Theater: Lilian Hak - Old Powder New Guns

René (MrManiak)

Het is tegenwoordig hip om oude muziekstijlen terug te brengen. Zo weten artiesten als Caro Emerald, Il Divo en Michael Bublé geïnspireerd geluiden van weleer in hedendaagse nummers te verwerken. Ook Lilian Hak heeft naar vroeger gekeken, namelijk naar film noir en westernfilms. Maar weet Hak dit goed over te brengen met Old Powder New Guns?

Hak

Terwijl de zaal voor een kwart vol zit start het jazznummer Lonesome People. Door de jammerende, gedempte tonen van de blazers en een door een megafoon zingende Lilian Hak is de toon direct gezet. Hoewel er maar fracties van Haks woorden te verstaan zijn, schieten beelden van een willekeurige Humphrey Bogard-film direct door het hoofd van de luisteraar. De film noir-sfeer wordt met dit nummer goed tot leven gebracht, een fijn begin van de avond. Toch is de eerste helft lang niet zo fijn als deze opening.

Het eerste deel van de show bestaat uit een donker, jazzy repertoire, gezongen door Hak en een tienkoppige band. Hoewel de zangeres continu aan het dansen en bewegen is, lijkt niemand in de zaal of op het podium echt los te komen. De chemie tussen iedereen is dermate laag dat van de zeven nummers in de eerste drie kwartier alleen het eerste het en laatste nummer van de akte interessant zijn. Hoewel er zeer slordig te vroeg wordt afgeklapt door de gitarist maakt Rebels, Outlaws & Misfits een hoop goed. Door de dynamische, vrolijke en zeer energieke muziek wordt zowel band als publiek wakker geschud. Helaas volgt de pauze direct na dit nummer, waardoor de energie van allen meteen weer wordt gesust.

De sfeer van het laatste nummer voor de pauze wordt in de tweede akte voortgezet met een meer op westernfilms gebaseerde setlist. Hak laat hier haar vocaal sterke kant zien met flinke uithalen en zachte, soms kwetsbare zangpartijen. Ook gaat de band hier helemaal los met solo's en spotlightmomenten. De gitarist speelt een zeer strakke, foutloze solo met westerninvloeden, de drummer slaat er lustig op los en de strijkers spelen adembenemend mooi het indrukwekkende nummer Sleeping On The Ceiling.

Hak

Rommelig

Toch zit de show zeer rommelig en zelfs amateuristisch in elkaar. Er wordt te veel gehannest met kabels, de belichting is zeker in de eerste helft zeer matig en de blaasinstrumenten zijn overversterkt. Verder is het zeer onprofessioneel om de show te eindigen met het promoten van het album en de zin: "Zo stil heb ik het nog nooit gehoord." Een ander kritiekpunt is het gebruik van videobeelden. Bij enkele nummers draait er op de achtergrond een montage van een film noir of westernfilm. Naast dat het publiek eerder naar de video's kijkt dan naar het optreden zelf is de montage zeer slordig. Zo wordt een video van anderhalve minuut driemaal afgespeeld om het einde van het nummer te kunnen halen, zijn er chronologische fouten en slordige in- en outro's aanwezig.

Conclusie

Al met al is de theatershow van Lilian Hak een aardige show. Waar het op technisch gebied vele malen beter kan en de eerste helft niet interessant was, heeft Hak zeker in de tweede helft laten zien wat ze kan. Met een sterk ensemble aan muzikanten zorgt Old Powder New Guns voor een redelijke avond vermaak met een 'noir' randje.