DVD: Operation: Endgame

Onder de straten van Los Angeles bevindt zich het zwaar beveiligde hoofdkwartier van een elite spionagecel. Het hoofdkwartier is de thuisbasis van twee teams, Alfa en Omega. Zij zorgen ervoor dat de belangrijke dingen in de wereld gebeuren zoals ze zouden moeten gebeuren. Operation: Endgame speelt zich af op de dag van de inauguratie van president Barack Obama. Uitgerekend op die dag wordt de baas van de spionnen vermoord, waarna het ondergrondse zelfvernietigingsmechanisme van de basis wordt geactiveerd. De klok tikt, zal het iedereen lukken te ontsnappen uit de basis?

Al snel wordt duidelijk dat de teams Alfa en Omega niet van plan zijn gezamenlijk naar een oplossing voor het probleem te zoeken. De spionnen staan elkaar naar het leven en al snel vliegt het bloed over het scherm. Golfclubs, tafelpoten, papiershredders en boekensteunen: niets is te gek als dodelijk wapen. Twee grote vragen zorgen namenlijk voor veel onrust ondergronds: wie heeft de baas vermoord? En - niet geheel onbelangrijk - waar is de nooduitgang?

Operation: Endgame noemt zichzelf een actiekomedie. Maar na een halfuurtje kijken kom je erachter dat de film zowel op actie- als op komedievlak niet uitblinkt. Door het verhaal op te hangen aan de inauguratie van Barack Obama lijkt het alsof er serieus over het script is nagedacht. Maar de kapstok blijkt een excuus om middelmatige en bebloede acteurs in goedkope decors elkaar naar het leven te laten staan. De moordpartijen zijn niet over-the-top genoeg om grappig te zijn. Dat geldt ook niet voor de dialogen, die regelmatig geïmproviseerd lijken te zijn, maar slechts bij vlagen een glimlach oproepen.

Leukste karakter in de film is Chariot, gespeeld door Rob Corddry (The Daily Show). De acteerprestaties van Corddry zorgen ervoor dat je in het begin denkt dat Operation: Endgame best een toffe film kan worden. De rol van Corddry blijft echter beperkt, waardoor er eigenlijk verder weinig leuks aan de film overblijft. Over acteurs gesproken: teleurstellend zijn de rollen en prestaties van Ving Rhames en Zack Galifianakis. Zij hadden de film een stuk interessanter kunnen maken als er wat meer over hun tekst en acties was nagedacht.

Voor de dapperen die de film tot het eind willen uitkijken: niet doen. Het slotakkoord probeert een serieuze boodschap mee te geven. Tenminste, daar lijkt het op. Het maakt maar weer eens pijnlijk duidelijk dat bij het maken van de film het verhaal als idee best potentie had, maar dat tijdens het productieproces niemand een keuze heeft durven maken. Wordt het een actiefilm? Wordt het een komedie? Wordt het een film met een maatschappelijke boodschap? Of gaan we toch voor plat vermaak? Nu is het van alles niets, en dat is behoorlijk jammer. Operation: Endgame is het zoveelste bewijs dat een opmerkelijke cast geen garantie is voor een goede film. Je zult als filmmaker ook nog over de inhoud na moeten denken...