Puzzler Collection
Helaas, van alles dus. Om te beginnen zijn er ondanks het \"waaronder\" op het doosje geen andere puzzels dan de vier genoemde soorten te bekennen. Er zijn verschillende spelvormen, bijvoorbeeld Puzzler Toernooi waarin je twintig puzzels achter elkaar oplost om hogerop te komen op een virtuele ladder en Flitsronde dat vooral geschikt is als je even snel een puzzeltje wil oplossen. Je kan het ook tegen iemand anders spelen maar bij gebrek aan mede-game bezitters heb ik dat niet kunnen uitproberen. In de Puzzelpret-spelmodus moet je binnen zeer korte tijd een aantal puzzels foutloos oplossen. Dit alles is in meerdere moeilijkheidsgraden (\"bezwaarsniveaus\", volgens het spel) en in meerdere talen (Nederlands, Frans, Duits, Italiaans en Spaans) te doen.
Het grootste probleem zit hem in de besturing. Je houdt de DS als een boek vast waardoor de schermpjes hoger zijn dan breed, maar de puzzels zijn erg klein en gecentreerd afgebeeld en maken niet optimaal gebruik van de afmetingen van de schermen. Op het linkerscherm zie je in het geval van kruiswoordraadsels de omschrijvingen, op het rechterscherm de puzzel zelf. Wil je een woord invullen, dan moet je op een van de vakjes van de puzzel tikken, waardoor je inzoomt op een deel ervan. Via een alfabet in beeld kun je nu een voor een de gewenste letters kiezen waarna je het geheel bevestigt. Het invullen van een deel van een woord is niet mogelijk. Wisselen tussen de omschrijvingen voor horizontaal en verticaal is omslachtig en als de omschrijvingen wat lang uitvallen moet je de schermen wisselen om te kunnen scrollen. De omschrijvingen zijn bovendien vaak erg vaag en er worden ook vervoegingen van werkwoorden gebruikt. Hierdoor is ook het Beginnersniveau al behoorlijk pittig. Gelukkig kun je in de meeste spelvormen om een hint vragen, er wordt dan een letter voor je ingevuld.
Bij Legletters krijg je een (afhankelijk van de gekozen spelvorm en moeilijkheidsgraad gedeeltelijk ingevuld) rooster te zien waarin je de genoemde woorden moet zien te plaatsen. Door op het woord te tikken en vervolgens op een vakje van de plek waar het moet komen wordt het gelegd. Helaas zijn de vakjes pietepeuterig, en reageert het scherm niet goed genoeg op aanraking. Daardoor moet je vaak meerdere keren tikken en zit je er regelmatig net naast. Vooral in de tijd-gebonden spelsessies is dat frustrerend, in de Puzzelpret-versie is het ronduit oneerlijk. Ook bij Woordzoekers speelt de herkenning van de plek waar je tikt een grote rol. In een wirwar van letters moet je afgebeelde woorden herkennen. Je moet heel precies de beginletter selecteren en precies genoeg druk uitoefenen tot het einde van het woord, anders ben je af. Zonder screenprotectors is dit spel al lastig, mét vrijwel onspeelbaar. Sudoku, tenslotte, is een puzzel waarin je negen cijfers in een raster moet leggen, zodanig dat elk cijfer slechts een keer voorkomt per rij, kolom en blok. Om de cijfers in te vullen moet je zodanig inzoomen dat je het overzicht al snel kwijt bent. Schakelen naar een ander blok is omslachtig. Toch is dit eigenlijk het enige spel waarbij de besturing niet tegennatuurlijk aanvoelt.
