CD: The Volcano Choir - Unmap

Joost Melis (Pink_Floyd)
Volcano Choir zal niet veel belletjes laten rinkelen. Misschien de naam Justin Vernon ook nog niet. Maar Bon Iver zou toch wel enige herkenning moeten oproepen heden ten dage. Bon Iver stond afgelopen zomer nog op het Grolsch Podium van Lowlands en toen bleek dat zijn muziek toch het beste past in een herst- en winterachtige sfeer. Donker, nat, koud, guur, grijs...dat soort werk. Op Lowlands scheen de zon volop en was die passende sfeer er niet. Maar momenteel regent het geregeld weer pijpenstelen, wordt het sneller donker en met een koude, gure wind die langs je huis suist is het toch maar mooi weer voor de muzikale werkjes van Justin Vernon.


Dan heb je als liefhebber van Bon Iver geluk, want Vernon heeft eind vorig jaar een plaat opgenomen onder de naam Volcano Choir. Unmap is de naam en nu hopen er vast een boel mensen dat het de sfeer en verademing van Bon Iver draagt. Laat ik dat dan ook maar meteen beamen. Samen met Jon Mueller, Chris Rosenau, Jim Schoenecker, Daniel Spack en Thomas Wincek uit Wisconsin (beter bekend als Collections of Colonies of Bees) schreef Vernon in in de zomer van 2005 het materiaal voor deze vrij korte plaat. Bon Iver was destijds nog niet geboren, maar zijn genetische imprint is hier al hoorbaar.


De vruchtbare samenwerking levert een atmosferisch resultaat op dat de instrumentale vakkundigheid combineert met de experimentele invloeden en klanken van Vernon. Het blijft vaak bij die typerende klanken want veel tekst bevat de plaat niet. Echt nodig is het ook niet, de Bon Iver stempel drukt toch wel door het papier heen. Het bekende Vernon falsetto vult de leegtes in het instrumentale landschap op, zoals op 'Mbira in the Morass'. Soms drijft enigmatische samenzang voorbij ('And Gather') en een enkele maal wordt er zonder vocalen geopereerd. 'Island, Is' heeft de meeste raakvlakken met Bon Iver, één van de minst minimalistische nummers. Hierin klinkt een sterke sfeer die in andere tracks wat meer op de achtergrond gedrukt wordt, er is ruimte voor leegte, experimentele laagjes en minder toegankelijke uitstapjes. Ondanks de ruimte is het gevoel dat de plaat overdraagt vrij intiem. Alsof je betrokken bent bij het uitgestrekte en minimalistische landschap, waarvan de uithoeken te bereiken zijn via een dun zandpad. Je kan overal heen en alles bezoeken, maar in het midden van de leegte gaan staan en genieten van het uitzicht werkt ook. Mooie plaat voor de regenachtige maanden en de Bon Iver-liefhebbers!



Label: Jagjaguwar Releasedatum: September 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.