Interview: Good Charlotte

Thom Puiman (Juicyhil)

Het is even stil geweest rond hen, maar Good Charlotte is weer terug met een nieuw album dat de naam Cardiology draagt. Natuurlijk hoort hier ook een tour bij om dit live voor de fans te spelen en daarbij slaan ze gelukkig ons kikkerlandje niet over. Maandag stonden ze in de Melkweg in Amsterdam en FOK! mocht de zanger van de band, Joel Madden, een aantal vragen stellen. De antwoorden op de vragen lees je hier!

Hoe is de band ontstaan?

We zijn begonnen op onze high school in 1996. Ik kende toen al de zus van Paul, dus toen we een band probeerden samen te stellen kwamen we bij Paul uit als bass-gitarist. De band startte dus in zijn kelder, kort daarna kwam Billy erbij en Dean kwam er acht jaar geleden bij.

Hoe kwamen de eerste EP's/album er?

Toen we in 1996 begonnen gaven we bij ons in de buurt wat shows. In 1998-1999 begonnen we in de buurt steeds populairder te worden, we mochten toen in het voorprogramma staan van een aantal grote bands zoals Blink 182. Toen hebben we getekend bij een boekings-agent die we via een promotor hadden ontmoet. We kregen ook een platendeal aangeboden, maar die hebben we geweigerd. We gingen onze eigen platen drukken, van die EP's. Daarvan hadden we er twee. Van elke EP zijn er iets van 20.000 verkocht, wat best veel is. Daarna kregen we in 1999 een mooie platendeal aangeboden van Sony en brachten we in 2000 onze eerste album uit. In 2009 hebben we bij EMI getekend en hopelijk doen we daar ook weer tien jaar mee.

De eerste hit, Lifestyle of the Rich and Famous, hoe sloeg deze aan?

We hadden het gelijknamige album in Los Angeles opgenomen. Ik sliep toen bij een vriend daar op de bank. We hadden het album helemaal klaar in tien weken, dat ging echt razendsnel. We hadden iets van dertien tracks geschreven. Dat is allemaal gebeurd toen we bezig waren met de Warped tour. We kwamen uit Japan, we ging het album maken en direct daarna ging we weer touren. Dus we speelden daarna Lifestyle of the Rich and Famous voor de eerste keer live en direct ging het helemaal los. Iedereen vond het een leuke track, dus we dachten al direct dat dit de hit zou worden. Toen het daarna op de radio kwam, zijn we een video ervoor gaan maken. Dat was binnen een dag gedaan, in Los Angeles met regisseur Bill Fishman, die dit als gunst voor ons heeft gedaan.

Wat zijn de reacties van de fans en de pers op jullie nieuwe album Cardiology?

We hebben nu opeens allerlei nieuwe fans erbij gekregen. Het is echt zo raar man, we hebben net een tour door Duitsland gedaan. Daar speelden we de grootste shows die we daar ooit gedaan hebben. Het publiek is veel jonger geworden, ze willen allemaal tracks van het nieuwe album horen. Ze kennen de oude tracks wel, maar luisteren meer naar de nieuwe tracks. De wat oudere bezoekers willen graag tracks van de vorige albums horen. Dus we hebben nu een show van 1 uur en 45 minuten, terwijl we altijd een show hadden van 1 uur en 15 minuten. Omdat ze het oude materiaal willen horen, maar ook het nieuwe. We moesten daarvoor dus ook meer nieuwe tracks instuderen omdat we er maar iets van twee of drie hadden geleerd.

Het is allemaal moeilijk om te zeggen, want tegenwoordig kopen er niet meer zoveel mensen albums gewoon in de winkel. Veel fans gaan gewoon naar een website en luisteren daar naar de muziek. Je kan gewoon niet weten wie het album heeft gekocht. Toen we gingen spelen merkten we dus dat de nieuwe tracks populairder zijn dan de oude tracks. Natuurlijk met uitzondering van de hits zoals Lifestyle, Keep Your Hands Off My Girl en The Anthem. Er zijn een paar tracks populair, maar de rest van de tracks is minder behoefte aan. Het is echt een mooie verrassing voor ons geweest. 

Ik heb gelezen dat jullie dus ervoor gekozen hadden dit album een andere sound te geven in vergelijking met Good Morning Revival. Het werd zelfs door jullie vergeleken met Blink 182. Waarom hebben jullie ervoor gekozen een andere sound te nemen?

Dat over Blink, dat had ik dus in een interview gezegd, dat ik fan ben van die band en ze echt mis. Maar in dat interview werd het zo verdraaid dat het dus een Blink-plaat zou moeten zijn. Maar het is zeker geen plaat die lijkt op die van Blink 182. Er zit wel wat Pop-Punk tussen, beter gezegd zo ongeveer de helft van de plaat. Maar ook een deel Pop-Rock waarvan wij denken dat wij die alleen maar doen. Het is dus geen Blink-plaat, omdat we ook geen Blink 182 zijn. We zijn hele verschillende bands. Ik ben een groot fan van Blink 182 en we hebben dan ook zeker invloeden van hen gebruikt. Ik denk zelf ook niet dat onze muziek echt klinkt als Blink 182. Maar dit album is meer een combinatie van alles wat we al gedaan hebben. Er zit van elke plaat wel iets op het album.