CD: Sarah Blasko - As Day Follows Night

Sarah Blasko houdt van dingen die de tand des tijds doorstaan. Ouderwetse kleding, kunst, tweedehands- en antiekwinkeltjes et cetera. Zelf heeft ze ook moeten volharden en doorzetten, zeker internationaal gezien. Tenminste bij mij ging er nog geen belletje rinkelen toen de cd met de naam Sarah Blasko op de deurmat lag. De 33-jarige komt uit Australië, en aangezien het vaak een aantal jaar duurt voordat muziek uit het continent Oceanië over komt waaien kan dat kloppen. Blasko komt uit een religieus gezin waarin ze vaak in de kerk meezong met haar moeder, tegen het einde van haar middelbare school had ze logischerwijs haar twijfels bij het Einde van de wereld-boodschap en de religie. Op 19-jarige leeftijd pakte ze de gitaar erbij en in 1998 werd ze zangeres van de band Acquiesce uit Sydney. Dat leverde een EP-tje op maar verder niet veel. In 2002 besloot ze om het solo te gaan proberen en in 2003 tekende ze bij het label Dew Process. Vanaf haar debuutalbum ging het hard, nominaties van de ARIA Music Awards en goede recensies in Australië. Toen bestond haar geluid nog voornamelijk uit indie meets electronica. Synths en beats doorspekten haar muziek.

Op haar nieuwe plaat, As Day Follows Night, is ze een andere weg opgeslagen. De beats en synths zijn veelal vervangen voor piano en akoestische gitaar. Rustigere composities die in de genres singer-songwriter en pop vallen. In Australië kwam de plaat halverwege 2009 al uit, en daarmee won ze in haar thuisland al een ARIA Music Award. Nu is het de beurt aan Europa, en dat zou eigenlijk wel moeten lukken. Ook al brengt haar geluid niet echt iets vernieuwends. Blasko bedient ons met degelijke pop en singer-songwriter liedjes. Zuivere en heldere vocalen nemen het voortouw op de plaat.

Met 'Down On Love' lijkt het alsof er een speeldoos is opengezet en klinken er sprookjesachtige klanken. In 'All I Want' wordt het iets melodieuzer, maar de sprookjesachtige sfeer blijft. Simpelweg een mooi liedje. En die bevat het album wel meer. Maar Blasko moet waken dat het de tracks niet in de massa opgaan. Ondanks dat het mooie luisterliedjes zijn, loopt ze vaak het risico dat de bijzonderheid van een nummer niet blijft hangen en de volgende track er qua sfeer of spel veel op lijkt. Het album klinkt daardoor wel als een geheel, maar mist de meeslependheid en de klik om te blijven hangen. Desalniettemin is As Day Follows Night de moeite waard. Hou er gewoon de aandacht bij en luister naar haar liefelijke liedjes.