DVD: Razzia (La Rafle)

Op 16 juli 1942 arresteert de Franse politie 13.000 joden. De joodse mannen, vrouwen en kinderen worden eerst verzameld in het stadion Vélodrome D'Hiver vanwaar ze uiteindelijk getransporteerd worden naar verschillende vernietigingskampen. Slechts enkelen keren levend terug. Hoewel razzia's door heel Europa plaatsvonden is de razzia van 16 juli een extra zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis. Het was namelijk niet het Duitse leger, maar de Franse politie die de razzia uitvoerde. Hoewel de Duitsers aanvankelijk enkel om de mannen vroegen, leverde de politie ook vrouwen en kinderen uit.

 

De film Razzia beschrijft dezelfde razzia als de bestseller Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay. Hoewel de razzia van 16 juli een grote rol speelt in Rosnay's roman, komt het thema lang niet zo goed naar voren als in deze film van regisseur Rose Bosch. De film begint met de zin: "Alle voorvallen uit deze film, zelfs de schokkendste, zijn waar gebeurd." Razzia werd in Frankrijk een groot succes met ruim 2,6 miljoen bioscoopbezoeken. Daarnaast probeerde de Franse overheid de film zoveel mogelijk in lesprogramma's op te nemen. En terecht, want deze film vertelt een verhaal dat iedere Fransman moet kennen, opdat dit nooit vergeten mag worden.

Razzia toont prachtig hoe de gesprekken tussen enkele hooggeplaatste Franse heren en de Duitse bezetters plaatsvonden. Hitler wilde de joden exporteren en enkele hoge Franse heren zagen hierin een mogelijkheid Frankrijk te ontdoen van de niet-Franse joden. Aanvankelijk willen de Duitsers de kinderen niet exporteren. Tot groot ongenoegen van de Fransen die stelden dat de kosten van de sociale dienst veel te groot zouden worden wanneer deze kinderen als wees achter bleven. Het lijkt een onvoorstelbaar tafereel; hooggeplaatste Fransen die hun eigen burgers uitleveren. Over de joden wordt onderhandeld alsof het vee is. Sterker nog, er wordt zelfs een quotum afgesproken: de Franse politie moet minstens 24.000 joden oppakken.

 

Razzia vertelt het verhaal van 16 juli vanuit het perspectief van verschillende personages. Zo beleven we de afschuwelijke razzia onder andere door de ogen van de joodse familie Weismann, de broertjes Simon en Noë, een joodse dokter, een zuster die voor de joden opkomt, de leider van de Franse politie en Adolf Hitler. Op de hoes van de film staat vermeld dat alle personages die in de film worden uitgediept werkelijk hebben bestaan. Het is mooi om te weten, maar de film is geloofwaardig genoeg om dit vanzelfsprekend te laten lijken. Vanaf het begin bevind je je namelijk op de vage scheiding tussen goed en kwaad. Het verhaal van de razzia is werkelijk hartverscheurend en regisseur Bosch is er feilloos in geslaagd om deze emoties op beeld vast te leggen. Vanaf begin tot eind zit je helemaal in de film. Je leeft mee met alle personages en zit te beven op de bank bij het zien van de talloze schokkende scènes. Vooral de scheiding van de vrouwen en de kinderen is zowel wat betreft emotie als beeld fantastisch weergegeven. Hoewel dezelfde scène ook in de film Haar naam was Sarah sterk werd neergezet, kan deze niet tippen aan de scène in Razzia. De samenwerking tussen het beeld en vooral het geluid maakt dit stuk onvergetelijk. 

 

Razzia vertelt een verhaal dat nooit vergeten mag worden en dat iedere Fransoos en eigenlijk zelfs iedere Europeaan zou moeten kennen. Razzia is een prachtige film die de kennis van deze zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis levend moet houden. Het initiatief van de Franse overheid om deze film in het Franse lesprogramma op te nemen is absoluut een must. Waar veel films voor scholen vaak saai of te moraliserend zijn, toont deze film een afschuwelijk en waargebeurd verhaal. Een verhaal dat geen moraliserende ondertoon nodig heeft, maar helemaal voor zich spreekt.