Film: Saw VI

Jerry (NeXuSoNight)
Soms is een concept zo interessant dat het lang duurt voordat het gaat vervelen… Het verhaal achter de inmiddels even beruchte als beroemde Jigsaw is hiervan een voorbeeld. Deze man, die het als levenstaak op zich heeft genomen om mensen de echte waarde van het leven bij te brengen, ligt misschien al lang en breed onder de zoden, maar zijn legende leeft niettemin voort. Ondanks dat niemand echt zal verwachten dat dit zesde deel nog veel vernieuwende dingen zal brengen, is de regisseur er toch in geslaagd om niet alleen de verwachte psychologische horror nogmaals op het scherm te brengen, maar ook om nog niet eerder getoonde wendingen in het doorlopende verhaal aan te brengen.



Het zesde deel van de saga begint meteen met één van de griezelige vallen waar de films zo om bekend zijn geworden. Tenenkrommend wordt je in vijf minuten meteen weer even herinnerd aan het feit dat mensen pas echt zichzelf leren kennen wanneer ze geconfronteerd worden met de dood. Na deze intro kunnen we weer even ophalen waar we ook alweer gebleven waren met de verhaallijn: John (Tobin Bell) en zijn handlanger Amanda (Shawnee Smith) zijn beiden dood, maar detective Hoffman (Costas Mandylor) hebben we nog ontmaskerd gezien als de nieuwe uitvoerder van Jigsaws meesterplan. Terwijl hij op zijn hielen achterna wordt gezeten door de FBI voert hij, samen met een andere oude bekende, de laatste (?) plannen uit die zijn achtergelaten door John.


Ik speel graag spelletjes!

Wat de meeste mensen wel zullen denken als ze de Saw-saga bekijken is: waarom blijven ze maar doorgaan? Was deel 1 niet het sterkst en is de originaliteit er niet allang van af? En ja, dat is zo… Maar dat is nog niet altijd genoeg reden om op te houden als je nog zoveel goede ideeën hebt om uit te werken. In dit deel bijvoorbeeld zien we niet alleen meer van de wat zwakkere kant van de antiheld Jigsaw, we zien ook hoe er soms geïmproviseerd moet worden om alle gelikte vallen vlekkeloos te laten verlopen. Op zich wel een verademing, want om de geloofwaardigheid erin te houden moet er toch ook af en toe wel iets fout kunnen gaan… De regisseur (Kevin Greutert, in de voorgaande delen verantwoordelijk voor de filmmontage) heeft deze keer een gevoeligere maatschappelijke snaar geraakt. In plaats van het vrij willekeurig uitpikken van slachtoffers die eens goed de waarde van leven geleerd moet worden, is er in dit deel wel een duidelijke actie gaande tegen een specifiekere ‘vijand’ van het ideaalbeeld dat Jigsaw propageert.
Het plot draait en schroeft zijn weg van begin tot eind, waardoor er geen moment verveling ontstaat. Nog steeds worden we verrast met nieuwe wendingen waardoor voorheen bekende verhalen ineens anders uitgelegd moeten worden. Dit alleen al maakt het dat ze geen misser slaan met het doorzetten van de serie, maar als dat nog niet genoeg is dan kunnen ze zich altijd nog wel beroepen op de heftige en realistische horror waar de liefhebber natuurlijk nooit genoeg van krijgt!
Als er dan ook nog iets negatiefs gezegd moet worden, dan is dat vooral over het acteerwerk. Helaas zijn er niet echt overtuigende prestaties te noemen, hoewel het ook weer niet zo nep was dat het ongeloofwaardig werd. Ook moet je niet teveel over sommige scènes na gaan denken, want dan kun je je wel af gaan vragen of er geen andere oplossing beter was geweest…

Niet teveel nadenken dus, en wellicht iets (of iemand) meenemen om je aan vast te kunnen klampen, en dan zal ook dit deel je weer mee kunnen slepen in de lugubere onderwereld van Jigsaw. Doe nog maar een deeltje zeven dan?


Label: Lionsgate / Twisted Pictures Releasedatum: 31 december 2009
Kijkwijzer:
Waardering film: