Grand Theft Auto IV: The Lost and Damned

Eke (Egamer)
Het is alweer ongeveer een jaar geleden dat Grand Theft Auto IV in de winkelrekken kwam te liggen. De dagen rondom 29 april waren erg druk. Voor de pers, voor de gamessites, voor de politici en voor Rockstar zelf. Zo rond de release van de game was de commotie over de inhoud ervan op haar hoogtepunt. Politici vonden het schandalig dat GTA IV uitkwam, zonder enig censuur of wat dan ook. Of wat dacht je van Jack Thompson? Die was er ook niet bepaald blij mee. Maar goed, dat \'tijdperk\' is inmiddels afgesloten. Nu is het weer tijd voor een ander \'tijdperk\': The Lost and Damned. The Lost and Damned is de allereerste uitbreiding voor GTA IV en kreeg de laatste tijd ongelofelijk veel aandacht. Microsoft had heel veel geld over voor deze uitbreiding, zodat deze niet voor de PlayStation 3 uitkwam. Het wachten duurde lang, maar nu is-ie er dan toch eindelijk. Een geheel nieuw verhaal met allerlei nieuwe features, wie wil dat niet? Bij iedereen valt de mond open wanneer ze het menuscherm van de uitbreiding zien. Maar dan komt de vraag: zal de uitbreiding misschien teleurstellen? Je weet maar nooit... Gelukkig weet Rockstar Games dondersgoed hoe ze de gamers blij moeten maken en de critici met een mond vol tanden laten staan.

Grand Theft Auto IV was een groot succes, maar nu zijn we allemaal klaar met GTA IV en dus wachtten we met smart op de nieuwe uitbreiding. Het heeft eigenlijk langer geduurd dan gedacht; maar dat lange wachten leek voor de fans geen probleem te zijn. Zolang de uitbreiding maar goed en geweldig is. Dat dacht ik ook. Met een \'big smile\' toetste ik de code in en ging The Lost and Damned downloaden. Even later was het downloaden voltooid, dus tijd om The Lost and Damned op te starten. The Lost and Damned is meer dan een gewone uitbreiding; het is een compleet nieuw verhaal dat los van de originele game staat en heel veel andere, nieuwe features telt. Daar heb ik het later nog wel even over.

Je kruipt in de huid van Johnny Keblitz, vice-president van de motorbende, genaamd The Lost. Al in het begin voelde ik dat specifieke motorbende-gevoel. De sfeer was meteen aanwezig. Naar harde, stoere muziek luisteren terwijl je met je \'gang\' op pad bent. Dan toetert er ook nog een vrachtwagenchauffeur, even je middelvinger opsteken en snel weer doorrijden. Heerlijk is dat, al gelijk voelde ik de betovering van een glimlach op mijn gezicht. Je motorbende gaat op weg naar een plek waar ze Bill ontmoeten, de president van The Lost. Hij is namelijk net de vrije wereld ingegaan na een lange tijd \'fucked up\' te zijn geweest. Heroïne en nog veel meer verschrikkelijke dingen waren daar de oorzaken van. Al snel laat hij zien dat hij niet de leukste thuis is: hij timmert met een hamer iemands hoofd in elkaar, nadat je diegene hebt vrijgelaten na een minder plezante ondervraging. Net als in GTA IV zijn er uiteraard tussenfilmpjes. En die filmpjes laten nou net zien hoe snel de game je meeneemt in het verhaal. Al meteen ben je geïnteresseerd. Wie is die Bill? Wat voor doel heb ik eigenlijk? Wat wil ik bereiken? Er zullen heel veel vragen in je opkomen, en dat hoort bij een verhaal. Wanneer je een missie uitvoert met je gangmember, moet je echter niet te hard rijden. Je wilt immers bij de groep blijven en tijdens het rijden meepraten met de gesprekken die de gangmembers met elkaar voeren. Die gesprekken zijn dan ook nog zeer grappig en interessant, want je komt meer te weten over The Lost (soms zit er natuurlijk flauwekul bij). The Lost and Damned speelt zich voornamelijk af in Alderney. Dus geen nieuw eiland of iets dergelijks. Liberty City is ook nog steeds the place to be, het is zo al groot genoeg. Ik kreeg nogal vaak het gevoel dat ik ergens was waar ik nooit was geweest: je bent niet meer in de opvallende plekken maar juist op plaatsen die helemaal niet opvallen. Grijs, donker, grauw; typeren de sfeer in The Lost and Damned.

Nu moet je niet denken dat The Lost and Damned alleen een nieuw verhaal biedt. Het geeft veel meer dan een verhaal. Zo zijn er veel nieuwe nummers aan de radiostations toegevoegd. Er zijn vooral nieuwe (hard)rocknummers bijgekomen. Het grappige is dat hoe vaker je The Lost and Damned speelt, hoe frequenter je naar de (hard)rocknummers gaat luisteren. Persoonlijk ben ik daar geen fan van, maar elke keer als ik op mijn motor ging rijden, deed ik wel eerst even Liberty Rock radiostation aan. Puur om de sfeer te proeven en ervan te genieten. Naast wat nieuwe nummers zijn er ook nieuwe minigames bijgekomen. Zo kun je in het clubhuis van The Lost lekker gaan armworstelen, maar ook kaarten. Daar blijft het niet bij. In Liberty City zijn er twee grotere minigames bijgekomen. Zo zijn er nu \'gangwars\' (lijkt best veel op die van San Andreas, alleen beheer je hier geen territorium) en motorraces. En dat laatste, dat is zó leuk! Misschien ken je Road Rash nog. Die game noem ik omdat de motorraces daar erg op lijken. Je moet uiteraard als eerste eindigen, maar je hebt ook een honkbalknuppel bij je. Tijdens het racen moet je ervoor zorgen dat je zo min mogelijk last hebt van je opponenten, dus wat doe je dan? Hoppa, lekker zwiepen met je honkbalknuppel en ervoor zorgen dat-ie van z\'n motor valt. Hoe pijnlijker, hoe beter.