Dragon Ball Raging Blast 2

Gespeeld op de Xbox 360, ook verkrijgbaar op de PlayStation 3

Eén van de weinige anime-series die zowat iedereen kent is Dragon Ball Z. Hoewel de serie nu alweer een jaartje of veertien afgelopen is, blijven de karakters en verhalen immens populair. Dit is tevens de reden voor alle vechtspellen gebaseerd op de succesvolle serie, die allemaal hopen wat centjes uit de zak te kloppen van de gigantische fanbase. Ik noem Budokai, Shin Budokai, Burst Limit en natuurlijk Raging Blast. Vier games, waarvan de meeste zelfs een vervolg hebben, vind ik wat veel. Hoe vaak kun je hetzelfde avontuur beleven voordat je interesse toch echt wegebt? Ontwikkelaar Spike dacht in ieder geval dat het nog wel een keertje kon met Dragon Ball Raging Blast 2, het vervolg op Dragon Ball Raging Blast dat amper een jaar geleden in de winkels lag.

Genoeg is genoeg!
Ik ben helemaal gek van manga en anime. Smachtend wacht ik iedere week op de release van de nieuwste manga’s en ik lees ze dan ook een aantal dagen alvorens ze in de winkel liggen in Japan. Daarbij volg ik van mijn favoriete series de anime, wat snel gezegd een herhaling is van wat ik in de manga al heb gelezen, maar dan in tekenfilm vorm. Mijn introductie tot deze wereld was, zoals bij veel westerlingen het geval is, Dragon Ball Z. Ik heb alle afleveringen minimaal één keer gezien. Ik vond het vet, spannend en simpelweg geweldig. Ik heb hier en daar een Dragonball Z game gespeeld. Die waren vermakelijk, maar jongens genoeg is genoeg! Raging Blast was matig en Raging Blast 2 is eigenlijk hetzelfde alleen met meer karakters. Op het gebied van gameplay lijken de games zoveel op elkaar dat als het puntje bij paaltje komt je eigenlijk dezelfde game hebt met een stuk of drie extra karakters. Een vraagje voor fans. Twee van de toevoeging zijn de Saibamen en Cell Jr. Zijn deze hyperactieve ruimte dwergen je zestig euro waard?

Meer is beter?
Ontwikkelaar Spike zag in ieder geval in dat het verhaal nu wel bekend is bij iedereen en heeft daardoor besloten een story mode achterwege te laten. In plaats daarvan krijg je Battle Zone, waarin je aantal gevechten moet winnen zonder dood te gaan voor bepaalde beloningen (denk aan screens, karakters enz.) en de Galaxy Mode, waarin voor ieder karakter (meer dan 60) een pad te volgen is met vijanden die je moet zien te verslaan. De gevechten worden moeilijker gemaakt door bepaalde beperkingen op te leggen, voor het winnen krijg je wederom de nodige beloningen. Dit alles komt eigenlijk neer op gevecht, na gevecht, na gevecht, na gevecht…

De doodsteek
Dragon Ball Raging Blast 2 heeft niets meer te beiden dan vechten dus. Dit hoeft niet erg te zijn, denk bijvoorbeeld aan Street Fighter 4. SF4 heeft een lichte instapdrempel, met een gigantische leercurve en een respectabel assortiment aan karakters met unieke vechtstijlen die allemaal net wat anders te bieden hebben. Raging Blast daarentegen heeft een immens gecompliceerde moveset, met een gigantisch aantal karakters die zich bijna identiek laten besturen. Button bashen werkt altijd het beste en strategisch denken wordt gelijk afgestraft. Het vechtsysteem werkt gewoon niet lekker en dat is de doodsteek voor iedere fighter. Hoe leuk de karakters en het achtergrond verhaal dan ook mogen zijn.

Eerlijk is eerlijk
Waar de game wel punten scoort is op authenticiteit. Ieder karakter waar je mee zou willen spelen is aanwezig, met hun stemmen ingesproken door zowel de originele Engelse als de Japanse voice-actors, dus gelukkig geen slechte imitators. De animaties zijn top en alle moves die je je herinnert zijn aanwezig. Daarbij zijn alle transformaties en fusies zijn te vinden inclusief een paar extraatjes. De omgevingen zien er dan weer belachelijk leeg en levenloos uit, al moet gezegd worden dat dit in de serie ook het geval was. De levels zijn overigens groot en totaal verwoestbaar, wat weer past bij de kracht die de karakters behoren te hebben.

Conclusie
Een vechtspel moet in ieder geval zorgen dat de gameplay begrijpelijk, strak, gebalanceerd en uitdagend is. Laat de gameplay nu juist het zwakste punt zijn van Dragon Ball Raging Blast 2. Het spel biedt dan wel meer dan 60 karakters, als deze bijna allemaal identiek (slecht) spelen biedt dat eigenlijk helemaal niets. Er zijn op zich genoeg gamemodi en er is de mogelijkheid online te knokken, maar als button bashen aan de orde van de dag is zal dit niet veel worden gebruikt. Het enige goede punt zijn de animaties van de vele karakters, deze zijn allemaal van het hoogste niveau. Ik kan echter garanderen dat dat niet genoeg is om je de tientallen uren bezig te houden die nodig zijn om de Galaxy Mode uit te spelen voor ieder karakter. Tenzij button bashen je ding is natuurlijk!