Saints Row 2
De straten van Stilwater waren stil. Vijftien jaar stil om precies te zijn, want na het einde van deel één raakten de Saints hun macht over de stad kwijt. Dus wordt het tijd voor de Third Street Saints om alle straten terug te claimen - wat neerkomt op heel overdreven geweld tegen arme, weerloze pixels. Voordat je verder leest, raad ik je nog even naar de bovenstaande header te kijken, om goed in de sfeer te komen.
Ik heb de eerste Saints Row nooit gespeeld, en de laatste free-roaming game die ik gespeeld heb is Grand Theft Auto IV. Vanuit dat opzicht is de game zeker even wennen. Hij oogt grafisch wat kaal en de straten voelen leeg aan. Het rijgedrag van de auto\'s is stukken simpeler en je zal dan ook geen enkele moeite hebben om fullspeed door de bocht te sturen. De gameplay voelt daardoor ook lekker snel aan. De stad Stilwater is aan het begin van de game al helemaal open en binnen no-time ben je de stad aan het doorlopen, rijden, varen en vliegen. Alhoewel de stad niet zo groot aanvoelt als je de game een tijdje hebt gespeeld, is de flow wel ontzettend goed. Je zult weinig \'doodlopende\' straten inrijden. De kaart heeft GPS, die kortere routes toevoegt als je ze eenmaal gevonden hebt. Alhoewel de stad lang niet zo memorabel is als een zekere Liberty City, is er genoeg variatie in het ontwerp te vinden.
Maar natuurlijk ben je niet alleen aan het cruisen met je homies, je bent ook veel bitches aan het poppen. Je hebt acht wapenslots tot je beschikking, elk voor een ander type wapen: de standaard pistolen, shotguns, rifles, smg\'s, rocket launchers etc. Je richt, en je vuurt. De game is niet zo moeilijk, en je zult dan ook niet al te vaak doodgaan. De wapens zijn in ieder geval gevarieerd genoeg voor het belangrijkste doel: lekker chaos trappen. De game heeft een hele arcadige feel en rondrijden en schieten is simpel en vermakelijk. De game ligt dan ook dichter bij San Andreas dan het serieuzere IV.
De game begint in de gevangenis waar het verband van je gezicht gehaald wordt, en dit is het moment waar je je personage kan customizen. Je krijgt hier een enorme vrijheid om te bepalen hoe je er uit wilt zien. De keuze beperkt zich niet tot je geslacht of huidskleur. Je kan instellen hoe dik bepaalde lichaamsdelen zijn, hoe ver je ogen uit elkaar staan, hoe groot je oren zijn, de hele mikmak, maar je kan ook instellen hoe je loopt en wat voor stem je personage heeft. Ja, je kan je man een vrouwenstem geven. Mijn personage gaf ik een afro-kapsel, een brits accent, een pimploopje en een tof dansje als groet.
In de game zelf kom je een heleboel kledingwinkels tegen waardoor je in de game nog enthousiast kan doorgaan, of naar de plastische chirurg als je keuze heel erg verkeerd was. Je bende, die je langzaam opbouwt, is ook customizable. Je kan verschillende outfits kiezen om je bende eruit te laten zien zoals pooiers en hoeren, of de wat stijlvollere jaren 80-look. Je kan ook kiezen welke auto\'s je bende in rondrijdt. Het enige wat hierbij niet te kiezen is, is de kleur - want de Third Streets Saints zijn paars. Naar kledingwinkels en juweliers gaan wordt trouwens aangeraden, want de game heeft een stijlmeter. Als je bling-bling koopt om de blits te maken, stijgt je stijlmeter. Met een hogere stijlmeter zal je respectmeter sneller stijgen - en de respectmeter heb je nodig om missies te doen.
De game heeft drie verhaallijnen en in de stad zijn drie vijandelijke bendes te vinden. Niet geheel verrassend zul je dan ook apart met elke bende afrekenen. De missiestructuur van free-roaming games is bekend, en je zult dan ook weinig origineels tegenkomen. Rij naar A, maak persoon B af, blaas doelwit C op. De storylines zijn niet al te lang maar ze zijn vermakelijk. Waar GTA gebruik maakt van satirische humor, is het in Saints Row vaak gewoon heerlijk over de top. Laat je niet afschrikken door het hele gangster-homie-fo-realz-gebeuren, dit valt reuze mee. De gesprekken met je homie\'s zijn veelal grappig en je tegenstanders worden op gruwelijke wijze afgemaakt. Gruwelijk. Gruuuuwelijk.
