CD: Roy Orbison - The Last Concert

Het allerlaatste concert van Roy Orbison is vanaf nu verkrijgbaar als officiële persing onder de originele noemer The Last Concert. Een paar jaar terug was het via iTunes nog even beschikbaar toen twintig jaar na dato de dood van The Big O werd herdacht, maar de download verdween al snel uit de digitale schappen. 4 december 1988 was de dag waarop Orbison zijn laatste noten live speelde, zijn band bedankte en zijn publiek bedankte. Hij was dat jaar bezig met een comeback. 'In Dreams' werd gebruikt in de film Blue Velvet, was op de weg terug met nieuw materiaal met de supergroep The Traveling Wilburys (met George Harrison, Bob Dylan, Tom Petty en Jeff Lynne) en hij kreeg een plekje in de Rock and Roll Hall of Fame.

Dat laatste zegt al genoeg over de backcatalogue en invloed van de Amerikaan die begon in de country&western en rockabilly, maar later mede het pad effende voor rock&roll. The Beatles, Elvis en hedendaagse artiesten zoals Bono en Bruce Springsteen hebben altijd waardering geuit voor de man die met zijn stem maar liefst drie tot vier octaven bestreek. Halverwege de jaren zestig beleefde Orbison zijn grootste successen met tracks als 'Oh Pretty Woman', 'In Dreams', 'Only The Lonely', 'Dream Baby', 'It’s Over', 'Mean Woman Blues' en 'Crying'. Niet verwonderlijk dat deze dan ook allemaal terugkomen in zijn live-optredens en op deze plaat.

Aangezien Orbison onverwacht op 52-jarige leeftijd stierf en nog minstens een jaar aan bevestigde concerten had staan kwam het laatste concert dan ook plotseling. De registratie van dit concert in Highland Heights, in Akron, Ohio is dan ook tot stand gekomen via het geluid van het soundboard, wat soms nog wel terug te horen is aangezien de volumes niet helemaal perfect op elkaar afgesteld zijn (bijvoorbeeld in de achtergrondzang). Orbison trakteert het publiek in zijn laatste concert onder meer op zijn vroege nummers. 'Ooby Dooby' en 'Go, Go, Go (Down The Line)'. De track 'It's Over' is een achteraf gezien macabere keuze voor dit concert dat hij afsluit met 'Oh Pretty Woman'. Het is een degelijk eerbetoon aan de carrière van Roy Orbison, die uiteindelijk nog langer en beter had kunnen worden maar vroegtijdig afgekapt werd.