Cd: VA - Hakkuh Top 100
Vroeger had je de cd's van Hakkuh & Flippuh die gigantisch populair waren, ondanks de vele troep die er op stond. Bijna 15 jaar later is er de dubbelaar Hakkûh Top 100. Fout artwork met de stereotype kale gabber met klapperende kaak en zijn reefteef en 100 beukende happy, oldschool en mainstream hardcore van begin jaren '90 tot vandaag!
De Party Animals, Charly Lownoise & Mental Theo, Dune, Paul Elstak en Critical Mass... Halverwege de jaren '90 kon je niet om deze namen heen. Ze werden grijsgedraaid op de landelijke radio, de clips waren continu te zien op TMF en hun platen domineerden de Nederlandse hitlijsten. Hun tracks zijn tijdloos gebleken, want ook in 2011 zijn ze te horen op de radio, vind je ze terug op verschillende compilatie-cd's en treden ze nog altijd op. De meeste 30-plussers zullen dan ook bij het eerste deel van CD 1 al dan niet stiekem terugverlangen naar toen. Enige minpunt is de verkrachte versie van Stars door onze eigen "Sterretje". Eeuwig zonde dat Mental Theo zijn eigen meesterwerkje heeft misbruikt, want van sommige platen moet je afblijven. En dit is er één van. Het hoort in ieder geval niet tussen klassiekers als Hava Naquila, Good To Go en Rainbow In The Sky thuis.
De vrolijkheid maakt plaats voor een wat lager tempo, maar hardere kicks. 98 To Piano, Thunderground, Here's Johnny: oudere hardcore die lekker doorstampt. Zo wordt het aantal beats per minute steeds verder opgevoerd en komen er een hele hoop vette gouwe ouwe beukplaten voorbij. Name Of The DJ, Bass & Sound, Bad Dreams en Go Get Busy zijn stuk voor stuk pareltjes en zo is het schijfje verder gevuld met dit soort heldenmateriaal. Zo nu en dan zit er wat recenter werk van onder meer Evil Activities en Nosferatu tussen. Dan is ook duidelijk te horen dat de hardcore zich in de loop van de jaren veranderd is. Maar de essentie is hetzelfde gebleven: hakkuh!!
Het tweede schijfje volgt hetzelfde recept als het eerste. Even warmdraaien met plaatjes als Have You Ever Been Mellow?, Hardcore Vibes, Aquarius en Turbo om vervolgens weer naar het hardere werk te gaan. Het waanzinnige Drummachine van Bald Terror om maar iets te noemen. En zo tussendoor kom je nog wel eens een verrassing tegen. Get This Place van DJ Paul Elstak bijvoorbeeld. De plaat flopte, maar om nou te zeggen dat het een slechte plaat is: absoluut niet. Het is een tandje langzamer dan de eerdere singles, maar kwalitatief niet minder goed. Leuk dat zo'n vergeten plaat wel een plekje krijgt op deze compilatie!
Ook de tweede helft is een mengeling van veel oude tracks met hier en daar een plaatje uit de afgelopen jaren. Daarbij worden harde kicks en een vlot tempo niet geschuwd. Dat kun je dan ook wel overlaten aan namen als Neophyte (die overigens aan meer dan 10 van de 100 tracks heeft meegewerkt), DJ Gizmo, The Viper en Tony Salmonelli. Het venijn zit 'm in de staart want dan gaat de snelheid nog een paar tandjes omhoog! Lekker!
50 tracks in 77 minuten betekent vooral veel knippen en snel doormixen. Niks mis mee, want dat luistert juist wel lekker weg, al is de opbouw soms wat vreemd. De trackkeuze valt ook positief op. Naast de vele hitjes die je op een compilatie als deze mag verwachten is er ook gekozen voor wat minder standaardplaatjes en remixen die je niet zo snel tegenkomt, zoals de Rob Gee remix van T.O.P.D.R.O.P. - Achtung. Het mixwerk is over het algemeen prima. Sommige overgangen zijn zelfs briljant, maar hier en daar vallen een aantal slordigheidjes op. Over slordig gesproken: de tracklist bevat ook een paar domme foutjes. Charly Lownoise (bij cd 1 goed geschreven) heet op cd 2 Charley en zo zitten er nog een paar kleine spellingsmissers in. Maar buiten dat is het een leuk muzikaal overzicht voor wie van het hardere beukwerk houdt, herinneringen op wil halen van vroeger of een Golf TDI rijdt!