Deep Black: Reloaded

Gespeeld op pc

Onderwatershooters zijn dun gezaaid. De enige games die ik zo snel kan bedenken is de veredelde techdemo Aquanox, die destijds de kracht van de nieuwe GeForce 2-videokaart moest demonstreren, en diens opvolger. De game zag er prachtig uit voor die tijd, maar de lol was ver te zoeken. Nu is daar dan Deep Black: Reloaded. Eens kijken of deze wel blijft drijven.

In een enigszins stijlvol, maar goedkoop ogend introfilmpje wordt het achtergrondverhaal van Deep Black: Reloaded uit de doeken gedaan. Vanwege de montage en doordat er nogal kwistig met afkortingen en jaartallen gestrooid wordt is het echter een nogal verwarrende ervaring. Ik heb het twee keer moeten bekijken voordat ik er een touw aan vast kon knopen. De game speelt zich af in de nabije toekomst, waar de wereld in ruwweg twee kampen verdeeld is. De Global Strategic Alliance (GSA) bestaat uit Europa, Noord-Amerika en Australië. Azië, Zuid-Amerika en Afrika hebben zich verenigd in The United Federation. Tussen deze twee supermachten bestaat een hoop spanning, met een wapenwedloop tot gevolg.

Dan is het de beurt aan de speler, die in de huid kruipt van huurling Syrus Pierce. Hij accepteert een missie van de GSA omdat hem beloofd wordt dat hij kan afrekenen met een terrorist met wie hij duidelijk een vijandig verleden heeft. Eenmaal aangekomen bij de ondergrondse basis blijken er helemaal geen terroristen te zijn en van de gijzelaars die hij zou moeten redden is ook al geen sprake. Wel ontdekt Pierce een superwapen wat in het geheim ontwikkeld wordt.

Het verhaal is op geen enkele wijze origineel te noemen en dient slechts als kapstok om de actie aan op te hangen. Denk Michael Bay, maar zonder robots. En mooie vrouwen. Het verhaal omvat veertig missies. Dat klinkt als een hoop, maar deze missies zijn verdeeld over slechts vier omgevingen die ook nog eens weinig van elkaar verschillen. De hele singleplayer is in ongeveer acht uur uit te spelen.

Deep Black: Reloaded valt in de categorie third-person covershooters, net zoals bijvoorbeeld Gears of War en de Uncharted-serie. Je hebt de beschikking over een assault rifle, een pistool, een shotgun en later ook een sniper rifle. Echte variatie in wapens is er verder niet meer. Daarnaast heb je de beschikking over een grappling hook. Je kunt er coole dingen mee doen, zoals een nietsvermoedende bewaker een nat pak bezorgen door hem vanuit de diepte het water in te trekken. Maar meestal gebruik je hem om consoles te hacken om bruggen te laten zakken, of om vijandige robots te herprogrammeren. Blijkbaar is dat de juiste manier om in de toekomst apparatuur te configureren: door erop te schieten met een metalen haak.

Wat deze game anders maakt dan de meeste genregenoten is het gegeven dat je een groot deel ervan onder water doorbrengt. Op papier is dat een leuke vondst die bijvoorbeeld veel mogelijkheden biedt voor meer verticaal gerichte gameplay en afwijkende physics. In de praktijk wordt hier jammer genoeg weinig mee gedaan. Je beweegt je zwemmend voort, wat iets trager gaat, en je hebt een jetpack voor als je tegen de stroom in moet zwemmen. Dat is het eigenlijk wel. Voor de rest is het een nogal generieke ervaring: je komt aan, zorgt dat je vanuit cover de vijand elimineert en gaat door naar de volgende kamer.

Nu kan een generieke ervaring best vermakelijk zijn, zeker als het geheel een vibe heeft van die van een goedkope B-film. Dat heeft Deep Black: Reloaded redelijk goed voor elkaar, met de slechte dialogen van het kaliber: "Watch my ass? I'll watch your ass instead, it's nicer." Het is niet bepaald Shakespeare, maar het zet een toon die prima past bij de rest van de game. Ik vraag me wel af of dat heel bewust is gedaan, want de game geeft verder geen enkele blijk van zelfspot.

Het grootste probleem dat Deep Black: Reloaded echter heeft, is dat het voor geen meter speelt. Het coversysteem is zeer willekeurig in waarachter je kunt schuilen en het gebeurde me meerdere keren dat ik in plaats van dekking zoeken een voorwaartse rol maakte, met gatenkaas als gevolg. Het mikken is verder zeer onnauwkeurig, de muis schokt te erg om goed te kunnen controleren. Aim assist aanzetten helpt iets, maar lost het zeker niet op. Ook de grappling hook werkt niet goed. Als je niet tot op de pixel goed mikt gebeurt er niks.

Pierce beweegt verder te traag om lekker te kunnen spelen, en rennen en springen kan hij ook niet. De game is niet erg vergevingsgezind, een paar rake schoten en je kunt terug naar het vorige checkpoint. Deze zijn ook niet goed gepositioneerd waardoor je regelmatig een saai stuk met weinig vijanden moet doorwerken, om in een massale shootout weer snel het loodje te leggen. Frustrerend.

Deep Black: Reloaded is gebouwd op de Bi-Engine, een door Biart games zelf gebouwde graphics engine. Hoewel de studio lof verdient dat het niet gekozen heeft voor een licentie op de wijdverbreide Unreal-engine, pakt de keuze niet goed uit. De game ziet er gedateerd uit en doet meer denken aan bjvoorbeeld Half Life 2 dan aan een recente shooter als Gears of War. Omgevingen zijn kaal ingericht en de textures zijn niet van hoge resolutie. Verder is er veel sprake van aliasing, waardoor alles er enorm rafelig uitziet. Wat beter uit de verf komt zijn de watereffecten. Ook de animaties van de personages vallen best mee, zeker als je in ogenschouw neemt dat dit geen big budget-titel is.

De kwaliteit van het geluid is redelijk in orde, met als uitschieter een creepy gorgelend geluid als iemand onder water neergeschoten wordt. Is het verkeerd dat ik dat leuk vind? Het programmeerwerk van de soundeffecten is echter erg slordig gedaan. Soms hoor je vier mensen schreeuwen bij het neerschieten van één vijand, soms hoor je niets. En dat is zonder kleine meisjes gewoon niet eng, maar stom.

Deep Black: Reloaded beschikt ook over een multiplayervariant. Ik wens je alleen succes met het vinden van online spellen. Lukt het je wel een spelletje te vinden, bereid je dan voor op lag en dezelfde problemen met mikken en klikken als in de singleplayer.

Conclusie

Deep Black: Reloaded is geen goede game. Het is niet eens een aardige game. Het is een vervelende, frustrerende ervaring die op geen enkele wijze mee kan komen met de concurrentie. Jammer van de potentie.