Riff: Everyday Shooter

Riff: Everyday Shooter is een game die ontwikkeld is door slechts één persoon: Jonathan Mak. Deze gepassioneerde hobbyist werd een poosje in de gaten gehouden door Sony alvorens hij de kans kreeg om zijn game uit te brengen. Riff heeft een unieke opbouw die we nog niet eerder gezien hebben in een game. Op het eerste gezicht lijkt de game wat betreft gameplay heel erg op games als Super Stardust HD, Every Extend Extra en Geometry Wars. De levels zijn in Riff: Everyday Shooter echter het best te vergelijken met nummers op een album. Elk level heeft zijn eigen muziek, enkel en alleen ingespeeld door gitaren. Onderaan het beeldscherm is een balkje te zien dat aangeeft hoe ver het nummer gevorderd is. Je voelt hem vast al aankomen: in Riff: Everyday Shooter is een level afgelopen zodra een nummer is afgelopen. Het is dus een kwestie van overleven. En wat is het nou precies dat jij in leven moet houden? Een vrij eenvoudig blokje dat projectieltjes kan afvuren met een constante snelheid. Dit blokje kan bestuurd worden met de analoge stick. De projectieltjes afvuren kan gedaan worden met de vier knoppen aan de rechterkant. Hier stuiten we op een klein probleem. Op de Playstation 3 vuur je projectielen af door de rechter analoge stick een kant op te duwen. De Playstation Portable heeft helaas geen rechter analoge stick en dus moet er geschoten worden met de vier knoppen aan de rechterkant. Dat betekent dat horizontaal, verticaal en diagonaal schieten geen enkel probleem is, maar wanneer je in een andere hoek wil schieten kan dit alleen door snel te wisselen tussen diagonaal en horizontaal of verticaal.

De levels zijn allemaal vrij rechttoe rechtaan. Je bent gelimiteerd door de randen van je beeldscherm en de vijanden blijven spawnen tot het einde van het nummer. Sommige vijanden en op je af komende projectielen zijn met een enkel schot te vernietigen, maar sommige vereisen iets meer. Deze vijanden hebben meestal een klein healthbalkje. Zo nu en dan verschijnt er een vaag molecuulachtig object op het scherm. Wanneer je deze kapot schiet explodeert het. Elke vijand die in de cirkel van de explosie terecht komt, explodeert ook en creëert zo een nieuwe cirkel. Zo kan er een kettingreactie ontstaan die het hele scherm schoon kan vegen (op jou na, jij gaat niet dood van deze explosies). En als je een bombastisch geluid verwacht bij een explosie, dan heb je het mis. In plaats van een knal hoor je namelijk een aangeslagen snaar van een gitaar. Dit geluid is heerlijk om te horen, zeker wanneer je een zee aan vijanden weg vaagt. Na de kettingreactie ligt het hele level vol met puntenblokjes, die je oppakt door er overheen te bewegen. Hier stuitte ik op een probleem. Wanneer je in de buurt van een puntenblokje komt, zal dit automatisch naar je toe bewegen. Ben je echter weer een stukje verwijderd van het puntenblokje dan zal deze stil vallen. Het is zo heel moeilijk om de puntenblokjes snel en efficiënt op te pakken, wat resulteert in het missen van de helft van de punten. Met deze punten kun je kleine extraatjes kopen zoals meer levens aan het begin van de game. Dit voegt verder weinig toe.

Grafisch is de game erg leuk om naar te kijken. De stijl is redelijk uniek en alles komt erg scherp in beeld. De continu veranderende achtergrond maakt het geheel ondanks de rustige gitaarmuziek erg chaotisch, wat op zich voor een frisse combinatie zorgt. Het is alleen erg jammer dat je een klein blokje bestuurt dat uit slechts enkele pixels bestaat. Als er veel vijanden en projectielen op het scherm zijn terwijl je rond aan het vliegen bent kan het gebeuren dat je het overzicht kwijtraakt. Vervolgens zie je het door jou bestuurde blokje niet meer, wat in veel gevallen leidt tot het verliezen van een leven.