Dead to Rights: Retribution

Gespeeld op: Playstation 3
Ook beschikbaar voor: Xbox 360

Ken je dat gevoel dat je op een luie zondagmiddag een tosti wil maken, maar dat het enige dat je nog in huis hebt een zak witte bolletjes en wat kaas is? Door al die luxe lunchmogelijkheden ben je helemaal vergeten hoe het is om gewoon een broodje kaas naar binnen te werken. Een broodje kaas is lang niet zo lekker als je een tijdje op tosti’s hebt geleefd, maar als je echt honger hebt, dan wil een broodje kaas nog best aardig smaken. Dit is de gedachte die Dead To Rights: Retribution bij mij naar boven bracht. Een lekker broodje kaas bij gebrek aan beter.

Dead To Rights verscheen een aantal jaren terug voor de PS2, Xbox en PC en is niet één van de meest memorabele games ooit gemaakt. Namco probeert het een generatie aan consoles verder nogmaals met Dead To Rights: Retribution. De game vertelt het verhaal van Jack Slate, een politie-agent die zaken niet graag volgens het boekje afhandelt. Aan zijn zijde staat de Husky genaamd Shadow, een hondje dat graag in scrotums, keelgaten en ledematen bijt. Het verhaal is me in de uren die ik gespeeld heb niet geheel bijgebleven, mede dankzij de waardeloze dialogen en gezichtsanimaties, maar het komt er grofweg op neer dat jij iedereen neer moet schieten die ongeveer dezelfde spiermassa heeft als Jack.

De bovenstaande alinea geeft eigenlijk al redelijk volledig weer hoe de gameplay van Dead to Rights: Retribution in elkaar steekt. Het deel dat je Jack Slate bestuurt is in feite een third person shooter. Je kunt één klein wapen vasthouden waaronder pistolen en uzi’s en daarbij kun je nog grover geschut meenemen, bestaande uit onder andere assault rifles, snipers en raketwerpers. De game beloont je voor het maken van headshots door een metertje te vullen dat je in staat stelt om voor een korte periode in slowmotion te spelen. Jack kan zich verschuilen achter obstakels met de X-knop, welke tevens wordt gebruikt om te sprinten. Dit kan soms voor ongemakkelijke situaties zorgen waarbij je langs een vijand wil sprinten, maar vervolgens naast hem gaat zitten achter een plantenbak. De game zit boordevol dit soort oneffenheden die lichtelijk storend zijn en afdoen aan de toch al simpele gameplay. Naast het nodige schietwerk is Jack ook in staat om met zijn vuisten te spreken. Hier gebruik je eenvoudige knoppencombinaties voor die leiden tot grijpen, slaan en verdedigen. Heb je een vijand flink verzwakt dan kun je een mooie finisher initiëren. In het eerste uur zal je aardig onder de indruk zijn van deze gewelddadige finishers, tot het moment dat je ze alle vijf al tig keer hebt gezien.

Dead to Rights stelt je ook in staat om Shadow te besturen. Sommige delen zijn onbereikbaar voor Jack, dus dan is het aan Shadow de taak om een sleutel te zoeken of een paar mensen van achteren dood te bijten. Hier komt een stukje stealth bij kijken; een welkome afwisseling in de game. Shadow kan terwijl hij sluipt door muren heen kijken om de vijanden te lokaliseren zoals Batman dat ook kan in Arkham Asylum. Blijf je ongezien dan is het een kwestie van een druk op de knop alvorens Shadow zijn tegenstander genadeloos afmaakt. De game is helaas vrij gemakkelijk, dus zelfs als je rusht en schijt hebt aan de stealth-gameplay kun je nog een aardig eind komen.

Op het gebied van graphics valt er behoorlijk wat aan te merken aan Dead to Rights: Retribution. Gebieden zijn behoorlijk grauw en monotoon en de developer lijkt weinig zijn best gedaan te hebben om wat originele levels te creëren. De tussenvideo’s zijn belabberd geanimeerd; iets dat behoorlijk afbreuk doet aan het verhaal. De levels waarin het regent zien er wel –zoals het hoort- nat uit, maar je wordt al snel uit je droom geholpen wanneer je kijkt naar de plassen water. In plaats van mooie, vloeiende rimpels die de regendruppels achter horen te laten, bestaat de animatie van een plas uit drie of vier frames die zich snel afwisselen. Ook wat betreft de audio is deze game weinig memorabel. Jack en Shadow worden continu vergezeld door sfeervolle, maar tegelijkertijd saaie muziek, en de dialogen zijn meer dan eens diep treurig; iets dat wederom behoorlijk afbreuk doet aan het verhaal.

Conclusie
Dead to Rights: Retribution is een broodje kaas op een tafel vol lekkernijen. Pas op het moment dat alle lekkernijen op zijn of op het moment dat je zin hebt in iets simpels, begin je aan een broodje kaas. Dead to Rights: Retribution kent te eenvoudige gameplay waar alsnog erg veel rare fouten inzitten. Gelukkig bieden de delen dat je met Shadow mag spelen een welkome variatie, maar ook dit weet de game niet boven de ‘mwa’-grens te tillen. Wat betreft graphics en audio mag de developer een schop onder de kont krijgen. Wat er overblijft is een eenvoudig broodje kaas van een game. Prima te eten, maar de lekkere trek blijft.