Klonoa

Een flink aantal jaar geleden besloot mijn broer een PlayStation te kopen, de eerste spelcomputer in ons huis sinds de commodore 64. Hoewel de commodore 64 topspellen had zoals het spel met de olifantenpoep, viel het spelaanbod voor de PlayStation waar mijn broer mee thuis kwam me een beetje tegen. Het enige dat ik nog wel leuk vond, was Crash Bandicoot en Asterix & Obelix, maar ik miste een spel waar ik helemaal in op kon gaan. Op een dag kwam mijn broer echter thuis met een spel waarover hij zei dat ik het waarschijnlijk erg leuk zou gaan vinden. Dat spel was Klonoa: Door to Phantomile. En ik zeg het niet vaak, maar mijn broer had gelijk!

Hoewel Klonoa voor de Wii gewoon Klonoa heet, is het eigenlijk een remake van Door to Phantomile, de eerste Klonoa-game. Deze game verscheen voor het eerst in Europa in 1998 en nu, ruim tien jaar later opnieuw. Het moge duidelijk zijn dat de game niet in zijn originele vorm opnieuw uitgebracht kon worden en dus is Namco aan het poetsen geslagen. De hele game is onderhanden genomen en voorzien van een laagje nieuwe verf, nieuwe stemmen en wat unlockables. In essentie blijft het echter precies hetzelfde spel als het origineel.

Het spel speelt zich af in Phantomile, een fictieve wereld die gevuld wordt door de dromen die mensen ’s nachts hebben. Alle dromen die mensen zich ’s ochtends niet meer kunnen herinneren, zijn in Phantomile terecht gekomen. Klonoa droomt echter op een nacht over een luchtschip dat op de Bell Hill berg valt en een schaduw over Phantomile werpt. Klonoa kan zich deze droom nog erg goed herinneren en wanneer er op een dag écht een luchtschip op Bell Hill botst, gaat Klonoa op onderzoek uit. Het verhaal wordt duidelijk gemaakt door korte filmpjes tussen de levels door.
De hoofdrol in Klonoa wordt verrassend genoeg gespeeld door Klonoa. Wat Klonoa precies is blijft onduidelijk, maar hij lijkt nog het meeste op een kruising tussen een kat en een konijn. Hij heeft een kattenkop en lange hangoren, waarmee hij in de lucht kan flapperen om net iets hoger te kunnen komen met zijn sprong. Op zijn hoofd heeft hij een petje met daarop Namco’s bekende aangesneden pizza en in zijn hand heeft hij een ring. Dit is echter geen gewone ring, maar zijn maatje Huepow (die in de Wii-versie een naamsverandering heeft ondergaan en nu Hewpoe heet). Hewpoe zorgt ervoor dat Klonoa kan aanvallen met korte windstoten. Dit is ook gelijk de enige kracht die Klonoa heeft, samen met springen. Door vijanden met speciale krachten aan te vallen kan het schattige kat-achtige konijntje kort gebruik maken van hun krachten. Door een vijand met een propeller aan te vallen, kan Klonoa bijvoorbeeld een stukje de lucht in vliegen door aan die vijand te hangen. De gameplay is in de basis dus erg simpel en daardoor ook voor kinderen erg geschikt. Laat je echter als volwassenen niet afschrikken door deze opmerking en de vele kleurtjes, want later in het spel wordt Klonoa een stuk lastiger. Behendigheid in het springen en goede timing wordt dan steeds belangrijker. Echt moeilijk wordt het nooit, het is alleen wat frustrerend als je wéér mis springt.

Hoewel Klonoa een redelijk standaard platformgame lijkt, is dit door het gebruik van 2,5D niet het geval. 2,5D zit tussen 2D en 3D in. Het spel is eigenlijk helemaal 2D, maar soms zul je een gekruist platform betreden waarna het scherm opeens een kwartslag draait en het van 2D naar 3D en weer terug naar 2D gaat. Je loopt dus geen recht pad, zoals bijvoorbeeld in de oude Mario-games, maar een pad waar bochten in kunnen zitten. Het grote voordeel hiervan is dat het interessante gameplay-mogelijkheden biedt. Daarnaast heb je geen last van een camera die altijd net niet laat zien wat je wilt zien of achter muurtjes blijft hangen.

Naast het grafische aspect onderscheidt Klonoa zich ook op muzikaal vlak. Het spel heeft geweldige muziek die in je hoofd blijft zitten. Na al die jaren kon ik nog steeds het deuntje van het eerste level helemaal mee neuriën; je wordt er automatisch vrolijk van. Het is duidelijk dat aan de muziek erg veel aandacht is besteed en het zorgt ervoor dat de sfeer van het spel erg goed over komt. Daarnaast bevat deze remake ook gesproken dialogen. In het origineel moest je het nog doen met tekst, maar nu hebben Hewpoe en Klonoa hun eigen (Engelstalige) stemmen gekregen. Ondanks dat de stemmetjes in mijn verbeelding uiteraard beter klonken, passen de stemmen van Hewpoe en Klonoa goed bij hun karakter.

Een ander groot verschil tussen de PlayStation en de Wii is natuurlijk de besturing. Gelukkig heeft Namco er niet voor gekozen om een volledige Wiimote-besturing in het spel te stoppen In plaats daarvan kun je kiezen uit een aantal verschillende besturingsvormen, zoals je wiimote horizontaal met twee handen beethouden, de knoppen van de wiimote gebruiken en de nunchuck om te bewegen of mijn persoonlijke favoriet: het aansluiten van je GameCube of Wii Classic controller. Alle vormen van besturen reageren prima, dus hoe je Klonoa wil spelen is slechts afhankelijk van je eigen voorkeur.