DVD: Haar naam was Sarah
Met het boek Haar naam was Sarah scoorde Tatiana de Rosnay een wereldwijde bestseller. Genoeg reden dus voor een verfilming. Geen grote blockbuster, maar een film met een beperkt budget en vooral bestemd voor filmhuizen. Dat er bij verfilmingen altijd grote gevaren op de loer liggen, is geen geheim. Hoe hebben de makers van Haar naam was Sarah dit opgelost? Is het waardige film geworden of kan het niet tippen aan het originele verhaal van De Rosnay?
Laat ik om te beginnen even kort het verhaal uiteen te zetten. Haar naam was Sarah gaat over het joodse meisje Sarah. Op 16 juli wordt Sarah samen met haar ouders opgepakt en door de Franse politie gedeporteerd naar een groot stadion in Parijs, het Vélodrome d´Hiver. Tijdens de arrestatie heeft Sarah haar broertje verstopt in een grote kast. Dit in de veronderstelling dat ze hem er een paar uur later weer uit kon komen halen. Om de belofte aan haar broertje waar te maken, waagt Sarah haar leven. Zestig jaar later krijgt journaliste Julia Jarmond (Kristin Scott Thomas) de opdracht een groot artikel over de razzia van het Vélodrome d´Hiver te schrijven. Tijdens haar research ontdekt ze een groot geheim van haar schoonfamilie.
Bovenstaande samenvatting staat op vergelijkbare wijze op de hoes van de dvd en eigenlijk zit hier meteen het probleem van de film. De korte samenvatting leidt tot een mooi verhaal, maar doet absoluut geen recht aan het fantastische boek. Waar het boek tal van lagen bevat en alle personages tot in de puntjes worden beschreven, blijft de film erg oppervlakkig. De film concentreert zich vooral op het verhaal van Sarah en Julia en besteedt geen enkele aandacht aan de minstens zo interessante verhalen van de overige personages die allen enkel sporadisch in de film voorkomen. Dit heeft tot gevolg dat je je, Sarah uitgezonderd, met niemand goed kunt identificeren. Het boek zorgde bij mij voor veel emotie. De film daarentegen raakte mij veel minder. Een ander nadeel van de film is dat er te weinig aandacht is voor de belangrijke context van het verhaal. De razzia van het Vélodrome d'Hiver werd namelijk niet uitgevoerd door het Duitse leger, maar door de Franse politie. Hoewel de Duitse politie enkel opdracht gaf voor de arrestatie van joodse mannen, besloot de Franse politie om alle joden op te pakken en uiteindelijk te transporteren. Deze zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis wordt verbloemd in de film en komt enkel tot uiting in de uniformen en een of twee terloopse zinnetjes, waarin medegedeeld wordt dat het de Franse politie en niet de Nazi's betreft.
Het recenseren van deze film is een moeilijke klus. Het verhaal is goed en bondig, maar weet geen moment het niveau van het boek te evenaren. Toch betekent dit niet dat er sprake is van een slechte film. De sfeer uit het boek is goed vertaald en enkele scènes zijn schokkend en overtuigend weergegeven. De rol van Sarah wordt fantastisch gespeeld door Mélusine Mayance. Mayance toont ons dezelfde wijze, verbeten en volhardende Sarah als in het boek. Het is vooral deze rol die de film in vergelijking met het boek wat sterker maakt.
Uiteindelijk moeten we stellen dat Haar naam was Sarah op zichzelf geen slechte film is. Vraag je je af of je het boek interessant vindt dan kan de film een mooi opstapje zijn. Heb je genoten van het boek, dan schiet de film tekort en zul je niet snel meer ontroerd worden.