Dark Skies
Ze worden tegenwoordig aan de lopende band geproduceerd: de horrorfilms waarin niet duidelijk is wat de hoofdpersonen opjaagt. Zo draait nu Dark Skies in de bioscopen, van de makers van Paranormal Activity, Insidious en Sinister. Genoemde films gooiden eerder hoge ogen, maar het lijkt tegenwoordig allemaal sterk op elkaar. Zou het genre zo langzamerhand niet uitgeput zijn?
In deze film draait alles om de familie Barrett: Daniel, Lacy en hun kinderen Jesse en Sammy. Het duurt niet lang voor het duidelijk wordt dat er iets vreemds aan de hand is. Zo heeft iets de voorraadkast geplunderd en de inhoud gebruikt om er torens mee te bouwen, en gaat het alarmsysteem zonder enige verklaring af. Maar deze gebeurtenissen blijven niet lang onschuldig en worden al snel grover en gevaarlijker. Uiteindelijk huren ze Edwin Pollard (J.K. Simmons) in, die licht kan schijnen op deze vreemde gebeurtenissen. Want iets of iemand heeft het op de familie Barrett gemunt.
Kort gezegd: deze film brengt niks nieuws. Het gaat over een familie die gedurende het eerste deel van de film alleen maar vreemde dingen overkomt. Deze beelden zijn beangstigend en spooky, en dit gaat van kwaad tot erger. Het zijn echter niet meer dan dat: vreemde gebeurtenissen. De film had best een mozaïekfilm kunnen zijn, met als titel 'Scary Moments'. Een Movie 43 maar dan in het horrorgenre (hoewel Movie 43 ook vrij beangstigend slecht was, maar het beest moet een naampje krijgen). Wat wel gezegd moet worden is dat de momenten goed opbouwen, waardoor er zeker suspense aanwezig is in de film. Dat moet toch wel het doel zijn van deze film.
Op de één of andere manier kennen ze alleen MILF's in horror-films
Uiteindelijk is het J.K. Simmons als Pollard die de show steelt in zijn beperkte rol. Pas als hij in beeld komt, wordt de plot langzaam aan duidelijker. Hij weet de uitleg te brengen als geen ander, waardoor deze 'exposition'(Engels filmjargon voor uiteenzetting) niet snel saai wordt. Je bent ontzettend blij om eindelijk meer te weten te komen. Als dan uiteindelijk duidelijk wordt waar alles over gaat, wordt de film een stuk interessanter, maar echt helder wordt het nooit. De makers proberen het potentieel nog om te draaien met een twist aan het einde, maar helaas levert dit niet het gewenste resultaat op.
Dan nog even over de acteerprestaties. Het is een horrorfilm, dus verwacht hier geen Oscarwaardige vertolkingen. Keri Russel speeld moeder Lacy, en doet dit feitelijk zonder al te veel inspiratie. Een bezorgde moeder, zoals we ze eigenlijk in alle horrorfilms zien. Hetgeen kan ook gezegd worden Josh Hamilton als Daniel. Bezorgd maar af en toe zou je toch echt verwachten dat je in een dergelijke situatie anders zou reageren. De kindacteurs weten te voorkomen dat ze irritant zijn, wat niet elke regisseur lukt, en dat is een groot pluspunt te noemen in deze film.
Niks mis mee overigens...
Uiteindelijk is dit een film waar genre-fanaten van zullen smullen, en veel mensen zullen regelmatig uit hun stoel opschrikken. Maar de film is ook alleen geschikt voor dit publiek en zal geen grotere schare bezoekers aantrekken. Leuk filmpje voor tussendoor.