CD: Train - Save Me, San Francisco

Train is een flinke tijd uit de hitlijsten geweest. In Nederland was de laatste track ‘Drops of Jupiter', wat een monsterhit werd. Na nog de kleinere track ‘She's on fire' gelanceerd te hebben waren ze verdwenen. Later bleek dat meerdere bandleden verslaafd waren geraakt aan de drank en drugs en een opheffing van de band was zo goed als onvermijdelijk.
Totdat enkele weken terug het nummer ‘Hey, Soul Sister' op de radio voorbij kwam. In eerste instantie klonk dit nummer bij iedereen zeer bekend, maar niemand kon plaatsen welke band erbij hoorde. Is het waar? Luister ik naar de band van vele jaren geleden? Jazeker, Train is terug op de rails.

Op het nieuwste album Save Me, San Francisco staan elf fonkelnieuwe nummers van Train. Het openingsnummer is ook meteen de titeltrack van de plaat. In de tekst wordt je door compleet San Francisco geleid, de thuisstad van Train. We beginnen in de wijk Tenderloin en gaan via de Golden Gate, Alcatraz, de bekende Highway 1, de herkenbare trams en natuurlijk ook de wijk Marin. Het is een vrolijke, opgewekte track waar je goed opgetogen van wordt. Het meezinggehalte is hoog, iets wat bij popbands toch wel goed moet zitten wil een liedje of cd aanslaan. Het grootste deel van het album maakt ook dankbaar gebruik van deze regel, maar de kwaliteit van de meeste tracks is wel zeer verschillend.

De eerste vier á vijf nummers luisteren heerlijk weg. Met vele knipogen naar de jaren '70 en '80 zorgt Train voor een typisch popalbum gevuld met leuke deuntjes en grappige teksten. Er zijn veel invloeden van vroeger terug te horen op de plaat. Het ene moment denk je dat je naar een beat van Tina Turner zit te luisteren, dan lijkt het net alsof Phil Collins begint met zingen door een ‘Genesis'-achtige melodie. Maar ook veel recentere geluiden zijn te vinden. Zo is de track 'If It's Love' qua setting en gevoel een lekker recente track, net als de bijna boyband feeling die je krijgt bij ‘Save Me, San Francisco'
Het hoogtepunt van alle tracks is toch dé hitsingle van Train sinds ‘Drops of Jupiter', namelijk ‘Hey, Soul Sister'. Dit is het tweede nummer van het album en past qua vrolijkheid en sfeer precies na de leuke openingstrack. De nu al herkenbare ukelele-opening zorgt al voor een zomers, warm sfeertje en de tekst, die door de vele plays op radio- en televisiezenders grotendeels nu wel bekend is,

Toch zijn niet alle nummers even goed. ‘This Ain't Goodbye' is een ballad zoals we hem kennen van ‘Drops of Jupiter'. Rustige opbouw, duidelijke pianobegeleiding en natuurlijk de uithalen van de zanger. Als dit maar een enkele keer te horen is op een plaat, is het nog te doen. Maar als ook nog ‘Brick By Brick' en ‘Marry Me' (grotendeels met een akoestische gitaar begeleid) je ook al dit gevoel geven, is er toch iets mis. Alle drie deze nummers komen gewoon niet lekker van de grond.
‘Breakfast in Bed' is ook een niet goed uit de verf gekomen nummer. Verschrikkelijke zoetsappige tekst over hoe de geliefde net ontbijt in bed is, zo lief en zoet. De zin ‘You're breakfast in bed' hoor je dermate vaak dat je de titel echt niet meer uit je hoofd krijgt, maar deze keer is het negatief. Met als begeleiding een beat die zo van een oud Pet Shop Boys-nummer gekomen kan zijn,  ook dit is een minder succesvol nummer.

Al met al een leuke comeback van Train. De cd Save Me, San Francisco is een redelijke plaat, zeker in vergelijking met het hard geflopte ‘For Me, It's You'. Er moet wel gezegd worden dat het album uit twee delen bestaat, namelijk een lekker vrolijk en opgewekt deel (track 1 t/m 4) en een te rustig, enigszins saai tweede deel (track 5 t/m 11). Geef dit album een kans, maar verwacht er niet al te veel van.

1) Save Me, San Francisco
2) Hey Soul Sister
3) I Got You
4) Parachute
5) This Ain't Goodbye
6) If It's Love
7) You Already Know
8) Words
9) Brick By Brick
10) Breakfast In Bed
11) Marry Me