Film: Kari-gurashi no Arietti (The Borrowers)
Kari-gurashi no Arietti of kortweg Arrietty, is de nieuwste animatiefilm van de befaamde Ghibli filmstudio. De film is gebaseerd op de boekenreeks The Borrowers, geschreven door Mary Norton. Het script is bewerkt door de legendarische Japanse regisseur Hayao Miyazaki. Het regisseren heeft Miyazaki ditmaal overgelaten aan de onbekende Hiromasa Yonebayashi. De Japanse filmstudio heeft eerder parels uitgebracht als Tonari no Totoro (My Neighbor Totoro), Sen to Chihiro no Kamikakushi (Spirited Away) en Hotaru no Haka (Grave of the Fireflies). Dit zijn de films die ervoor gezorgd hebben dat de komst van een nieuwe Ghibli film standaard gepaard gaat met hoge verwachtingen. Het is de vraag of deze film van nieuwkomer Hiromasa Yonebayashi de kwaliteit levert die van hem verwacht wordt.
De veertienjarige Arrietty is een zogenaamde lener. Doordat Arrietty en haar ouders niet veel groter zijn dan een duim, kunnen zij wonen onder een huis in één van de buitenwijken van Tokio. Als lener, leeft dit gezin van de goederen die te vinden zijn in het huis waaronder zij leven. Arrietty is een opgewekt en soms wat eigenwijs persoon, die het gevaar niet uit de weg gaat. Wanneer zij in de avonduren voor het eerst met haar vader meegaat op een leentocht, komt zij oog in oog te staan met de twaalfjarige jongen Sho. Hij verblijft tijdelijk in de woning van zijn tante, omdat hij binnen enkele dagen een dringende medische ingreep moet ondergaan. Deze onverwachte ontmoeting vormt de aanleiding van een reeks gebeurtenissen die Arrietty en haar vader en moeder in gevaar brengt.
Net als bij een film als Tonari no Totoro, is ook hier sprake van een realistische wereld die bevolkt wordt door fantasierijke elementen. In dit geval zijn dat de leners. Opvallend genoeg gedragen de leners zich dermate normaal, dat het net zo goed zou kunnen zijn dat juist zij de normale mensen zijn in een reuzenwereld. Dit gevoel van realisme wordt benadrukt tijdens de eerste leentocht van Arrietty. De wijze waarop deze tocht op bijna documentaireachtige wijze in beeld wordt gebracht is heel bijzonder, en vormt het hoogtepunt van de film.
Doordat Arrietty en haar ouders zich zo normaal gedragen, heeft dat ervoor gezorgd dat de magie, die veelal kenmerkend is voor een Ghibli film, ontbreekt in deze film. Daarnaast is het nogal jammer dat de hoofdkarakters in de film (Arrietty en Sho) nogal kleurloze personages zijn. Mede hierdoor ontbreekt een gevoel van betrokkenheid bij de gebeurtenissen die plaatsvinden in de film. De andere karakters in de film wisselen komische momenten af met nogal overdreven en bijna grotesk gedrag. Met name de moeder van Arrietty en de verzorger van Sho blinken niet bepaald uit in subtiliteit. Hoewel dit niet iets nieuws is in Japanse animatiefilms, voelt dat bij deze film nogal misplaatst aan. Hetzelfde geldt voor de muziek in de film die op sommige momenten te zoetsappig klinkt.
Het plot van de film is helaas te oppervlakkig om te kunnen verrassen. Het is grotendeels voorspelbaar, en sommige momenten worden nogal gedramatiseerd gepresenteerd. Naast de prachtige, sfeervolle animatie, zijn het vooral de kleine momenten in de film die ervoor zorgen dat deze film toch onthouden wordt. Zo is er bijvoorbeeld een scène waarbij een doorgedraaide kraai tracht de kamer van de jongen in te vliegen. De wijze waarop dit in beeld is gebracht, is zowel een magisch als komisch moment die de kijker niet snel zal vergeten.
Arrietty gaat geen opvallende plaats innemen in het uitmuntende rijtje films die al geproduceerd werden door Ghibli. Daarvoor is dit eerste project van Yonebayashi niet ambitieus genoeg. Maar de film zal ook niet gezien worden als het zwarte schaap onder de Ghibli films. Met name voor kinderen is deze film uitermate geschikt. De beelden zijn prachtig, en hoewel de verhaal nogal standaard is, bevat de film toch enkele gedenkwaardige momenten.