CD: Angus and Julia Stone - Down The Way

Onbewust en misschien ook wel bewust (want dat verdienen ze dan wel weer) ken je ze wel. Angus and Julia Stone, broer en zus uit Sydney, Australië. Onbewust heb je in 2008 vast tientallen keren de reclame van Maandag gezien, maar vooral gehoord. 'Paper Aeroplane' begeleidde die reclame, en is een subliem nummer. Alsof een speeldoos in een perfecte wereld openging, dat betoverende gitaarloopje, de rustgevende vocalen van Angus en het zachte ge-mmm. En dan heeft Julia haar strot nog niet opengetrokken, zij past qua stemgeluid nog beter in een speeldoosje thuis.

Die bijna kinderlijke engelenstem van Julia hoor je meteen al terug op de tweede studioplaat van het familieduo, Down The Way. De rustige muzikale klanken die ook het debuut kaapten, klinken vanaf het begin af aan weer door. Met slechts wat subtiele toetsen, strijkers en een heerlijke stem word je meengenomen naar de sprookjeswereld van Angus en Julia. Eerst Julia en in het tweede nummer voornamelijk Angus, die gelijk voor een melancholieker geluid zorgt. Het debuut was lekker, maar kende enkele inzinkingen of gelijkheden die het album verzwakten. Dat gevaar ligt altijd op de loer als je vrij kale muziek maakt die het moet hebben van sfeer en vocalen. Het zijn niet de melodieën die de nummers dragen. Dat gevaar is niet geweken, maar wordt op deze plaat beter ondervangen. Spannender is het er niet echt op geworden maar wel iets dieper en consistenter. Het zijn kleine dingen waarin de verbetering zit. Soms iets meer melodie, soms iets meer drama, iets meer melancholiek of sereniteit zonder te vervallen in een glad en saai resultaat.

'Big Jet Plane' lijkt erg veel op de tracks in het debuut en ligt dan ook dichtbij de valkuil van herhaling en herkenning. Maar er zijn ook liedjes die juist verder afstaan van het begingeluid. Julia lijkt meermaals even op Martha Wainwright, bijvoorbeeld in 'For You'. En beluister 'Draw Your Swords' eens, eenvoud ten top, maar met een rauw, duister randje dat optimaal tot zijn recht komt in de nachtelijke uren met een fles sterke drank naast je. Het heeft iets weg van het breekbaarste van Tom McRae, alleen dan met een engeltje op de achtergrond. 'Yellow Brick Road' is nog zo'n hoogtepunt, een verhaal in muziekvorm dat ondanks de rust en positieve loomheid muzikaal één van de meest dynamische tracks is. Wanneer de electrische gitaar even zijn intrede maakt staat het kippenvel op je arm.

Angus and Julia Stone hebben het verrassende debuut wat mij betreft overtroffen. A Book Like This bevatte misschien wat duidelijkere singles, maar deze tweede legt de lat toch weer een stukje hoger als geheel. Prachtplaat!