Assassin's Creed: Liberation

Al sinds de launch van PlayStation Vita heeft de opvolger van PlayStation Portable het zeer lastig met de verkoop. Het systeem heeft namelijk te weinig opmerkelijke en exclusieve games. Ubisoft Sophia hoopt een oplossing voor dit probleem te bieden met de release van Assassin’s Creed: Liberation. De ontwikkelaar wil namelijk de eerste volwaardige Assassin’s Creed-belevenis leveren op een mobiel platform. Krijgen we een handheldgame van formaat of blijven we op onze honger zitten?

We schrijven midden 18e eeuw, een feest in het centrum van New Orleans. Te midden van de welgestelde gasten zien we een jongedame lopen, piekfijn uitgedost met parasol in de hand. Opeens valt iemand neer. De omringende gasten proberen hem nog te redden, maar alle hulp komt te laat. Paniek breekt uit. Enkele soldaten arriveren op de crime scene, tevergeefs zoekend naar de dader. De jongedame is verdwenen.

The Big Easy
De burgerij van New Orleans heeft net kennisgemaakt met Aveline de Grandpré, hoofdpersonage in Assassin’s Creed: Liberation. Het verhaal speelt zich af over een periode van 20 jaar, van het einde van de Frans-Indische oorlog tot aan de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten. Aveline is het resultaat van een geregeld huwelijk tussen haar rijke Franse vader en Afrikaanse moeder. Maar ondanks haar rijke afkomst wordt ze gerekruteerd door de Assassins en neemt ze het op voor de rechten van de slaven.

Voor het eerst in de franchise draait het verhaal niet rond een voorouder van Desmond Miles, de protagonist uit de eerdere delen. Door deze keuze verliest het verhaal, dat op zichzelf al niet veel om het lijf heeft, aan diepgang. Langs de andere kant is de keuze begrijpelijk voor een game op een mobiel platform: de geschiedenis van Aveline is heel toegankelijk en blijkt daarom perfect voor korte sessies, al dan niet op verplaatsing.

Nu we het toch hebben over verplaatsen, ook in het spel zelf doet Aveline verscheidene locaties aan. Het meeste van de tijd verdeel je tussen New Orleans en de Bayou, een moerassig land dat tevens de thuisbasis van enkele smokkelaars vormt. De omgevingen zijn prachtig weergegeven met veel oog voor detail: het frisse, felle kleurenpalet in New Orleans contrasteert mooi met de grimmige, donkere sfeer in de Bayou. Aveline bezoekt nog enkele andere plaatsen die we omwille van het verhaal niet verklappen.

De besturing is identiek aan die van de tegenhanger op consoles: Aveline beweegt zich meestal soepel over de daken en tussen de bomen, af en toe afgewisseld met een sprong die naar haar vroegtijdige dood leidt. Een typische Assassin’s Creed-game dus. Ook in gevechten staat Aveline haar mannetje, met een focus die nog meer op het counteren van aanvallen ligt dan in de vorige Assassin’s Creed-games. Natuurlijk is niet alles klakkeloos overgenomen uit eerdere delen in de reeks.

Vrouwelijk schoon
Aveline de Grandpré is namelijk een vrouw, wat voor een tweede unicum in de serie zorgt. Deze keuze van de ontwikkelaars heeft het meeste impact op de gameplay. Zo kun je voor het eerst beroep doen op zogenaamde Persona’s. Dit zijn outfits die Aveline kan aantrekken, afhankelijk van je speelstijl. Ubisoft heeft drie van deze Persona’s in de game gestoken, die de mogelijkheden om de missies tot een goed einde te brengen aanzienlijk zouden moeten verhogen.

Elk van de drie Persona’s hebben voor- en nadelen. Als eerste heb je de dame. Zij kan wachters charmeren en omkopen en zich onopvallend begeven tussen de high society. Nadeel is dat ze niet kan klimmen of sprinten en gelimiteerd is in wapens. Ten tweede is er de assassin. Die Persona bevat alle voordelen van een sluipmoordenaar, maar is altijd berucht. Als laatste is er de slaaf. De slaaf wordt minder makkelijk berucht en kan net zoals de assassin over de daken lopen. Ze vecht echter minder goed.

De Persona’s vormen een noemenswaardige toevoeging aan de game maar zijn minder nuttig dan je denkt. De dame is namelijk beperkt in haar bewegingsvrijheid en vechtkunsten, wat haar een minder aantrekkelijke keuze maakt dan de andere twee. Daar komt nog bij dat je in de eerste helft van het spel bij de meeste missies geen keuze krijgt. Zo word je dus verplicht om de missie te voltooien als de Persona die de ontwikkelaar gekozen heeft. Gelukkig krijg je later in de game wel de keuze, maar jammer genoeg is die beloofde vrijheid heel wat minder aanwezig dan eerst gedacht.

De technische kant van Assassin’s Creed: Liberation laat de meeste steken vallen. Zo heeft de game vaak last van problemen met de framerate. Het spel hapert als er te veel gebeurt op het scherm en zet zo een domper op het speelplezier. Verder zijn de controls die gebruikmaken van de features van PlayStation Vita vaak slecht uitgewerkt. Zakkenrollen door over het touchscreen te wrijven gaat nog net, maar een kaart lezen door de camera voor een fel licht te houden wilde maar niet lukken en zorgde voor veel onnodige frustratie.

Zwevende alligators
De game wordt tevens geplaagd door bugs, de ene al wat erger dan de andere. Zo hebben we verschillende keren alligators gezien die de wetten van Newton op een of andere manier konden omzeilen. Ook werd er een bug met serieuzere gevolgen verschillende keren gemeld. Die bug zorgde er namelijk voor dat de speler blijft vastzitten in het laadscherm en dus niet meer kan voortspelen. Of deze bugs geüpdatet zullen worden is nog maar de vraag.

Ubisoft Sophia zet tevens de trend van de recentere Assassin’s Creed-games voort door multiplayer aan het spel toe te voegen. Spelers die een online modus op het niveau van die op de consoles verwachten komen echter bedrogen uit. De multiplayer is namelijk niet meer dan een flauw afkooksel van gezelschapsspellen in de trant van Risk. Je kiest eerst tussen de Assassins en Abstergo, om dan op een wereldbol zo veel mogelijk nodes te veroveren en verdedigen. Zo breid je het imperium van de gekozen factie uit. Jammer genoeg is de modus vervelend en slecht uitgelegd en voegt dus niet veel toe aan de game.

Conclusie:                                                                                                                                                                                                               
Assassin’s Creed: Liberation is een mooie poging om de belevenis van een Assassin’s Creed-game naar een mobiel platform te brengen. De game slaagt daar ook grotendeels in, de besturing is even vlot als die op de consoles en de missies zijn leuk en gevarieerd. Een karig verhaal en technische mankementen weerhouden het spel er echter van om zijn volledig potentieel te verwezenlijken. Een leuke game, maar niet de system seller waar Sony nog steeds op zit te wachten.

Gespeeld op PlayStation Vita.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.