Film: Harry Potter and the Deathly Hallows part 2

Met Harry Potter en the Deathly Hallows part 2 komt er na tien jaar een einde aan de filmserie gebaseerd op de populaire boeken van J.K. Rowling. Nadat we tien jaar hebben meegeleefd met Harry, Ron en Hermione, is het tijd om afscheid te nemen van deze personages. Het lijkt alsof de makers rekening hebben gehouden met een groots afscheid van de filmreeks door het laatste boek van J.K. Rowling in twee delen te splitsen. In de FOK!recensie van de vorige film werd het eerste deel gezien als de beste Potter-verfilming tot nu toe. De vraag is of het tweede deel dit kan overtreffen en de filmreeks een afscheid krijgt die het verdient.

Het tweede deel gaat verder waar deel 1 ophield. Harry (Daniel Radcliffe) en zijn vrienden Ron (Rupert Grint) en Hermione (Emma Watson) zijn nog steeds op zoek naar alle overgebleven Horcruxes die vernietigd moeten worden zodat voor eens en altijd afgerekend kan worden met aartsvijand Voldemort (Ralph Fiennes). Om de Horcruxes te vinden zal hij de twee best bewaakte plaatsen in de tovenaarswereld moeten zien binnen te dringen: Gringotts, de bank van tovenaars en Hogwarts, waar Snape (Alan Rickman) met harde hand regeert. Maar als Voldemort ontdekt dat Harry zijn geheim weet, verdedigt hij zijn Horcruxes nog beter en zet hij zijn jacht op Harry voort met nog meer dodelijke determinatie. Als Harry als symbool van hoop terugkeert naar Hogwarts, verzamelen de rebellen tegen Voldemort zich en barst er een allesbeslissende strijd los tussen de rebellen en het leger van Voldemort.

De Harry Potter-filmreeks heeft te kampen gehad met verschillende regisseurs waardoor de serie een beetje onevenwichtig is als geheel. Maar de laatste vier delen in de reeks zijn geregisseerd door David Yates, die toch een eigen gezicht geeft aan zijn Harry Potter films. Zijn films zijn stilistisch, richten zich meer op de beelden dan op de dialogen en concentreren zich vooral op de ontwikkeling van de karakters. Tot nu toe pakte dit aardig uit en waren de screenplays van zijn films aardige samenvattingen van de verhalen uit de boeken. Vooral het vorige deel is een goed voorbeeld waarin Yates' stijl wordt ondersteund door een goed verhaal waardoor de film uiteindelijk boven de rest uitsteekt. Maar in Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2 lijkt het alsof de samenwerking tussen Yates en scenarioschrijver Steve Kloves niet goed heeft uitgepakt. Het lijkt alsof ze niet hebben kunnen kiezen waarop het meeste geconcentreerd moet worden; de beelden, het verhaal of de personages waardoor het originele verhaal van J.K. Rowling niet helemaal goed uit de verf komt. Degenen die het laatste boek pas hebben gelezen zullen steeds denken: 'Waarom hebben ze het niet gewoon gehouden zoals het in het boek stond?' Daarom had deze film veel beter kunnen zijn dan dat hij uiteindelijk is geworden, al is hij zeker niet slecht.

Het verhaal van deze laatste Harry Potter-verfilming is erg interessant. J.K. Rowling heeft niet voor niets laten weten dat zij dit laatste deel van het verhaal het beste vindt. Het tempo van het verhaal ligt hoog, er is veel actie, er komen veel opzienbarende geheimen aan het licht en de gebeurtenissen bieden veel ruimte voor epiek. Voor de fans is het erg leuk dat in deze finale wordt teruggegaan naar herkenbare gebieden zoals de Chamber of Secrets en Room of Requirement. Bovendien zie je veel oude personages weer terug zodat de film een feest van herkenning is. Ook de visuele effecten zijn een feest te noemen, want deze zijn van hoog niveau. De roof op Gringotts, het magische vuur in de Room of Requirement, het doodgaan van de Horcuxes en de strijd bij Hogwarts zien er bijvoorbeeld betoverend uit. Het is alleen jammer dat de 3D bril weer een onnodige gadget lijkt omdat het driedimensionale aan de film bijna niet opvalt. Hiernaast is het zonde dat de actie vaak wel erg snel voorbij gaat en de scènes net te kleinschalig lijken. Daarom voldoet het eindgevecht tussen de rebellen en het leger van Voldemort niet aan de verwachtingen.

