Film: Halloween II

Tom (Pitom)
De Halloween-serie is met haar acht delen (remakes niet meegerekend) misschien wel één van de meest befaamde filmreeksen binnen het slasher-horror genre. Films binnen deze stroming bevatten doorgaans een misvormde psychopaat, uiteraard vergezeld van een karakteristiek wapen, die er bijzonder veel voldoening uit haalt een groot aantal mensen op lugubere wijze van het leven te beroven. Als kers op de taart vindt dit uiteraard met een minimale opgaaf van redenen plaats. Te veel diepgang zou immers enkel afbreuk doen aan de kracht van dit genre. Recentelijk heeft niemand minder dan Rob Zombie de ondankbare taak op zich genomen om de oorsprong van de Halloween serie nieuw leven in te blazen. Dit begon in 2007 toen van zijn hand een reïncarnatie van het originele eerste deel in de bioscoop verscheen. Over deze film waren de critici nog gematigd positief. Hoewel de remake geenszins de kwaliteit van het origineel wist te evenaren, was de film toch zeker een smakelijke slasher. Inmiddels is het alweer tijd voor Zombies tweede bijdrage aan de Halloween-reeks, getiteld Halloween II.



Waar het verhaal in het eerste deel nog enigszins een kwaliteitsverhogende factor vormde, is het vervolg niet meer in staat op dit element te leunen. We vervolgen direct de spannende gebeurtenissen waar het eerste deel mee afsloot. Hoofdpersonage Laurie Strode is uit de klauwen van Halloween-schurk Michael Myers ontsnapt, waarbij zij hem voor dood heeft achtergelaten. Bij het vervoeren van diens zogenaamde lijk slaagt Myers erin met veel geweld te ontsnappen. Dit is dan ook het startsein voor de tweede killing spree die Myers op zijn conto mag bijschrijven. Het is echter nog maar de vraag in hoeverre we ditmaal onze vingers aflikken bij de gruweldaden van Myers. Het uitermate zwak gestructureerde verhaal lijkt als enige functie te hebben een handjevol moordscènes met elkaar te verbinden, scènes die op hun beurt lang niet zo indrukwekkend zijn als ik gehoopt had. Deze stukjes worden voornamelijk gekenmerkt door wat opgefokte steekbewegingen en een hoop gekrijs van het slachtoffer in kwestie, waarna we soms nog getrakteerd worden op een bonus in de vorm van smakelijke close-ups van open wonden. Een succesformule, zou je denken, ware het niet dat de uitvoering maar matig uit de verf komt. De scènes komen niet voldoende tot leven om daadwerkelijk een emotie als afschuw bij de kijker op te wekken. Jammer, want huiveringwekkende horrorbeelden hadden als compensatie kunnen dienen voor het zwakke verhaal en de nietszeggende personages, zodat er aan de algehele filmbeleving nauwelijks afbreuk gedaan wordt. Deze vlieger gaat voor Halloween II niet op en laat mij achter met de vraag waarom deze remake totaal niet meer weet te bekoren.



Om te beginnen doet Rob Zombie het originele tweede deel, wat al zeker geen filmisch hoogstandje was, geen eer aan. Dat is wellicht deels te wijten aan de man zelf. Zijn films worden voornamelijk gekenmerkt door de klassieke combinatie van horror met een overduidelijk aanwezig humoristisch laagje. De stap van een film als House of the 1000 Corpses naar Halloween is dan ook niet zonder slag of stoot gegaan. Bij het tweede deel wordt met het wegvallen van een interessant verhaal pas echt duidelijk dat Zombie op het gebied van de wat serieuzere horror vooralsnog maar weinig te bieden heeft. De meest clichématige slashertrucjes vliegen je om de oren, maar zonder spottende ondertoon naar de horrorcinema van weleer. Daar bovenop heeft Zombie elementen toegevoegd die binnen deze film zeer misplaatst aanvoelen. Neem nou de aanwezigheid van Deborah Myers, Michaels moeder, die hem in zijn verbeelding zijn gruweldaden lijkt op te dragen. Dat dit gegeven rechtstreeks over lijkt te zijn genomen uit de oude Friday the 13th is nog tot daar aan toe, maar dat deze dame wordt gespeeld door de echtgenote van Zombie geeft jammer genoeg al een hoop duidelijkheid omtrent de mogelijke reden achter deze toevoeging. Tevens draagt het bij aan de keuze van Zombie om Michael Myers te portretteren als mens wiens ziel in het verleden zo is aangetast dat de moordenaar in hem komt bovendrijven. Dit ten opzichte van de koelbloedige psychopaat zoals we Myers oorspronkelijk kennen. Met wat meer souplesse had deze uitdieping van het karakter Myers goed kunnen werken, en hem wellicht zelfs enger kunnen maken dan voorheen. Het is echter juist door de gebrekkige uitwerking ervan dat de daden van Myers Slasher-onwaardig zijn.



De deugdelijkheid van de Halloween II uit 1981 wordt nog eens extra benadrukt door het wanproduct dat een remake moet voorstellen. De verschillende elementen uit het origineel zorgden voor een prima te behappen vervolg op het legendarische eerste deel. Dit sprankje kwaliteit is in deze remake zo goed als volledig tenietgedaan. Rob Zombie lijkt de gulden middenweg op te hebben willen zoeken tussen het in ere houden van het origineel enerzijds en het aanbrengen van een persoonlijke touch anderzijds. Het gevolg is een incoherent geheel dat nog het best gebruikt kan worden voor educatieve doeleinden over hoe het níet moet. Sleutelfiguren zijn nutteloos geworden, gaten in het plot stapelen zich op, de hoofdrolspeelster heeft een torenhoge irritatie-factor, maar bovenal: de ooit zo bloeddorstige Michael Myers is een lulletje geworden en zijn daden weten niet te beangstigen. Laten we hopen dat de verkrachting van deze filmreeks tot het tweede deel beperkt blijft.


Label: E1 Entertainment Benelux Releasedatum: 22 oktober 2009
Kijkwijzer: Waardering Film:

Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.