PixelJunk 4am
Exclusief voor PlayStation 3.
Een spel dat geen spel is of een muziekmaker waarmee je niet echt muziek kunt maken. Dat zijn waarschijnlijk de enige twee omschrijvingen waarmee je PixelJunk 4am recht doet. Maar wat is nou echt de aantrekkingskracht van dit spel? Bezit dit spel wel enige aantrekkingskracht?
PixelJunk 4am lijkt te zijn gemaakt voor al die mensen die de ambitie hebben om dj te worden. Misschien ligt deze zelfde ambitie wel aan de basis bij de makers. Je hebt de keuze uit een vooraf bepaald aantal nummers, allemaal in het trancegenre. Alle nummers bestaan uit vier onderdelen, een bas, een hi-hat, een synthesizer en een drumloopje. Allen zijn los van elkaar in- of uit te schakelen. Elk onderdeel kent weer vier variaties. Door met je Move-controller te slepen kun je vanuit de vier hoeken van je scherm de verschillende variaties inladen in het nummer dat je aan het spelen bent. Ik zeg bewust 'dat je aan het spelen bent', want naar mijn mening maak je geen nummers bij PixelJunk. Je kunt bijvoorbeeld geen eigen baslijn maken en niet je hi-hatloopje naar eigen smaak tweaken. Alles gaat naar de beperkte keuze in de mogelijke variaties in het spel.
Om het nummer net wat anders dan anderen te maken heb je de mogelijkheid om bijvoorbeeld een reverb of een distortion in het lied te stoppen. Dit doe je door rond te draaien met de controller. Wanneer je met de Move-controller tegen de vier zijdes van je televisiescherm slaat kun je hier tot vier korte losse effecten mee invoegen. Je moet natuurlijk niet echt tegen de zijdes van je televisiescherm slaan, want dan zou PixelJunk 4am met elke week een nieuwe televisie een wel heel duur spel worden. Alles gebeurt uiteraard visueel op je scherm.
Redelijkerwijs kun je stellen dat PixelJunk behoorlijk snel kan gaan vervelen. Er zit namelijk geen enkel spelelement in. Geen leaderboards, geen battle tegen anderen, geen punten die je kunt verdienen, helemaal niks. Nu is dat laatste wel een heel klein beetje gelogen. Terwijl jij namelijk je dj-skills aan het showen bent aan wie er op dat moment in de kamer is, kunnen anderen jouw muzikale meesterwerk meeluisteren. Als zij dit een prettig deuntje vinden kunnen zij je kudo’s geven. Hier kun je verder niets mee, maar het is het enige dat een beetje de saaiheid van het spel weet weg te halen. Uiteraard kun je, moe van al die muzikale inspanning, ook zelf luisteren naar anderen die aan het PixelJunken zijn. Bevalt het je, dan kun je hen in ruil hiervoor ook kudo’s geven.
Aan het eind van het verhaal zou ik eigenlijk niet weten hoe ik PixelJunk zou moeten benoemen in één woord. Het is in het begin best wel leuk om je eigen tracks te produceren, maar al snel zorgt het gebrek aan variatie voor verveling. Ik kan me niet voorstellen dat mensen hier echt uren aan gaan zitten, of je moet wel een hele grote trancefan zijn. Misschien ligt het aan mijn concentratiespanne. Misschien moet ik wel een keer vreselijk dronken aan PixelJunk 4am beginnen en komt er zo wel een meesterwerk uit mijn televisie. Het kudo’s geven en krijgen en luisteren naar andere creaties is een grappige aanvulling op de gameplay, maar ook niet meer dan dat. Hoe het ook zij, PixelJunk 4am heeft mij een uur, maximaal twee, weten te boeien. Ik zal het dan ook niet snel aan anderen aanbevelen, hooguit mensen die ik niet heel graag mag.