Het gevecht bij Hogwarts lijkt in het begin aardig groots te worden met aan de kant van de rebellen een redelijk grote verzameling tovenaars en standbeelden die door McGonagall betovert worden om te vechten, en aan de kant van Voldemort een aantal reuzen, een grote groep dementors, gigantische spinnen en een leger aan tovenaars. Maar echt veel van dit gevecht zie je niet en op het laatst blijft aan beide kanten maar een handjevol ongemotiveerde tovenaars over. In het boek komen nog onder andere versterkingen van centauren en de reus Grawp, maar die blijven in de film helaas buiten de strijd. Het is daarnaast jammer dat je bijna geen gevechten te zien krijgt van de leden van The Order of the Phoenix of Dumbledore's Army. De paar gevechten die je ziet, zoals die met Bellatrix Lestrange, duren veel te kort en zijn niet indrukwekkend. Ondanks dat Yates aan heeft gegeven dat hij het belangrijk vond om de filmserie af te sluiten met een epische finale, is een gevoel van epiek precies wat de film mist. Dat we dit gevoel missen wordt voor een deel veroorzaakt omdat we weinig emoties krijgen te zien, vooral bij Harry.

Radcliffe speelt een aardige rol, maar er had beter gekozen kunnen worden voor meer dramatische reacties dan de ingetogen woede en verdriet dat hij tentoonstelt in dit laatste deel. Er had ook wat dramatische muziek mogen klinken bij een aantal emotionele scènes zodat de pijn van het verdriet ook echt duidelijk wordt voor het publiek. Harry wordt vreemd genoeg ook niet echt als held onthaalt door de anderen waardoor het gevecht dat hij levert minder belangrijk en episch lijkt dan dat het eigenlijk is. De andere personages komen weinig aan bod in deze film. Ron en Hermione hangen er meer bij dan dat ze ruimte krijgen, om bijvoorbeeld wat romantische spanning tussen hen te laten zien. Je kunt in het geheel minder meeleven met de personages dan dat je dat kon in het vorige deel. Dit is misschien een nadeel van het splitsen van een boek in twee films. Het tweede helft van het boek van J.K. Rowling richt zich net als deze film echt op het eindgevecht, maar is vooraf gegaan met veel aandacht aan de personages en het verhaal waardoor je echt meeleeft met wat er gebeurt. Bij dit tweede deel is het gevoel een beetje weg wat je in de vorige films hebt opgedaan. Maar zelfs als je de twee films achter elkaar kijkt, kun je zien dat dit tweede deel, ironisch gezien, een beetje zielloos is. Dit kan goed gezien worden aan de toegevoegde scènes die vooral creativiteit missen.

Er zitten in de film een aantal scènes die niet in het boek voorkomen. Deze afwijkingen voegen weinig waarde toe en zijn een beetje slap. Zo is er bijvoorbeeld een korte confrontatie tussen Harry en Snape waarbij Harry een korte onnodige speech geeft en een halfgaar voorgevecht tussen Harry en Voldemort waarin Harry meer wegrent dan vecht. Tevens zijn er een aantal kleine doch opvallende veranderingen in de uitwerking van een aantal belangrijke scènes waar lezers van het boek zich aan zullen ergeren. Ook had er veel langer stilgestaan mogen worden bij een aantal belangrijke delen uit het boek, zoals het verhaal van Snape. Natuurlijk zijn er veel verhaallijnen versimpeld. Zo kan Harry nu de Horcruxes ook echt horen, wat eerst een soundeffect leek, zodat hij ze een stuk makkelijker kan vinden. Het eenvoudiger maken van het verhaal is niet erg, maar de personages weten soms wel heel makkelijk wat ze moeten doen en accepteren wel heel gemakkelijk een aantal levensveranderende feiten.

Ondanks dat er in het voorafgaande aardig wat kritiek wordt geleverd, blijft Harry Potter and the Deathly Hallows part 2 de magie van een echte Harry Potter-film bevatten. De mensen die het boek niet hebben gelezen zullen verbaasd worden door het mooie verhaal met veel interessante, spannende scènes en veel actie. Ook de lezers van de boeken zullen het toch erg leuk vinden om te zien hoe het verhaal tot leven wordt gewekt. Alleen door de oninteressante toevoegingen, de onnodige kleine veranderingen, het stoïcijnse gedrag van Harry, het tegenvallen van het eindgevecht en vooral door het gebrek aan epiek is deze laatste Harry Potter niet de ultieme finale geworden die de fans graag hadden willen zien, en dat is jammer.