Katamari Forever

Vincent (Gamer_V)
Katamari Forever is het nieuwste deel in de vreemde Katamari-serie en er moet weer veel opgerold worden. Ik kreeg de gelukkige taak op me om de game te gaan reviewen en dat doe ik met genoegen: in Katamari Forever rol je een bal rond, die vervolgens steeds groter wordt, waardoor je weer meer kan oprollen. Zo, dat was de review. Tot volgende keer kinders!

Alhoewel bovenstaande zin de game redelijk samenvat, is er natuurlijk genoeg kleur en variatie aan de game om een stuk verder te typen. Maar het eerste wat in het oog springt is de bizarre stijl van de game. Als je nog nooit eerder een Katamari-game gespeeld hebt, zoals ik, zal je tijdens het kijken van de intro van de game toch even een groot WTF-moment hebben. Maar wel in positieve zin. Alles in de game heeft een vreemd, vrolijk kleurrijk stijltje. De game draait erom dat de King of Cosmos niet meer wakker kan worden. De twee meest opmerkelijke dingen aan de King zijn zijn gigantische hoofd en het feit dat hij de heerser over alles in het universum is. Zonder heerser heeft het universum een probleem en dus besluiten zijn volgelingen, waaronder zijn zoon The Prince, een robot te bouwen. Helaas is RoboKing wat buggy en vernietigt hij het halve universum. Door dingen op te rollen kunnen er weer langzaam planeten gemaakt worden. Een compleet geschift achtergrondverhaal. Heb je hier nog geen goed beeld bij, kijk dan vooral even naar de muzikale intro van de game hieronder.

Afijn, de gameplay. Je bestuurt een mannetje dat een bal duwt. Dit is zeker in het begin even wennen, aangezien je niet gewoon de bal rolt met een pookje, maar beide pookjes moet gebruiken in een soort vreemde duale besturing. In de basis begin je met een kleine bal en rol je kleine dingetjes als pennen, gummetjes en bekers op. Je wordt steeds iets groter, waarna je bloempotten en stoelen kan oprollen, en in de latere levels gaat dit door totdat je flatgebouwen en groter oprolt. Linksboven is altijd te zien hoe groot je al bent. Als je groter wordt kan je ook nieuwe delen van het level betreden, en zo is er wat progressie. Je kan je bal een dash geven, waardoor hij even wat sneller gaat, en springen valt ook onder de opties, waardoor je net iets mobieler wordt, zeker aangezien scherp draaien lastig blijft. Over de camera heb je al helemaal weinig controle en het is dan soms ook lastig te zien wat je nou precies doet - maar met een snelle klik op de 180-graden draaienknop is het overzicht meestal wel snel terug te krijgen.

Het doel is niet altijd alleen maar groter worden. In de levels van RoboKing krijg je meestal een doel waarbij je zoveel mogelijk van een bepaald soort moet oprollen - zoveel mogelijk speelgoed, eten, etc. In de levels van The King moet je hem helpen zijn geheugen terug te krijgen, waardoor je alleen maar bezig bent een bepaald iets op te rollen (een level vol vuurvliegjes) of een specifiek iets moet oprollen, waarvoor je eerst een bepaalde grootte moet hebben. Zo moet je in een level een dier oprollen voordat je klaar bent, maar ik rolde meteen tegen een gemeen geplaatste teddybier aan en sloot het level af met minimale punten. Flauw maar toch erg grappig. Niet alle doelen zijn even leuk - hebberige kapitalist als ik ben wil ik gewoon zo groot mogelijk worden en zoveel mogelijk oprollen zonder rekening te houden met wat ik meeneem, maar het voelde niet echt als een verplichting en de game is er grappig en nonchalant genoeg over om het te vergeven.

De levels zijn ook allemaal erg gevarieerd. Het ene moment ben je een dierentuin aan het oprollen en rommelige kamers, het andere moment onderwater wat vissen en zeesterren of grote steden. In een level is je bal een sumoworstelaar en door heel veel eten op te rollen werd de arme man alsmaar dikker. In de levels speel je ook nog wat unlockables vrij, zo kan je in plaats van met de prins met andere mannetjes spelen, of je mannetje/vrouwtje/vreemd wezen een beetje pimpen door een giraffehoed op zijn voorhoofd te zetten. Al deze mannetjes lopen dan ook rond in het hoofdmenu, een soort fotoboek, wat ook een vrolijk feestje is om te zien.

Aan het einde van elk level word je beoordeeld op je prestaties. Dan vertelt een van de koningen hoe slecht ik ben. Waarschijnlijk kunnen ze je ook complimenteren, maar daar ben ik blijkbaar niet goed genoeg voor. Het blijft in het begin dan ook lastig om een goede route door een level te ontdekken, en die nog snel te berijden ook. Als je een level faalt krijg je een mini-game, als je een level haalt krijg je soms een vreemd filmpje te zien. Zo is er een mini-serie van een soort Japanse powerrangers die waarlijk nog vreemder dan de intro is.