CD: Dreamend - So I Ate Myself, Bite By Bite

In 2009 nam de toch ietwat vreemde band Black Moth Super Rainbow een break. Enkele leden hebben 2010 benut om wat solowerk uit te brengen waaronder nu ook Ryan Graveface. Zijn werkgever Black Moth Super Rainbow heeft hij eens als volgt beschreven: "Deep in the woods of western Pennsylvania vocoders hum amongst the flowers and synths bubble under the leaf-strewn ground while flutes whistle in the wind and beats bounce to the soft drizzle of a warm acid rain. As the sun peeks out from between the clouds, the organic aural concoction of Black Moth Super Rainbow starts to glisten above the trees."
Het geluid dat deze band voortbracht is een mengelmoes van folk, psychedelica, vreemdsoortige elektronica en met die klanken heeft Graveface nu ook weer als solo-artiest weten te spelen.

Onder de noemer Dreamend brengt hij de plaat So I Ate Myself, Bite By Bite uit en hij laat horen dat het spectrum van zijn invloeden nog verder reikt. De plaat schommelt in de uitersten heen en weer tussen bluegrass ('Aching Silence') en post-rock, maar de schommel komt vaak in het midden stil te staan op folkgeluiden. Zijn experimentele liedjes zouden een samensmelting kunnen zijn van Arcade Fire, Sigur Rós en The Polyphonic Spree. Luister maar eens naar 'My OId Brittle Bones', waar folkgitaar en banjo wordt gesterkt door experimentele samenzang, bellen en handclaps. Aan de andere kant van het spectrum laat Explosions in the Sky zich zien qua vergelijking.

So I Ate Myself, Bite By Bite is een plaat met een verhaal dat mooi ontrafelt wordt naar gelang de nummers elkaar opvolgen. Het liefelijke 'Pink Cloud In The Woods' dat je met de xylofoon op het verkeerde been zet, leidt het verhaal muzikaal in maar begeleidt je even later naar een schimmigere plek. Folky en bluegrass leiden je door het fragmentarische gedachtengoed van de hoofdpersoon. maar pas in het midden van de plaat valt het kwartje. In het olijk klinkende 'Pieces' verschuilt een macaber verhaal van een moordenaar. Deze combinatie van verhaal en muziek maken So I Ate Myself, Bite By Bite een interessant album. Niet alle nummers zijn van hoge kwaliteit, maar passen toch binnen het raamwerk van de plaat. Een goede aankoop voor eenieder die net iets meer zoekt in een folk-plaatje.