History - Great Empires of Rome

Kevin (KoosyNL)
De PC blijft toch wel het mekka onder de strategy-games. Velen hebben het geprobeerd naar andere platformen te brengen maar zijn daar meestal niet in geslaagd. De touch-screen van de DS daarentegen biedt een hoop mogelijkheden. Maar zijn deze mogelijkheden genoeg om van History – Great Empires of Rome een succes te maken?

Zoals de naam al doet vermoeden speelt deze game zich af tijdens de jaren dat de Romeinen op hun sterkst waren. In de game speel je een aantal campagnes na die in het verleden echt hebben afgespeeld. Door de gehele game heen wordt het duidelijk dat de makers hebben gekozen om alles zo historisch accuraat mogelijk te na te maken. Dat zal deels te maken hebben met de reden dat de game is ontwikkeld door Slitherine Software in opdracht van het History Channel. De game bestaat uit twee delen die het beste te vergelijken zijn met de succesvolle en populaire Total War-serie. In het eerste deel heb je de mogelijkheid gebouwen te bouwen, grondstoffen te verzamelen en je legers te verplaatsen. Ontmoet deze een vijandig leger of een vijandige stad, dan gaat de game over naar een strategisch slagveld waarin gestreden moet worden.


Ik vergeleek de game hierboven al met de Total War serie, maar dit is eigenlijk een grote belediging voor die serie. History – Great Empires of Rome mist namelijk alles wat die Total War-serie zo ontzettend tof maakt. Ten eerste is de game grafisch een ramp. Ik snap dat de DS misschien niet de mooiste graphics op het scherm kan toveren maar de bruine en groene vlekken die het landschap voor moeten stellen zijn gewoon erg teleurstellend. Er zijn tal van steden die je kunt gebruiken om units te trainen en grondstoffen te verzamelen. Dit doe je door verschillende gebouwen te bouwen. Zo zal een boerderij voedsel verbouwen en een houthakkerspost juist hout verzamelen. Dit klinkt allemaal erg goed maar in de praktijk is het erg saai. Dit komt vooral om er totaal geen progressie in de game zit. Vanaf het begin zijn alle gebouwen al beschikbaar en hetzelfde geldt voor de legereenheden. Omdat deze ook niet te upgraden zijn is er geen beloning voor het goed onderhouden van de steden, de troepen of het winnen van veldslagen. Het plezier zou dus moeten komen uit de veldslagen maar die zijn helaas ook erg teleurstellend.




Op het moment dat je een gevecht aangaat met een tegenstander heb je de mogelijkheid om je troepen op te stellen. Je kunt dan iedere unit een commando geven waarmee je kunt plannen wanneer je wilt dat ze aanvallen. Helaas blijft het hierbij want als je hiermee klaar bent zullen je eigen legers en de legers van je tegenstander elkaar in de haren vliegen zonder dat je hier enige controle over hebt. Het komt er dus op neer dat je duimend naar je scherm zit te kijken en hoopt dat jouw troepen winnen. Dit is iets wat al snel gaat vervelen want de gevechten zien er niet uit. De makers hebben geprobeerd grote veldslagen te creëren door veel units tegelijk op het scherm te toveren. Dit betekent wel dat de units niet veel groter zijn dan een paar pixels en dat de gevechten er verwarrend en saai uitzien. Al dit “grafische” geweld zorgt er dan ook nog eens voor dat de game last heeft van een framerate die om de paar tellen naar nul zakt waardoor je de game nog sneller uit zult willen zetten.