Too Human

Christophe (SpankmasterC)
Het is soms erg moeilijk voor een game om naar zijn verwachtingen op te leven. Een game als Metal Gear Solid 4 lukt het zonder problemen, maar er zijn genoeg games, denk aan Assassin\'s Creed of GTA IV (ja jongens, GTA IV viel nou eenmaal tegen, accept it!). Als een game dan ook nog eens vele jaren in ontwikkeling is, wordt het al helemaal moeilijk om aan alle verwachtingen te doen. Too Human is zo\'n game, als eerste voorgesteld op de PlayStation 1, sinds de launch van de Xbox 360 professioneel gehyped als system seller en nu dan eindelijk in mijn witte console. Ik kan nu eindelijk zien of de beloftes van een cybertech Noorse mythologie smash-m-up-game waar worden gemaakt.


Zoals wel vaker speelt de game zich af in de toekomst, waarin de mensheid zware problemen heeft met overleven dankzij moordlustige robots. Er zijn echter mensen die zich met behulp van cybernetica aangepast hebben, waardoor ze de krachten van de goden lijken te hebben. Deze mensen heten dan ook de Aesir, en dragen allemaal de namen van klassieke Noorse goden. Jij speelt Baldur, een van de Aesir die trouwens net zijn vrouw heeft verloren, en je komt ergens op een hele koude planeet een vleesetende robot tegen. Je wordt op onderzoek uitgestuurd, maar Loki (een afvallige Aesir) blijkt ondanks zijn gevangenschap toch nog snode plannetjes uit te kunnen voeren. Voeg hier nog wat romantiek, drama en actie in en je hebt een verhaal de Goden waardig. Ik zou graag meer van het verhaal prijs willen geven, maar dan zou ik een van de betere punten van de game verpesten en dat wil ik natuurlijk niemand aandoen Belangrijk voor het verhaal zijn natuurlijk de cutscenes, en hier laat Silicon Knights toch een aantal mooie kansen liggen. De cutscenes hebben namelijk een gebrek aan impact, aan punch. Een van de eerste dingen die je ziet zijn rondvliegende kleine robotjes die ze een weg door mensen hun rug boren. Dit is helaas niet het zombie-achtige vleesfestijn wat je zou willen zien, maar slechts een slecht geanimeerd vallend mannetje. Het lijkt niet echt alsof de robot echt door zijn rug eet, zoals wel vaker in games lijken de objecten elkaar niet echt te raken en mist dus de impact. Ook tijdens de gesprekken mist deze impact een beetje, de (overigens uitstekende) voice-acting laat ons geloven dat iemand heel boos is maar dit blijkt niet uit zijn gezicht.


De game zelf is een third-person hack-n-slash game, waarbij de nadruk zoals wel vaker in games in dit genre ligt op het doodslaan (of schieten) van honderden vijanden. Dit doe je over het algemeen door met je rechterstick een bepaalde richting op te drukken, waarna Baldur in die richting zal slaan met zijn zwaard/hamer/wapenstok. Hier is helaas vrij weinig variatie in, doe je het van een afstandje dan vliegt Baldur een eindje door de lucht richting de snoodaard, druk je tegelijkertijd je linkerstick in dezelfde richting dan krijg je een sterke aanval en druk tik je de rechterstick twee keer in de richting van een vijand dan zal deze door de lucht vliegen. Eenmaal in de lucht kan je trouwens achter de vijand aanspringen of hem in de lucht beschieten voor een extra damage bonus. En dat zijn al je meleemoves. Er zijn geen combo\'s om te leren, je kan hoogstens het naar iemand toe vliegen en een andere move combineren voor weer wat bonus, maar het ziet er allemaal hetzelfde uit. Je hebt echter ook pistolen en andere afstandwapens, deze schiet je door je rechtertrigger in te drukken en dan met je rechterstick richting een vijand te bewegen. Dit systeem werkt in de praktijk eigenlijk niet, soms omdat de camera niet meewerkt (kom ik later op terug), maar over het algemeen omdat de game niet lijkt te begrijpen waar je nou op wilt schieten. Zo ben ik meerdere keren tegenover een gigantisch vleesetend monster gedropt die samen met tientallen van zijn kleine vriendjes enthousiast mijn kant op kwam rennen. Ik pakte dus mijn wapen, om de armor van het grote monster kapot te schieten zodat ik op zijn rug kan springen en mijn hamer door hem heen kan ploegen (een animatie die trouwens iedere keer precies hetzelfde is en ik nu al meer dan 50 keer heb mogen aanschouwen). Uiteraard begreep de game mijn intentie niet, en ook al had ik een clear line-of-sight naar het grote bakbeest en drukte ik toch echt precies zijn richting op, besloot de game dat de kleinere robots een stuk interessanter waren om van grote afstand dood te schieten.