Interview Ziggi Recado

Hij is misschien wel de enige echte reggae-artiest in Nederland: Ziggi Recado. In 2001 kwam de op St. Eustatius geboren Ricado naar Nederland om te studeren. Inmiddels zijn we tien jaar verder en verschijnt alweer zijn derde studio-album. Met Ziggi Recado hoopt de zanger de stijgende lijn voort te zetten en opnieuw Nederland en zelfs de hele wereld plat te spelen met zijn muzikale talent. Genoeg reden voor FOK! om Ziggi Recado eens op te bellen.

Je hebt ervoor gekozen om je naam definitief in Ziggi Recado te veranderen. Heeft deze verandering tot problemen geleid in Nederland?

Nee, gelukkig niet. De mensen in Nederland weten gelukkig nog steeds wie ik ben. Daarnaast werkt deze naam in het buitenland veel beter. Ik wil geen onduidelijkheid scheppen over mijn naam. Tijdens een zoektocht hadden we vijf Ziggi's gevonden (waaronder Ziggi Marley). Eigenlijk heet ik Ricardo. Ik kom van St. Eustatius, de Nederlandse Antillen, en daar spreken ze het uit als Ricado. Dus vandaar. Ik hoop in ieder geval dat mensen nu nooit meer hoeven te vragen om welke Ziggi het gaat.

Oké, genoeg daarover. Laten we het hebben over je nieuwe plaat. In welk opzicht verschilt deze van de vorige?

Het is een heel andere plaat geworden. Ik heb niet alleen de nummers zelf geschreven, ik heb de plaat ook zelf geproduceerd. Ik dirigeerde alles zelf en belde zelfs de backing vocals of ze hun lijntjes wilden inzingen. Nog nooit ben ik zo betrokken geweest bij het maken van een plaat. Vroeger kreeg ik nummers van producers die al voor een groot deel klaar waren. Dit is echt een "personal project" geworden. Het is helemaal van mij!

Hoe is deze manier van werken bevallen?

Heel erg goed! Het was intensief, you know. Ik heb anderhalve maand aan een stuk door gewerkt. Het was erg zwaar. Ik heb tussendoor maar een paar dagen rust genomen. Anders werd ik helemaal gek. Elke dag zat ik te schrijven en terug te luisteren. Meestal schrijf ik een liedje in één dag. Ik begin met het refrein. Vervolgens zing ik dat in en werk ik aan het eerste coupletje en zing dat vervolgens weer in. Zo bouw ik het hele nummer op.

Was je blij toen het album klaar was?

Zo gemakkelijk was dat nog niet. Ik had alle zanglijnen en beats op mijn computer staan. Voor een optreden moest ik naar het buitenland. Bij de douane op Schiphol moest ik mijn laptop uit mijn tas halen en toen viel mijn laptop op de grond. Alles was weg! De beats waren gelukkig bewaard gebleven, maar alle zanglijnen waren weg. Ik heb van alles geprobeerd om de files terug te krijgen, maar ze waren onherstelbaar beschadigd. Ik ben echt drie weken helemaal van de kaart geweest. Tot mijn manager belde en zei: "Ziggi, als we de planning van de plaat willen aanhouden, moeten we de plaat nu opnemen." Ik heb vervolgens een week lang alle teksten ingezongen in Amsterdam. Daarna kon ik geen studio meer zien.

Je zei eerder al dat het een "personal project" is geworden. Hoe zit dat met je teksten, zijn die autobiografisch?

Ik ben iemand die veel gebruik maakt van wat hij meemaakt en wat er om zich heen gebeurt. Ik heb veel sociale contacten en die dingen pik je op, you know. Maar het is meer dat ik die elementen gebruik voor mijn songs. Deze plaat bevat slechts één song die volledig autobiografisch is. 'My Everything' heb ik geschreven voor mijn dochter en mijn zoontje. Het is misschien wel het favoriete nummer van de plaat geworden. Het nummer is niet alleen erg persoonlijk, omdat het over mijn kinderen gaat, maar je hoort mijn dochtertje ook echt. Verder vind ik het een uniek nummer door de Afrikaanse en Indiase stijlen en het gebruik van de megafoon in het refrein. De song is heel puur en natuurlijk. Het zijn 100% mijn gevoelens.

Op de plaat gebruik je verschillende stijlen, maar geen enkele keer wijk je helemaal af van je roots: reggae.

Ik maak progressieve reggae. Ik ben opgegroeid op St. Eustatius en Engels is mijn eerste taal. Thuis luisterden we altijd naar reggae. Die muziek zit gewoon in me en het is het allernatuurlijkste wat ik kan doen. Ik vind het leuk om nieuwe stijlen te gebruiken voor mijn nummers, maar de basis moet reggae blijven.

Er zijn verschillende gasten op het album te horen. Hoe zijn deze samenwerkingen tot stand gekomen?

Dat is allemaal heel natuurlijk gegaan. Ik heb eerst de nummer geschreven en ben vervolgens gaan kijken wie ik ervoor wilde gebruiken. Pete (Philly) was een logische keuze. Hij had mij gevraagd voor een van zijn projecten en dat was goed bevallen. En Maikel X zit op hetzelfde label als ik en zij vroegen of wij iets samen konden doen. Het is dus allemaal heel soepel en gemakkelijk tot stand gekomen.

Je staat aan de vooravond van je officiële tournee. Veel zin om weer het land (en zelfs de wereld) in te trekken met je muziek?

Zeer zeker. Ik sta echt te popelen. We hebben laatst in Frankrijk al een paar shows met de nieuwe nummers gedaan. Het publiek reageerde erg enthousiast. Het werd echt een feestje. Ik verlang heel erg naar het podium. Ik ben het type dat niet te lang met hetzelfde bezig moet zijn. Na al die tijd in de studio vond ik het wel weer tijd om live te gaan spelen. Dat is denk ik ook het beste voor de creativiteit.

Tot slot: Het nummer 'Get Out' heeft een authentieke reggae-sound en klinkt heel vrolijk. De tekst daarentegen lijkt minder vrolijk. Moeten we ons zorgen maken?

Je zou het nummer inderdaad serieus kunnen opvatten, maar zo is het eigenlijk niet bedoeld. Ik wilde een lekker dansbaar uptempo nummer maken. Er zitten wel autobiografische elementen in. Afgezien van de gewoonlijke ups en downs gaat het prima met me. Je hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken over mij!