Demigod

Jij bent de halfgod die gekozen is om die plek in het Pantheon te verdienen. Maar dat krijg je niet zomaar. In de Arena\'s van Rokkur moet je het tegen andere halfgoden opnemen. In teamverband, of gewoon helemaal alleen. Degenen waarvan hun \'Citadel\' is verwoest, hebben geen recht meer op een plek in het Pantheon. Tactiek, alertheid en anticipatie zijn de basisvaardigheden waarover je moet beschikken. Vooral als je multiplayer speelt. Daar hebben we het later nog over. Demigod is een game zonder verhaal. Oké, het verhaal is dat je dus een plek in het Pantheon kunt verdienen. Maar een campaign heeft de game niet. Skirmish en Tournament zijn de enige twee singleplayer modi die je kunt verkennen. In Skirmish kun je lekker, in een vorm van een oefenwedstrijd, het opnemen tegen andere Demigods. Het is een goed middel om jezelf te verbeteren, want via multiplayer een gevecht winnen is snel uitgesloten als je een groentje bent. In een Tournament speel je een reeks van wedstrijden, waarin je zoveel mogelijk punten moet verdienen. Net als bij Skirmish kun je die verdienen door gebouwen te vernietigen, Demigods of de legers van de Demigod verslaan.

Je kunt Demigod moeilijk in een bepaald genre plaatsen. Het heeft ogenschijnlijk wat weg van een RTS, maar ook weer niet. Je kunt hier geen gebouwen neerzetten, en de legers komen om de zoveel tijd uit de zogenaamde portal. Je basis bestaat uit een Citadel, een Item Shop waar je potions en items (voor je equipment) kunt kopen. Dan heb je ook nog een Artifact Shop, waar je spullen alleen kunt kopen als je heel veel gold hebt. Gold krijg je automatisch, uit goldmines die op bepaalde plekken staan (sommige moet je veroveren) of door vijanden te verslaan. In werkelijkheid gaat dit allemaal erg makkelijk en dat is prettig. Je bent al druk genoeg met het bedenken van een tactiek en het verslaan van je tegenstander(s). De arena\'s bestaan overigens uit torens, die je met heel veel plezier aanvallen met magische krachten of pijlen, en uit vlaggen. Dat laatste lijkt erg op Capture the Flag. Er zijn vijf verschillende vlaggen die je kunt veroveren en elke vlag heeft zijn eigen voordeel. Zo kun je door een vlag sneller experience (punten waardoor je level kan stijgen) krijgen, of een vlag die je mana (die heb je nodig om spells te gebruiken) laat stijgen. Met al deze elementen hoop je een gevecht te kunnen winnen, en zo snel mogelijk je level te laten stijgen. Elke keer als je een level-up krijgt, kun je weer een aantal nieuwe skills gebruiken. Elke Demigod heeft zijn eigen skills. De wedstrijd win je niet door alleen de Citadel te vernietigen, maar door het aantal Favour Points dat je krijgt van de Goden. Diegene die de meeste Favour Points heeft, wint de wedstrijd.

De Demigods zijn te verdelen in twee categorieën: Assassins en Generals. De Assassins kunnen alles in hun ééntje doen (dus zonder leger) en de Generals zijn juist echte aanvoerders die hun legers opleiden en laten vechten. In het begin kun je kiezen uit acht Demigods. En deze Demigods zien er puik uit, zeg. Zo had ik The Rook, een stenen reus die met zijn grote hamer je hersenen kan verbrijzelen. Elke keer als ik met \'m speelde, zoomde ik een aantal keer in om te zien hoe vet \'ie er wel niet uit zag. Met een mond open als een klein kind van vier keek ik naar de reuzen en zag wat ze allemaal deden. Kinderachtiger kan het niet, maar zulke momenten zijn mooi. Er zijn natuurlijk veel meer andere prima Demigods als Regulus of Lord Erebus. De gevechten zijn immens, geweldig en tof. Het zijn drie synoniemen, maar ja als je drie keer iets hetzelfde zegt, dan moet het wel heel erg tof, leuk en lekker zijn.

Het is altijd leuk om verrast te worden. Persoonlijk had ik niet veel verwacht van Demigod, mede doordat het werd bestempeld als een DotA-kloon. Oké, het lijkt er wel op. Maar de game kan best op eigen benen staan. Met name dankzij de multiplayer. Het is ongelofelijk hoe een simpele game als Demigod zo sterk verslavend kan zijn als pakweg World of Warcraft. Je blijft doorspelen, doorspelen en doorspelen tot je dood neervalt als een gemiddelde Koreaan of Chinees. Soms is het moeilijk om een succes uit te leggen, waarom is World of Warcraft succesvoller dan Age of Conan of Everquest? Het echte antwoord komt nooit. De multiplayer is net als de singleplayer, maar dan tegen mensen uit de hele wereld. Dat is toch gewoon vet?