Power Rangers Samurai

Gespeeld op Nintendo Wii, ook beschikbaar op Nintendo DS en Nintendo 3DS.

Wie is er niet opgegroeid met de Power Rangers. De gekleurde helden zijn al jaren een hit en gaan al generaties mee. Het lijkt dan ook een logische keuze om van het negentiende seizoen, Power Rangers Samurai, een videogame te maken.

In Power Rangers Samurai nemen de vijf helden het op tegen het buitenaardse ras de Nighloks en hun leider Master Xandred. In hun strijd om de wereld te redden komen ze verschillende grote Nighlokkrijgers tegen.

Déjà vu
Er zijn tien missies die je moet doorlopen. Dit kan met één of twee spelers. Elke missie kent een aantal verschillende achtergronden. Wat al snel opvalt is dat dit vier of vijf soorten achtergrond zijn die telkens terugkomen. Niet dat ze op elkaar lijken, het zijn echt letterlijk dezelfde achtergronden. De derde-persoonswereld waar je doorheen loopt is het toppunt van lineariteit. Je hebt geen mogelijkheid tot verkeerd lopen, je kunt maar één kant op. Wat wel voor het spel spreekt is dat de achtergronden weliswaar simpel zijn, maar wel goed in elkaar gezet zijn. Onderweg verschijnen er telkens vijanden die je moet verslaan. Je hebt hiervoor gewone aanvallen of speciale aanvallen. Voor deze laatste heb je symbol power nodig die je gaandeweg het level kunt oppakken.

Schudden met die controller
Het gevechtssysteem maakt helaas weinig gebruik van de Wii-besturing. Tijdens de levels ben je enkel op de knoppen aan het drukken. Om in een Power Ranger te morphen moet je voor elke missie jouw specifieke powersymbool tekenen. Hier gebruik je wel de Wii-besturing voor. Tijdens het tweede deel van de boss fights heb je deze ook nodig. Hier hoef je alleen op het juiste moment één van de controllers te bewegen. Het duurt echter niet lang voordat je door hebt dat blind schudden met de controllers effectiever is dan de beweging echt timen. Een ander nadeel is dat wanneer je in een gevecht slaat, je het personage nagenoeg niet kunt verplaatsen. Erg vervelend aangezien jouw vijanden dat wel doen. Aan het eind van elk level kom je terecht in de boss fights. Hier zit helaas geen progressie in. De laatste is net zo gemakkelijk te verslaan als de eerste.

Geen uitdaging
Van echte uitdaging is in het hele spel eigenlijk geen sprake. Op het makkelijkste niveau heb ik het spel in 2,5 uur uit kunnen spelen. Op moeilijk duurde dit langer, maar ook niet heel veel. Een snelle blik op het doosje toont de PEGI 12-rating, waarbij je je toch afvraagt waar deze op gebaseerd is. De gevechten zijn niet heftig, er komt geen bloed aan te pas en op grof taalgebruik kun je de Power Rangers nooit betrappen. Nu zullen kinderen van twaalf ongetwijfeld langer met het spel bezig zijn, maar ook zij zullen hier geen schoolvakantie mee kunnen vullen. Wanneer je extra tijd investeert in het verzamelen van diskettes met filmstukjes, kom je aan het eind enkel tot de ontdekking dat het hier gaat om de tussenfilmpjes uit het spel zelf.

Conclusie
Aan het eind van het verhaal valt niet anders te concluderen dat Power Rangers Samurai alles behalve een hoogstaand spel is. Het is duidelijk gemaakt voor fans van de serie en niet voor gamers. De wereld staat bol van de lineariteit en heeft een gebrekkig gevechtssysteem. Het spel is ook nog eens zonder veel moeite heel snel uitgespeeld. Je moet echt wel een heuse Power Rangers-fan zijn om dit spel te kunnen waarderen.