CD: Cobra Starship

Je hebt van die bands die meteen de uitstraling hebben zichzelf en hun muziek niet al te serieus te nemen. Neem een Blink 182 of Iglu & Hartley. Daarnaast heb je bands die het heel erg proberen maar bij de serieuze muziekfan toch vaak met een scheef oog aangekeken worden omdat de commercialiteit en het puberale imago ervan druipt, ik noem een Fall Out Boy of Panic! at the Disco. Cobra Starship is zo'n band die van beide walletjes lijkt te eten. Serieus nemen kan je ze eigenlijk al niet, getuige de tracktitel 'Pete Wentz is the only reason we're famous'. Pete Wentz is de bassist van Fall Out Boy, wat het circeltje nu al rond maakt. Cobra Starship's zanger en frontman Gabe Saporta was in zijn vorige carrière ook nog eens bassist van de emoband Midtown, wat de muzikale geloofwaardigheid ook niet ten goede komt. Daarnaast zie je de band wel overal in de Hollywood spotlights rondhangen, gevraagd of ongevraagd. Perez Hilton gaf zijn goedkeuring en de bandleden laten zich gezien worden met de bekendere socialites. Het is een samenraapsel van postpunk, emo, glitter en glamour.

Op het derde album Hot Mess is het niet anders, de cover straalt het al uit. Een breezerslet met glinsterende nagels, gouden ketting en de tekst Hot Mess in haar binnenlip getatoeëerd, daarover heen in felle kleuren de bandnaam. Het schreeuwt om aandacht. De sleazy jaren tachtig synthesizer post-punk-emo-electro staat middels kitscherige klanken deze schreeuw bij. De opener 'Nice Guys Finish Last' is al tenenkrommend, zowel tekstueel als muzikaal gezien. Met de 'ode' aan Pete Wentz zorgt de band in elk geval nog voor een aanstekelijk deuntje dat we ook al kenden van de bekendste single 'Good Girls Go Bad'.

Hoogstaande muzikaliteiten hoef je over het hele album eigenlijk niet te verwachten. De singles ('Good Girls Go Bad' en 'Hot Mess') zijn de beste van de klas, en die krijgen gemiddeld ook nog maar net een zesje. De rest is ver onder de maat: uitgekauwd, zoetsappig en kitscherig. Links laten liggen en vergeten.