God of War: Ghost of Sparta

Kratos is boos. Boos op de goden van Olympus en eigenlijk op de wereld in het algemeen. Stiekem ook een beetje op zichzelf. Dit is de rode draad die door alle God of War-games loopt. Ghost of Sparta, de tweede PSP-game in de serie, geeft Kratos nog meer redenen om zo boos te zijn.

Toen Kratos nog een klein Spartaantje was had hij een broertje, Deimos, die op een dag zomaar werd afgevoerd door de goden. In Ghost of Sparta, wat zich afspeelt tussen deel één en twee, komt Kratos op het spoor van zijn vermiste broertje en zet hij zijn zwaarden en grimas in om hem te vinden. Natuurlijk komt hier, zoals de serie betaamt, het betere hak- en zaagwerk bij kijken. Af en toe valt er ook wat te klimmen en klauteren, maar dit zijn meer rustpauzes dan echt platform-werk.

Hakken en zagen
Voor God of War-veteranen is het onderhand gesneden koek. De Blades of Athena, de signatuur-wapens van Kratos, zijn nagenoeg onveranderd, en dezelfde combo's die je gebruikte om eerdere uitdagingen te overwinnen werken voor het grootste gedeelte precies zoals je mag verwachten. Gaandeweg krijgt Kratos beschikking over enkele magische aanvallen en een Spartaanse zwaard-en-schildcombo die eigenlijk te laat in het spel komt om de overstap de moeite waard te maken. De God of War-games hebben altijd al moeite gehad met wapens maken die het kunnen afleggen tegen de Blades, die gewoonweg heerlijk aanvoelen en voor alle situaties wel een antwoord hebben, en dat is hier niet anders. Dat is meer een compliment voor de Blades, één van de meest memorabele wapens uit de gamesgeschiedenis, dan een echt nadeel van de game.

Het meest vernieuwende aan het gevechtssysteem is dat Kratos nu een vuurmeter heeft, waarmee de Blades of Chaos in brandende machines des doods veranderen. Door de R-knop ingedrukt te houden krijgen alle aanvallen een extra vuureffect, wat heel handig is voor crowd control. De meeste vijanden deinzen terug van deze vuuraanvallen en gepantserde vijanden moeten eerst ontpantserd worden door het vuur voordat ze met normale aanvallen gekwetst kunnen worden. Zoals gewoonlijk kunnen de wapens en magische aanvallen, waaronder de vuurmeter, opgewaardeerd worden met rode bolletjes uit verslagen vijanden en schatkisten. In de meeste God of War-games zijn alleen de Blades het opwaarderen waard, maar het vuureffect is een nuttige toevoeging die zeker niet achterwege gelaten moet worden.

Over het algemeen vertalen de Dualshock-controls zich uitstekend naar de beperkte PSP-layout, maar er is een enkele uitzondering. Om te ontwijken moeten beiden schouderknoppen ingedrukt worden; sommige vuuraanvallen gebruiken ook beide schouderknoppen tegelijk, wat ertoe kan leiden dat je wegrolt terwijl dat niet de bedoeling was. Het is echter absoluut geen game-breaker. De besturing is strak en soepel, en de quick-time events waar de serie ook bekend om staat hebben het format van God of War 3 overgenomen. De knop die je in moet drukken staat aan de kant van het scherm gelijk aan de kant van de knop op de PSP, waardoor je eigenlijk alleen nog maar hoeft te kijken waar de knop staat.

Kosmische krachten in een piepkleine console
De heren en dames van Ready At Dawn Studios verdienen lof voor het vertalen van de epische God of War-ervaring naar de kleine PSP, zowel in de besturing als in de graphics en het grootse gevoel van de games. De graphics van Ghost of Sparta kunnen zich met gemak meten met de eerste twee spellen op de PS2 - een bijzondere prestatie. De achtergronden en grote eindbazen zijn soms werkelijk adembenemend. Het komt alleen niet in de buurt van God of War 3. Dit is natuurlijk een oneerlijke vergelijking, de krachtige PlayStation 3 met de PlayStation Portable, maar er is geen ontkomen aan. God of War-fans hebben alles wat Ghost of Sparta aanbiedt eigenlijk al gezien en gedaan, maar dan beter en grootser.

De ontwikkelaars hebben er dan ook slim aan gedaan om verhaaltechnisch de epiek van God of War 3 niet proberen te evenaren, maar om een wat persoonlijker verhaal te schetsen. Het verhaal duurt veel te lang om op gang te komen, en voor het grootste gedeelte ben je gewoon weer bezig met vechten tegen grote en kleine monsters. Pas tegen het einde kom je erachter wat er met Deimos is gebeurd, en dan wordt er iets te weinig mee gedaan. De overheersende emotie van het verhaal is, zoals altijd, boosheid, want dat heeft Kratos nog steeds in overvloed.

This is Sparta
Wel apart is dat, voor het eerst in de geschiedenis van de serie, Kratos thuiskomt. Een tussenstop in Sparta, waar je even door de stad loopt en de bevolking tegenkomt (zonder ze aan het zwaard te rijgen!) is een unieke adempauze tussen al het geweld, wat tot op heden niet is gedaan in de serie. Ik weet het, het is moeilijk voor te stellen dat Kratos levende wezens tegenkomt en ze niet genadeloos afmaakt, maar het is toch echt zo. Meer dan een lineaire wandeling door een paar straatjes is deze sectie echter niet.

Het voelt een beetje alsof Ghost of Sparta een slachtoffer is van de reputatie van God of War. Fans verwachten grootschalige slachtpartijen met gigantische monsters en het spel levert deze ook met verve, maar tegelijkertijd wil het spel een kleiner, persoonlijker verhaal vertellen, en hier slaagt het niet echt in. Kratos blijft een vrij ééndimensionaal personage. Er wordt soms geplaagd naar tekens van meer dan boosheid, zoals spijt, maar het wordt nooit echt uitgewerkt. Desalniettemin bevat het verhaal aardige stukjes en doet het voor de rest van de serie wat het moet doen - het geeft Kratos misschien wel de beste reden tot op heden om verschrikkelijk pissed off te zijn op de goden van Olympus.

Conclusie
Ghost of Sparta is een prima God of War-game geworden, maar niet meer dan dat. Het is heel knap wat er allemaal met de kleine PSP wordt gedaan in deze game. Maar de vergelijking met God of War 3 dient zich toch aan, en daarmee schiet de game net tekort. Deze God of War heeft een hoog 'been there, done that' gehalte, en meer dan zes uur zul je er ook niet over doen om de aftiteling te bereiken. Als de formule van de serie nog niet tot moeheid heeft geleid is er absoluut lol mee te beleven, maar essentieel is hij niet te noemen. Mocht je tot op heden de serie niet of weinig hebben aangeraakt, dan is dit een uitstekende instapper; voor deze mensen is Ghost of Sparta absoluut een aanrader.