Chernobyl Diaries

In 1986 heeft in de Oekraïnse plaats Tsjernobyl een ernstig ongeluk plaatsgevonden. Midden in de nacht ontplofte er een kernreactor, waardoor alle bewoners zo snel mogelijk geëvacueerd moesten worden. De plaats is nu compleet uitgestorven, maar er zwerven nog wel gemuteerde wezens. Als je de film Chernobyl Diaries moet geloven althans. In de horrorfilm reizen zes jonge toeristen mee met een gids naar het verwoeste gebied.

Een groep van zes jonge toeristen besluit om - weg van de vaste en verplichte wegen - een 'extreme tourgids' in te huren. De gids brengt hen naar de stad Pripyat, de voormalige thuisbasis van de arbeiders van de Tsjernobyl kernreactor, maar nu al 25 jaar een desolate stad. Na een korte verkenning van de verlaten stad, ondervindt de groep dat ze vastzitten op deze plaats. Al snel ontdekken ze dat ze er niet alleen zijn...

De film is onder andere geschreven en geproduceerd door Oren Peli, iemand die eerder het horrorgenre op zijn kop zette met het veelgeprezen Paranormal Activity. In Chernobyl Diaries wordt niet gebruikgemaakt van het found footage-concept, maar meer een tussenversie in vergelijking met andere films. De film is namelijk met de losse pols gefilmd. Dat gaf de acteurs de mogelijkheid om te improviseren en het zorgt er meer voor dat de kijker in de film zit. Vooral bij de spannende scènes zorgt dit voor een goed effect.

Het vreemde is eigenlijk dat er nog niet eerder een horror is geweest die zich afspeelde in Tsjernobyl. De locatie is perfect en is op een vreemde manier prachtig. De hoofdrolspelers onderzoeken elke plek van Pripyat en stuiten soms op vreemde situaties. Uiteraard kunnen gemuteerde mensen en dieren niet ontbreken. 

Helaas voor de horrorfans worden zij een beetje teleurgesteld. De schrikscènes zijn namelijk erg schaars en ondanks dat je wel flink gaat schrikken zijn ze wel erg voorspelbaar. De film heeft meer weg van een spannende thriller en dat komt voornamelijk door de goede sfeer. De acteurs spelen allen een goede rol en vooral door de dynamische manier van filmen zit je op het puntje van je stoel.

Nee, opnieuw het horrorgenre verrassen gaat Oren Peli niet met Chernobyl Diaries, maar het is wel erg vermakelijk. De anderhalf uur zijn zo voorbij en nergens is de film langdradig of saai. Een aantal keren flink schrikken, een apart sfeertje en een prachtige locatie, meer heb je eigenlijk niet nodig.