Blacklight: Tango Down

Gespeeld op: Xbox 360 (Live)
Ook verkrijgbaar voor: PC (Steam), PlayStation 3 (PSN)

Een gamer kan zich aardig vervelen als er in de zomer geen noemenswaardige games zijn. Ook de zon begint na een tijdje te vervelen, al is het maar dat je verbrand bent en niet naar buiten kan. Wat ga je dan doen? Zoeken. Zoeken naar die ene game die misschien het wachten op een eventuele Starcraft 2 of een Halo: Reach (of welke andere game je ook zou willen) waard kan maken.

Noemenswaardig
Als je een uitstapje maakt op Xbox Live (of PSN of Steam), dan kom je niet zo heel veel moois tegen. Net als de grappige RPG Deathspank is Blacklight: Tango Down een vreemde eend in de bijt; al is het maar omdat de game niet in fysieke vorm te krijgen is. Zo’n downloadbare first-person shooter met een vage naam kan toch nooit iets zijn?
Zombie Studios heeft, naast Saw: The Game, alleen Blacklight: Tango Down om over op te scheppen. Dat weerhield ze er niet van de Unreal Engine onder handen te nemen, en daar een simpele, maar zeer succesvolle formule op toe te passen: Statistieken en unlockables. Combineer dat met de snelle, hectische FPS-actie die we kennen van Modern Warfare 2, en we hebben op papier een verslavende multiplayer shooter.

Zwartlicht
Het spel zelf is simpel van opzet en draait om twee fracties. Blacklight zijn de high-tech special forces van de toekomst. Daartegenover staat The Order, welke ondanks het feit dat ze rebellen zijn, meer dan genoeg hoogwaardig schietgerei tot hun beschikking hebben. Het verhaal speelt zich af in een grauwe sci-fi wereld waar de president is geliquideerd door The Order en de bevolking is geïnfecteerd met een virus dat ze in moordenaars verandert. Anders dan de setting is het verhaal niet bijster boeiend. Ook de Black Ops modus - een soort singleplayer - in je eentje doorspelen is weinig interessant. Je moet een stel objectives vervullen in de kapotgeschoten stad, maar dat is alleen een uitdaging met wat Co-op hulp van vrienden en een hogere moeilijkheidsgraad.

Knutselen
De kracht zit hem in de multiplayer shooter-actie. Er zijn 12 maps en zeven gamemodi, waaronder oude bekenden zoals (Team) Deathmatch en Retrieval (Capture the Flag). Voor een downloadbare game is Blacklight: Tango Down allesbehalve summier. Het duurt even voor je alle maps en modi hebt gezien, en dan heb ik alle wapenmodificaties niet eens meegeteld. Het is ouderwets knutselen geblazen, want gaandeweg stijg je in rang en krijg je meer wapenmodificaties om uit te proberen. Een nieuwe grip, een groter magazijn, en/of een andere loop? Er zijn strikt gezien zes verschillende wapens, maar de modifcaties zijn soms zo ingrijpend dat het fysiek en effectief resultaat een beetje doet denken aan Borderlands. Zolang je rang hoog genoeg is, natuurlijk. En als je je wapens zat bent, gooi dan gerust een granaat - aangezien elke vijand een hi-tech helm draagt, kun je daar grappige dingen mee uithalen. Denk aan een diginade, waardoor je een ‘rookwolk’ van grove pixels opwerpt. Of een EMP-flitsgranaat die je helmscherm in een heuse Blue Screen of Death verandert. De helm is overigens niet alleen een nadeel - in hogere rangen kun je je zogenaamde visor gebruiken om kortstondig door muren heen te kijken.

Aanpassen om te overleven
De actie is snel, de multiplayer vermakelijk en de wapens maken de game. Ook de balans lijkt opvallend goed aanwezig te zijn (hoewel het lang duurt voordat je een hoge rang hebt bereikt). Je submachinegun heeft bijvoorbeeld een hogere vuursnelheid, meer kogels en je loopt er sneller mee, maar richt minder schade aan. Je assaultrifle heeft minder kogels en vuurt minder snel, maar is erg krachtig. Pas de wapens aan op je speelstijl, en binnen no-time sta je bovenaan de lijst. Het is dan ook ontzettend jammer dat de maps weinig inspirerend en zelfs op momenten saai zijn, en niet alle gamemodi hebben spelers klaarstaan om mee of tegen te spelen. Ook de game spelen op een beeldbuis is funest, aangezien Blacklight veel te kleine lettertjes en icoontjes hanteert waardoor de notificaties in-game amper op te merken zijn, ook op een degelijk HD-scherm. Niet dat dat de actie in de weg zit, maar soms moet je met je ogen knijpen om te lezen wat er staat.

Conclusie
Blacklight: Tango Down is een snelle, goed gepolijste shooter met de unlocks die we kennen van Modern Warfare en Bad Company. Zombie Studios heeft een uitstekend moment gekozen om te releasen, en je bent blij dat je de game nu speelt. Ondanks het waar-voor-je-geld prijskaartje zou je deze game namelijk volledig over het hoofd zien in een drukke periode. Dat zou zonde zijn, want er is niets mis met deze FPS. Bijkomend voordeel: tegen de tijd dat je rang 70 bent, ligt die ene game waar je deze nazomer op wacht al lang in de winkels.