The Devil Inside

The Devil Inside is zo'n verduiveld slechte film dat we mogen hopen dat er in godsnaam geen vervolg op komt. In 1989 vermoordt Maria Rossi (Suzan Crowley) tijdens een geestuitdrijving drie geestelijken. Twintig jaar later gaat haar dochter, Isabella Rossi, haar opzoeken in Rome waar haar moeder in een psychiatrische kliniek zit. Ze wil uitzoeken wat er destijds gebeurd is.

Isabella Rossi (Fernanda Andrade) komt in Rome in contact met twee priesters die op eigen houtje aan duiveluitdrijvingen doen, dus zonder steun van de kerk of het Vaticaan. Nadat zij met hen een exorcisme heeft bijgewoond, overtuigt zij hen ervan om haar moeder te bezoeken om te onderzoeken of zij bezeten is. Aangezien de heren bijna als hobbyisten te werk gaan verloopt dit niet vlekkeloos.

The Devil Inside is in found footage-stijl gefilmd zoals we die ook kennen van bijvoorbeeld The Blair Witch Project. Met veel bewogen en onscherpe filmbeelden wil men een documentaire suggereren. De politie en nieuwsbeelden in de inleiding kunnen nog wel voor echt doorgaan, maar zodra de film begint is het duidelijk te merken dat het geacteerd is. Dat acteerwerk is van een dusdanig niveau dat het als documentaire geen enkel moment overtuigt, met als absoluut dieptepunt het acteerwerk van Evan Helmuth die één van de priesters speelt.

De trailer van de film, die meteen eigenlijk de hele film in een notendop laat zien, is beter dan de film zelf.

De bezetenen zijn natuurlijk erg heftig in gedrag en grof in taalgebruik, maar dat kenden we al van de eerdere exorcismefilms waarbij The Exorcist toch de beste blijft. The Devil Inside zit vol technische fouten, slecht Duits sprekende geesten, personages die uit het niets opduiken en dendert naar een einde wat de slechtste verwachtingen overtreft. Een bioscoopzaal waar bij dit einde gelachen wordt om de belachelijkheid ervan onderstreept dit nog eens. Deze film is zo belachelijk slecht dat het zomaar eens de slechtste van 2012 kan worden.