Film: Mother
De 27-jarige Do-joon (Won Bin) is wat de eufemisten onder ons een “speciale jongen” zullen noemen. Hij is namelijk enigszins zwakzinnig en zijn geheugen werkt dientengevolge soms wel, maar vaak ook helemaal niet. Wanneer er een meisje vermoord blijkt te zijn, wordt Do-joon al snel verdacht. Hij heeft haar immers vlak voor haar dood in behoorlijk beschonken toestand aangesproken in een donker straatje. De gemakzuchtige en ongeïnteresseerde rechercheurs weten hem moeiteloos een bekentenis te laten tekenen en in een mum van tijd zit Do-joon in de gevangenis. Zijn arme en alleenstaande moeder (Kim Hye-ja) is echter niet van plan het hierbij te laten. Goedschiks of kwaadschiks doet ze wat ze kan om haar zoon terug te krijgen.
“Je hebt het recht te zwijgen, maar een advocaat kun je niet betalen”, krijgt Do-joon bij zijn arrestatie te horen. Het is duidelijk dat de moeder in de dito getitelde Koreaanse film Mother (eigenlijke titel Madeo) een uphill battle zal moeten vechten voor haar zoon. De hemel huilt dan ook in veel scènes met haar hart mee. Dat ze zich minder en minder bekommert over de vraag in hoeverre haar acties binnen de wet vallen, is niet zozeer een keuze als wel haar enige mogelijkheid om iets te bewerkstelligen. Dit zorgt ervoor dat zowel de emotioneel wat fragiele moeder als het rustig vertelde verhaal in het tweede deel een stuk harder worden, wat de medewerkers van Kijkwijzer er begrijpelijkerwijze toe heeft doen besluiten dit misdaaddrama af te raden voor mensen onder de zestien.
De hevige rol van de moeder vraagt behalve een scala aan emoties ook een combinatie van een aantal op het eerste oog tegenstrijdige eigenschappen, zodat zij op momenten gelijktijdig fragiel en sterk of doortastend en naïef kan zijn. Veterane Hye-ja zet een toprol neer en zorgt ervoor dat de moeder (haar naam wordt nergens genoemd) nergens melodramatisch of ongeloofwaardig wordt. Geen geringe prestatie. Ook de zoon wordt kundig neergezet. Een zeer degelijke Bin weet een fikse dosis onschuld in Do-joon te leggen zonder er een pathetisch karakter van te maken. Voor de overige acteurs geldt dat ze zich solide kwijten van hun taak zonder al te veel indruk achter te laten.
Behalve de puike hoofdrollen verdient ook het verhaal - met een stuk of wat spannende en een paar nogal gewelddadige scènes - een compliment. De opgeworpen vraagstukken zorgen voor een mysterie-element waarvan je als kijker wilt weten hoe het zit terwijl een aantal onvoorziene ontwikkelingen leidt tot verrassende situaties en wendingen. Deze zorgen er tevens voor dat eerdere assumpties in een ander daglicht komen te staan. Dat de protagonist zelf ook niet weet wat waar is en wat niet, vergroot de onduidelijkheid voor de kijker nog wat meer.
Ondersteund door prima sfeerverhogende muziek zorgt Mother met een interessant verhaal voor twijfel en verbazing in de positieve zin van de woorden. De twee eersteklas hoofdrollen van dit drama verdienen, Hye-ja voorop, niets dan bewondering. Ondanks de 128 minuten speelduur en een soms tamelijk kalme verteltrant, is dit drama dan ook zeker de moeite waard.