Dante's Inferno

Dante Alighirie schreef in de 14de eeuw de La Divina Commedia, een boek dat door sommigen gezien wordt als het hoogtepunt van de menselijke literatuur. EA heeft hier nu een game op gebaseerd, genaamd Dante's Inferno. Wordt deze game net zo'n hoogstandje als het boek van Dante?

Om maar even gelijk met open deur in huis te vallen: het verhaal van de game komt niet overeen met het verhaal van het boek. In Dante's Inferno speel je Dante, een kruisvaarder die naar het "Heilige Land" ging om het te bevrijden van de "heidenen" die het land bezet hielden. Bij zijn terugkeer blijkt zijn geliefde Beatrice vermoord en ze wordt meenomen door niemand minder dan de heerser van de hel: Lucifer. Dante gaat er achteraan en door de negen cirkels van de hel moet hij reizen voor hij Beatrice kan bevrijden. In het begin is het verhaal erg vaag, maar geleidelijk wordt alles sfeervol verteld door middel van het kruis dat op Dante's borst is genaaid. De camera zoomt dan in op het kruis en in cartoon-style wordt de geschiedenis van Dante verteld.  EA heeft wel de inspiratie vanuit het boek gehaald, dus herkenning is zeker mogelijk. Maar de mensen die het boek hebben gelezen hoeven dus niet te vrezen dat ze het verhaal al kennen.

De hel is natuurlijk een perfecte setting voor een Hack 'N Slash-game en de negen cirkels van de hel zitten vol met sfeer. Zo kom je op een gegeven moment in de cirkel Gluttony, waar mensen die vraatzuchtig zijn terechtkomen. Hier kom je vooral monsters tegen met monden als armen en vele monden in hun gezicht. Of wat dacht je van Greed, waar de hebzuchtigen in vloeibaar goud branden. De sfeer zit er gedurende de acht uur dat je de game speelt goed in. Maar die acht uur loop je niet zomaar door. Er zit voldoende tuig in de hel om je die acht uur ook vol met gevechten door te laten komen.

Het gevechtssysteem is best simpel: je kan gebruik maken van die grote zeis die Dante op zijn rug meedraagt of je kan gebruik maken van een kruis, dat hemels licht afschiet. Beide wapens zijn te upgraden, afhankelijk van je gedrag. Je kan namelijk zielen straffen of bevrijden, wat respectievelijk Unholy en Holy punten oplevert. Unholy punten verbeteren je zeis en Holy punten verbeteren je kruis. Om meer (Un)holy punten te vergaren kan je zielen van bekende personen uit de oudheid zoeken en straffen of bevrijden. Denk hierbij aan historische figuren zoals Pontius Pilatus, Orpheus of Boudicca. Helaas krijg je bij het bevrijden van een ziel een saaie minigame te spelen, wat je weer laat twijfelen of je echt wel zoveel zin hebt om die minigame te spelen.

Tevens kan je in de hel genoeg relieken vinden, die je aanvallen weer een kleine boost geven. Zo kan je bijvoorbeeld meer zielen krijgen voor het doden van een monster. Het gevechtsysteem an sich werkt gewoon naar behoren, maar het is niet speciaal. Er is niets baanbrekends aan, maar gelukkig maken de verschillen in de vijanden het toch leuk om nog verder te spelen. Vaak krijg je bij de grotere vijanden ook een quick-time event voorgeschoteld, waarbij je hem op een spectaculaire en bloederige wijze afmaakt. Eindbazen vereisen een andere strategie, al is het meestal wel duidelijk wat er van je verwacht wordt. Ook hier geldt weer, herkenning van oude personages is weer aanwezig. Zo was ik in de cirkel Lust aan het vechten tegen de geliefde van Cleopatra, de Romeinse keizer Marc Anthony. Soms mag je ook een groot beest besturen, maar helaas is dit minder geslaagd. Hoewel je jezelf op zulke momenten machtig voelt, is het vaak erg saai omdat je geen weerstand krijgt en erg sloom beweegt. Ook grafisch is de game geen hoogvlieger, maar het belangrijkste in dit genre, de framerate, is prima. Je zal dan ook geen last krijgen van framedrops in je speelsessies.

De vergelijking met de topper God of War is onvermijdelijk en ook ik moet hier bekennen dat wel heel erg veel gejat is van de koning in Hack 'N Slash-land. De combat voelt precies hetzelfde aan als de vorige delen van God of War en ook de kleine puzzels die je soms in kamers vindt zijn precies hetzelfde. Blokken die je moet verschuiven om naar een volgende kamer te komen, of muren waartegen je moet klimmen. Ook sommige gameplay-elementen zijn een directe kopie van God of War. Denk hierbij aan buttonbashen als je een deur wilt openen of rondjes draaien met een stick als je een hendel wilt activeren. Het is jammer dat Visceral Games erg lui is geweest en geen enkele moeite heeft gedaan om een spatje creativiteit in de game te stoppen.

Conclusie

Dante's Inferno is een vermakelijk Hack 'N Slash-game geworden met een krachtig verhaal en een sublieme sfeer. De gevechten zijn leuk genoeg om je een tijdje bezig te houden, maar voor creativiteit hoef je deze game niet te kopen. Voor mensen die geen PS3 bezitten, of absoluut fan zijn van dit genre is deze game interessant, anders is het wachten op God of War III.