Final Fantasy XIV

Met Final Fantasy XI sprong Square-Enix in de wereld van de Massive Multiplayer Online Role Playing Games, ofwel de MMORPG, en met enig succes. Met Final Fantasy XIV probeert de Japanse RPG-grootmacht ons verder te betoveren en hun marktaandeel in de MMO-wereld nog verder te vergroten.

Engelengeduld
Helaas is Final Fantasy XIV allesbehalve een mooie fantasie. Bij het aanmaken van een account word je al getroffen door de harde werkelijkheid. De manier waarop dit gaat is op zijn minst gebruiksonvriendelijk te noemen. Na de installatie ben je verplicht om naar de Final Fantasy XIV-website te gaan om daar via een omslachtige procedure een account aan te maken. Vervolgens ben je verplicht enkele updates door te voeren, waarvoor je telkens het spel opnieuw dient te starten, wat overigens ook het geval is wanneer je iets in de settings wilt aanpassen. Onnodig veel rompslomp voor iets dat eigenlijk een fluitje van een cent moet zijn.

Heb je met engelengeduld een account aangemaakt dan kun je aan de slag met het leukste onderdeel in Final Fantasy XIV, namelijk het aanmaken van een personage. Je kiest een ras en class (beroep) en past wat fysieke kenmerken aan. De mogelijkheden om je personage aan te passen zijn niet eindeloos, maar wel voldoende om het geheel boeiend te houden. Daarbij zien de modellen er indrukwekkend uit en geven alvast een kleine glimp van al het (grafische) moois dat je te wachten staat. Eenmaal tevreden met je digitale held kies je één van de drie steden om te starten en word je getrakteerd op een prachtig introfilmpje. De filmpjes die je voorgeschoteld krijgt geven het idee dat je een geweldig avontuur gaat beleven, de schijn bedriegt.


Uhm wat nu?
Zodra je de controle krijgt over je personage valt de fantasie aan duigen. Eén van de eerste problemen die je tegen het lijf loopt is dat het spel niet aangeeft wat je eigenlijk moet doen. Nu nemen veel spellen je iets te veel bij het handje, maar Final Fantasy XIV doet precies het tegenovergestelde. Helemaal bij een spel van dit formaat en met een open wereld is het handig als je toch enige begeleiding krijgt aan het begin van je avontuur. Als je zelf op onderzoek gaat word je al snel teruggeplaatst op je beginpunt met de melding dat je de zone hebt verlaten. De eerste uren vraag je je voornamelijk af wat uberhaupt de bedoeling is en waar je naartoe moet. Het spel geeft geen hints en laat ook niet weten wanneer er nieuwe quests beschikbaar zijn, dit mag je allemaal zelf uitzoeken. Quest-doelen worden aangegeven op een map, maar ondanks dat is het vaak een raadsel waar je naartoe moet. Er zijn namelijk twee kaarten, de subkaart toont het doel van de quest, maar laat verder niet echt zien waar je moet zijn. Het is de bedoeling dat je deze kaart samen gebruikt met de wereldkaart, waar je ook niets wijzer van wordt. Dus waar je moet zijn en hoe je er komt is al een avontuur op zich.

Omslachtig en ingewikkeld
De afwezige begeleiding is slechts één van de problemen die Final Fantasy XIV tergen. Zo is de interface allesbehalve functioneel. Om je inventory te openen moet je eerst naar het hoofdmenu om vanuit daar de gewenste optie kiezen. Het toewijzen van items en uitrusting is tevens een hele opgave. In veel games zijn veel voorkomende acties te koppelen aan sneltoetsen. Om dit te doen in FFXIV moet je macro's aanmaken, waarvoor je dus kennis nodig hebt van tekstcommando's. Het aansluiten van een controller maakt het er niet echt beter op. Je moet handmatig alle knoppen configureren in een keuzescherm dat alleen bereikbaar is buiten het spel om. Zo zijn er nog veel kleine rare keuzes in de interface die het navigeren door de menu's en landkaarten een onhandige klus maken.

