Drei

Hanna (Sophie Rois) en Simon (Sebastian Schipper) zitten in een behoorlijke dip in hun relatie. Als Hanna via haar werk met ene Adam (Devid Striesow) in aanraking komt, mondt dit uit in een verhouding tussen de twee. Ondertussen komt Simon erachter dat hij teelbalkanker heeft en wordt een van zijn testikels verwijderd. Als hij op een gegeven moment in een zwembad wat baantjes aan het trekken is, komt hij een man tegen aan wie hij vertelt wat hem is overkomen. De man (de kijker ziet dat dit Adam is) wil weten hoe Simons kruis er nu dan uitziet. Van het een komt het ander en uiteindelijk heeft behalve Hanna nu ook Simon een verhouding met Adam. Zal het geheim van het koppel uitkomen en zo ja, wat zal er dan gebeuren?

In het interview dat onderdeel is van het bonusmateriaal van het komische, dramatische en romantische Drei vertelt hoofdrolspeelster Rois dat ze wel een ondertitel zou weten voor deze film. Le fantôme de la liberté (het spook van de vrijheid), naar de gelijknamige surrealistische film van Luis Buñuel uit 1974, past wat haar betreft prima bij de thematiek van de film. De filosofische gedachte achter de rolprent is namelijk dat onze levenswijze op het gebied van lichamelijkheid/seksualiteit achterblijft bij ons progressieve denken over onderwerpen als gender en seksuele verhoudingen. We zijn dus te traditioneel in ons dagelijks leven in vergelijking met de theoretische mogelijkheden en vrijheden.

Wie het bovenstaande allemaal wat pretentieus in de oren klinkt, zal vermoedelijk niet op andere gedachten worden gebracht door de stilistische elementen van de film. Zo wordt er in het begin van de film door drie mensen een ballet uitgevoerd, terwijl ze zijn omringd door wit en stilte. De korte dans toont twee mensen waar een derde bijkomt en is dan ook duidelijk een prelude op het verhaal van de film. Een ander opvallend en veelvuldig terugkerend aspect is de opdeling van het scherm in stukken, waardoor de kijker meerdere gebeurtenissen tegelijk volgt. Dit alles met een nadruk op de vorm waarin het verhaal verteld wordt, zonder het verhaal zelf uit het oog te verliezen.

Helaas zijn er ook fragmenten die niet zo goed bij de vertelling passen. De verhaallijn omtrent het sterven van de moeder van Simon voegt bijvoorbeeld helemaal niets toe. En het moment dat Simon door de straten van Berlijn loopt en zijn moeder als een engel boven zich ziet verschijnen kan niet anders gekwalificeerd worden dan als kitsch. Ook de voice-over die vertelt over de bizarre overeenkomsten tussen allerlei nummers en getallen die een rol speelden bij het ziekbed en de dood van Simons moeder had beter weggelaten kunnen worden. Het doet een beetje denken aan de narratie van de moderne klassieker Le fabuleux destin d'Amelie Poulain maar is in deze situatie vooral een onnodige stijlbreuk.

De nutteloze plotlijn over Simons moeder daargelaten, is Drei een curieuze film over een driehoeksverhouding (met ook enkele homo-erotische scènes die niet iedereen zullen bekoren) die komische momenten mixt met een paar fragmenten waar de kijker eventjes stil van wordt. Behalve dat is het tevens een rolprent die duidelijk maakt waarom het medium film een kunstvorm kan zijn. Maar misschien nog wel belangrijker dan de puike stilistische elementen, is het feit dat het een werk is dat de kijker aan het denken wil zetten over de veranderingen in onze opvattingen over gender en seksualiteit, een onderwerp dat de laatste jaren steeds belangwekkender is geworden en waar het laatste woord nog lang niet over gesproken is. Tom Tykwers film heeft er in ieder geval een afwisselend luchtige en filosofische maar uiteindelijk vooral liefdevolle bijdrage aan geleverd.

Zoals al gezegd is er een extra op de dvd met interviews. Dit extraatje duurt een kleine twaalf minuten en behalve Rois komen ook de andere twee hoofdrolspelers aan het woord. Degene die het meeste aan bod komt, is regisseur Tykwer. Hij vertelt onder meer dat hij Rois' rol speciaal voor haar geschreven heeft en dat hij zonder haar de film niet gemaakt had. Het is heel lief bedoeld, maar dit type lofuitingen is weinig interessant. Ook gaat hij in op de thematiek van de film, wat wél intrigerend is. Verder zijn er weinig extra's te bekennen op het schijfje, afgezien van de trailer en trailers voor de films Rabbit Hole, Happy Few en Kaboom. Het is jammer dat het nummer Space Oddity van David Bowie niet op de dvd staat. Het meermaals terugkerende nummer van de androgyne zanger blijft namelijk de rest van de dag opgewekt door je hoofd zingen.