Film: The Beaver
Mel Gibson was ooit een succesvol acteur met klassiekers als de Lethal Weapon-reeks en Braveheart op zijn naam. De laatste tijd kwam de acteur en regisseur negatief in het nieuws en speelde hij in aanzienlijk minder films. Met zijn recente film The Beaver probeert hij weer terug te komen in de filmwereld.
Walter Black (Gibson) lijdt aan een zware depressie. Hij slaapt eigenlijk de hele dag, probeert vele vormen van zelftherapie en ziet dat zijn vrouw Meredith (Jodie Foster, eveneens regisseur van The Beaver) hulpeloos toeziet hoe hij steeds verder afglijdt. Als Walter op een dag dronken is besluit hij zelfmoord te plegen. Zijn poging mislukt echter en niet veel later stuit hij op zijn redding: een bever! Vanaf dat moment loopt Walter de hele dag met de beverhandpop aan zijn hand en beschouwt deze als een levend wezen. Hij gaat terug naar huis en alles lijkt weer goed te gaan tussen hem, zijn vrouw en zijn kinderen. Totdat de bever Walters leven probeert over te nemen...
In eerste instantie lijkt deze film erg vreemd. Een verhaal over een depressieve man met een beverhandpop die zijn leven overneemt? En ook nog eens met een vreemde titel ('beaver' is Amerikaanse slang voor een niet-geschoren vagina)? Het tegendeel is gelukkig waar. Toegegeven, de eerste scènes met de bever is het even wennen. Het lijkt raar om Walter te zien spreken via de bever. Ook het feit dat de andere karakters tegen de bever spreken en de bever al snel als normaal beschouwen, zorgt voor een stroef begin.
Als je eenmaal gewend bent aan de handpop blijft een sterk drama over met een aantal goede grappen om de sfeer luchtig te houden. Gibson en Foster leveren goede acteerprestaties en de strubbelingen in hun relatie komen goed naar voren. Vooral Gibson als de depressieve Walter laat zien dat hij het acteren nog niet verleerd heeft.
Helaas bevat de film ook een verhaallijn over Walters zoon Porter (Anton Yelchin, Star Trek) en schoolgenoot Norah (Jennifer Lawrence, X-Men: First Class). Deze 'zijweg' is aardig, maar heeft vrijwel niets te maken met het hoofdverhaal: Walters depressie. Het haalt dan ook het tempo een beetje uit de film. Ook wordt The Beaver tegen het einde een beetje onrealistisch en gaat het teveel over-the-top.
Toch is deze drama/komedie zeker de moeite waard om te kijken. De originaliteit is hoog en ondanks dat het eerst even wennen is, sluit je al snel de bever in je hart. De depressieve Walter wordt erg goed vertolkt door Gibson en door zijn pluisige vriend zie je hem opbloeien. Maar wanneer hij te afhankelijk wordt van de handpop resulteert dat in een schokkend en te overdreven eind. Walter verdiende een beter eind.