloak voor een andere muzikale koers dan op zijn debuut uit 2011.
The Haxan Cloak maakt muziek die het midden houdt tussen experimentele industriële dubstep en ambient dronemuziek. Krlic's werk doet wel wat denken aan het legendarische debuutalbum van Burial uit 2006, minus de dominerende beats en vocalen. Al vanaf de eerste tonen van 'Consumed' grijpt de muziek van The Haxan Cloak je bij je strot om die pas een dikke vijftig minuten later weer los te laten. Op het nieuwste album van The Haxan Cloak speelt de dood en het leven daarna een grote rol. Bij 'Excavation (part 1)' zien we in gedachten Charon in zijn veerboot over de mythische rivier de Styx varen, met in zijn ruim een verse lading lijken voor het dodenrijk. Ook bij 'Excavation (part 2)' hoor je de schimmen uit de onderwereld zou uit je speakers vliegen, begeleidt door diabolische klanken uit de diepten.
Met 'Mara' gaat Krlic meer in de richting van de minimale ambientmuziek om zijn luisteraars daarna een hartverzakking te bezorgen met het intro van 'Miste'. Heerlijke neurotische klanken over een tapijtje van zware subbassen en bombastische industriele achtergrondgeluiden. Ook 'The Mirror Reflecting' is weer een tweeluik. 'The Mirror Reflecting (Part 1)' en 'The Mirror Reflecting (Part 2)' doen wel wat denken aan het oudere werk van Klaus Schulze, ook al zo'n muzikant die geluidslandschappen leek te kunnen schilderen. De inktzwarte geluidsvelden van The Haxan Cloak komen samen op een album dat zeker tot de allerbeste albums van de laatste twintig jaar in het genre mag worden gerekend. Na het prettig gestoorde 'Dieu' is het alweer tijd voor het laatste nummers van het imponerende album. 'The Drop' is met 12.58 minuten de langste track van het album waarin we op sublieme wijze ambient en industrial muziek samen horen komen in een bombastische climax.
The Haxan Cloak is zeker geen band voor mensen, die bij de term electronische muziek aan bandjes zoals Daft Punk of The Chemical Brothers denken. Excavation is daartegen zeer geschikt voor mensen die zich durven te wagen aan een experimenteel stuk muziek, waarbij hitgevoeligheid een onbekende term is. Ben je into dubstep zoals dat rond 2003 werd gemaakt of heb je albums van artiesten als The Knife, Aphex Twin, Squarepusher en/of Demdike Stare in je verzameling zitten, dan mag dit meesterwerk eigenlijk niet aan je collectie ontbreken.