Volgend probleem is de manier waarop je items en uitrusting koopt. Het is een hele klus om te vinden wat je nodig hebt en waar en vooral bij wie je het kunt kopen. Op de kaart staan een paar belangrijke verkopers aangegeven, maar de meeste moet je zelf zoeken. Als je op de 'markt' bent beland is het gissen wie de dingen verkoopt die je zoekt, aangezien er geen indicatie is van wie wat verkoopt. Je wordt dus gedwongen zelf uit te zoeken en te onthouden wat iedere verkoper in de aanbieding heeft. Het is mogelijk om spullen van andere spelers te kopen, maar dit werkt net zo omslachtig, omdat je ook hier weer iedere speler moet aanspreken om te zien wat ze in de aanbieding hebben. Daarbij is het vinden van deze 'markten' al een hele speurtocht, omdat ze niet staan aangegeven op de kaart. Iets dat gemakkelijk op te lossen is door een veilinghuis op te zetten zoals in andere MMO's.

I would walk 500 miles and i would walk 500 more
Momenteel zijn er twee manieren om je te verplaatsen door de wereld van Eorzea, te voet of door te teleporteren, wat anima kost en een eeuwigheid duurt voordat het weer is bijgevuld. Om de speler te plagen zijn er Chocobo-stallen en havens voor luchtschepen, maar die zijn onbruikbaar. Je bent dus vooral aan de wandel in Final Fantasy XIV, wat meestal een saaie bezigheid is. Tijdens de looptocht kom je de nodige vijanden tegen, waarvan je vaak maar moet hopen of je ze aankunt of niet. Met een indicatie wordt aangegeven hoe sterk die vijand is ten opzichte van jou. Deze is echter vaak niet nauwkeurig, met als resultaat dat je wordt afgeslacht door beesten die je, volgens de indicatie, eigenlijk probleemloos zou aankunnen. De variatie in de monsters is daarbij teleurstellend, na uren spelen heb je het nog steeds aan de stok met dodo's, ratten en lieveheersbeestjeachtige insecten.

Ten aanval
De gevechten werken op de gebruikelijke wijze, je kiest een doelwit en voert een aanval of magische spreuk uit. Aanvallen zijn te combineren en sommige beroepen kunnen gericht schade toebrengen aan een geselecteerd lichaamsdeel. Aangezien dit een MMO is staat samenwerking centraal en zijn groepsaanvallen mogelijk, die vooraf dienen te worden opgezet. Het is interessant om hier mee te experimenteren en soms komen er verrassende combo's uit. Om onverklaarbare redenen werken de groepsaanvallen niet altijd en het spel doet verder geen moeite om uit te leggen hoe het werkt. In een groep vechten blijft echter een stuk leuker dan alleen, je maakt als groep veel meer impact. Toch laat Final Fantasy XIV hier weer een aantal steken vallen. Zo is het targetsysteem rampzalig. Het spel maakt geen onderscheid tussen vijanden en vrienden, dus moet je iedereen af of om je gewenste doelwit te selecteren. Verder is er geen auto-follow command, zodat je acties automatisch kunt laten opvolgen, wat toch wel een gemis is. Dit is op te lossen door macro's aan te maken, wat wederom omslachtig is en het plezier geen goed doet. Het spel beloont je daarbij niet als je kiest voor een ondersteunende rol, je krijgt namelijk geen experience points voor het oppeppen van een teamgenoot. XP krijg je aan de hand van je rang en de schade die je toedoet aan de vijand.

Bij het vormen van groepen steekt de nutteloze map zijn kop weer op. Teamgenoten worden op de minimap aangegeven als blauwe stippen, maar omdat je niet kunt inzoomen zijn ze moeilijk te vinden. Op de wereldkaart worden ze helemaal niet aangegeven, dus je bent bijna verplicht om te onthouden waar jij bent en waar je kompanen zijn. Het vormen van een team is zeer onhandig, je bent verplicht om in 'interactie-afstand' te zijn; wat betekent dat je spelers fysiek moet zien, simpelweg een van je vrienden uitnodigen is er dus niet bij. Communiceren is ook op dit principe gebaseerd, net als in FFXI gebruikt deel veertien het 'linkshell-systeem'. Wil je een chat met iemand beginnen dan moet je die persoon dus kunnen zien op je beeldscherm voordat je hem kunt aanspreken.