Super Mario 3D Land

Exclusief voor Nintendo 3DS

Super Mario Bros. was een revolutionaire 2D-game toen het in 1985 voor de NES uitkwam. Super Mario 64 deed wederom de gamingwereld op zijn grondvesten schudden dankzij innovaties met 3D-spelwerelden in 1996. Uit deze twee games zijn uiteindelijk ook twee verschillende moderne platform Mario-games ontstaan: New Super Mario Bros. en Super Mario Galaxy. Super Mario 3D Land is het huwelijkskind tussen die twee hedendaagse grootheden.

De nieuwste Mario-telg is dus een hybride; een 2D-game met genoeg diepte om in een 3D-ruimte te manoeuvreren. De levels hebben vooral veel weg van papa Mario Galaxy; het zijn korte speelse werelden vol met gimmicks. 3D Land leent natuurlijk ook karakteristieken van mama NSMB, zoals het optionele verzamelen van drie muntjes per level.

Daarmee houdt het DNA-spoor niet op. Oudere Mario-liefhebbers worden getrakteerd op vele verwijzigen naar overgrootopa Super Mario Bros. De baasgevechten met Bowser op intrekbare bruggen en bepaalde levels komen visueel overeen met het origineel. Koppel daaraan een aantal klassieke Mario-tunes en het feest van nostalgie is compleet. Overigens zonder dat het goedkoop of hergebruikt voelt.

Het eerste dat opvalt zijn de prachtige graphics (de screenshots hier doen het spel geen goed recht). De game gebruikt vrolijke kleuren die de werelden enorm veel leven en persoonlijkheid geven. 3D Land gebruikt daarnaast het 3D-effect op de meest effectieve manier mogelijk. De extra laag diepte ziet er niet alleen tof uit, het bevordert ook nog de gameplay. Sprongen zijn erdoor iets makkelijker goed in te schatten. Het is tot nu toe de 'Avatar' van games.

Een van de redenen waarom de loodgieter altijd de koning van het platform-genre is gebleven zijn de feilloze controls. Hij is altijd enorm responsief geweest, wat nauwkeurige sprongen moeiteloos maakt. Dit is belangrijk, want Mario is steevast een voorbeeld geweest van perfecte gameplay. Het is puur ontworpen om de speler volledig gedistilleerde lol te geven, een gevoel dat wederom opduikt tijdens het spelen van 3D Land. Je voelt je als een kind in een snoepwinkel, of, mocht je wat ouder zijn, als een volwassen man in een bordeel.

Kortom, alles wat een goede Mario-platformer maakt is erin verwerkt. Maar het is wel een stukje kleinschaliger als je het met de Wii-games vergelijkt. Ondanks de overvloed aan kwaliteit en zorg - iets dat elke Mario-game herbergt - kan 3D Land uiteindelijk niet helemaal meekomen met zijn ouders.

De levels zijn daarvoor een fractie te kort en te lineair. De geheime munten, die als motivatiebron zouden moeten dienen om levels extra goed te verkennen, worden zowat op je schoot geworpen - zo makkelijk zijn ze te vinden. Het grootste minpunt is echter dat het geheel veel te makkelijk is. Door het gebrek aan uitdaging kruipt het gevoel van betekenisloosheid erin, als een meisje dat voor de eerste versiertruc valt. Nu zijn Mario-games nooit echt heel moeilijk geweest, maar 3D Land slaat toch wel door in Nintendo's zoektocht naar toegankelijkheid.

Een groot deel van het verwijt ligt bij het nieuwe tanooki-pak, dat overal en makkelijk verkrijgbaar is. Het maakt van elke plaform-sectie kinderspel. Je kunt sprongen dusdanig vertragen en zo lang in de lucht manoeuvreren dat je zelfs af en toe hele gedeeltes van een level kunt skippen. Vijanden vormen ook geen uitdaging meer door de handige staart-aanval.

Zelfs zonder het tanooki-pak is het spel overigens ook te eenvoudig. Pas bij de allerlaatste levels worden je reflexen aan het werk gezet. Een ander probleem is dat we te erg verwend zijn door Mario Galaxy 2, een uitermate inventieve game en een waar speelgoedparadijs. In vergelijking met dat meesterwerk voegt 3D Land te weinig toe. Tekenend daarvoor is bijvoorbeeld de nieuwe overbodige boomerang-kracht.

Een deel van de problemen worden pas opgelost nadat je het spel hebt uitgespeeld. Alle levels worden dan geremixt en een stukje lastiger gemaakt door de hindernissen penibeler te maken. Het is helaas niet zo dat de levels volledig omgegooid worden, waardoor het als herhaling voelde om gelijk weer in dezelfde spelwerelden te duiken.

Het gekke is dus dat er een iets betere game in 3D Land schuilt, maar ik kan het pas over een paar jaar spelen als mijn brein me wederom teleurstelt en de game weer half vergeten is. Dan wacht een verse en iets meer uitdagende 3D Land op mij.

Conclusie
Het is toepasselijk dat het kind van de twee grote Mario-games op de kleinere console is verschenen. Super Mario 3D Land past niet alleen qua concept precies goed bij de 3DS, het heeft ook Nintendo's handheld helemaal toegeëigend door fantastisch gebruik van het 3D-effect. Als Mario-game delft deze het onderspit in vergelijking met de Wii-games, desondanks is er aan lol geen gebrek.